Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Γ. Χατζηιωάννου: Από τη Θάσο, επικεφαλής στο εργαστήριο LCPO, CNRS του πανεπιστημίου του Μπορντώ 



Θεσσαλονίκη - (Ανταπόκριση Ελενα Αλεξιάδου)

Έχει φθάσει στην κορυφή της διεθνούς επιστημονικής του καριέρας και θεωρείται ένα λαμπρό μυαλό, ωστόσο ακόμα και σήμερα εκφράζει το παράπονό του για το γεγονός ότι δεν γνωρίζει καλά την ελληνική γλώσσα, ενώ όπως τόνισε  μόλις συνταξιοδοτηθεί θα σπουδάσει οινολόγος, «τέχνη που αποτελεί και το παιδικό του όνειρο».

Πρόκειται για τον καθηγητή Γιώργο Χατζηιωάννου, επικεφαλής του Εργαστηρίου LCPO, CNRS, στο Πανεπιστήμιο του Μπορντώ στη Γαλλία, που αποτελεί και ένα από τα τρία τιμώμενα πρόσωπα στο πολυγεγονός Nanotexnology 2013, οι εργασίες του οποίου ξεκίνησαν  στη Θεσσαλονίκη και ολοκληρώνονται στις 13 Ιουλίου.

Τιμώντας μέχρι και σήμερα τους καθηγητές που είχε στο Γυμνάσιο και Λύκειο (εξατάξιο τότε), ο κ. Χατζηιωάννου επεσήμανε  ότι «επειδή δεν ξέχασα ποτέ πόσο με βοήθησαν, αν και ήμουνα πάντα προετοιμασμένος να δεχτώ τις οδηγίες τους, για αυτό και εγώ σήμερα βρίσκομαι πάντα στο πλευρό των νέων ανθρώπων, των νέων επιστημόνων».

Ο κ. Χατζηιωάννου, που μεγάλωσε στη Θάσο, έφυγε από την Ελλάδα τελειώνοντας το Χημικό στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης το 1975. «Βρήκα μια υποτροφία στη Γαλλία πάνω στην τεχνολογία των πολυμερών που χρησιμοποιούσαν τότε εταιρείες καλλυντικών και την πήρα. Ήθελα να σπουδάσω οινολογία αλλά δεν υπήρχαν χρήματα για κάτι τέτοιο. Ως φοιτητής θυμάμαι δούλευα στην ΦΙΞ για να υποστηρίξω τις σπουδές μου. Μετά στις αρχές της δεκαετίας του '80 βρέθηκα στις ΗΠΑ στην ΙΒΜ. Τότε ξεκίνησα να ασχολούμαι με τον τομέα αποθήκευσης πληροφοριών. Μικραίναμε το χώρο και την πυκνότητα αποθήκευσης ανά μονάδα επιφάνειας. Μετά από κάποιο διάστημα όμως επιθυμούσα να συνεχίσω την έρευνα σε ακαδημαϊκό επίπεδο. Οι προτάσεις από το Κορνέλ, το Στάνφορντ, το ΜΙΤ έρχονταν συνεχώς γιατί το αντικείμενο με το οποίο ασχολούμουν ήταν θέμα αιχμής τότε, αλλά κάθε φορά η εταιρεία ανέβαζε το μισθό μου. Τελικά έφυγα για τη Γαλλία και μπήκα στο χώρο της ακαδημαϊκής έρευνας. Τώρα, δηλαδή σε πέντε περίπου χρόνια από σήμερα θα μπορούμε να δημιουργήσουμε οργανικά ηλεκτρονικά (κυκλώματα ενέργειας) με πιο φθηνές πιο εύκαμπτες πρώτες ύλες από ανακυκλώσιμα υλικά κι αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό σε παγκόσμιο επίπεδο για την εξοικονόμηση πρώτων υλών».

Στο μεταξύ, μέσα στον επόμενο χρόνο πρόκειται να κυκλοφορήσει στην αγορά μία από τις καινοτόμες εφαρμογές που δουλεύει μαζί με την ομάδα του ο κ. Χατζηιωάννου και που αφορά σε ειδικούς αισθητήρες που θα ενσωματωθούν στις τηλεφωνικές συσκευές I Phone και θα μπορούν να ανιχνεύουν τα επίπεδα του διοξειδίου του άνθρακα στους εσωτερικούς χώρους με σκοπό την ανανέωση του αέρα σε αυτούς. Όπως εξήγησε, ο ίδιος μαζί με την ομάδα του και σε συνεργασία με μια start up επιχείρηση στην Καλιφόρνια δημιούργησαν αισθητήρες που θα ενσωματωθούν στα I Phone μεταφέροντας χρήσιμες πληροφορίες. Μία από αυτές είναι η ανίχνευση των επιπέδων του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα ενός εσωτερικού χώρου.

Στόχος των ερευνητών είναι να κάνουν πράξη τη σύνδεση των προσωπικών πληροφοριών του κάθε ατόμου που βρίσκονται στον κυβερνοχώρο (cloud) με απτές συσκευές. Κάπως έτσι για παράδειγμα θα μπορούν να μεταφερθούν ιατρικά δεδομένα του ασθενούς (πίεση, επίπεδα σακχάρου στο αίμα) στον υπολογιστή του προσωπικού του γιατρού, ο οποίος θα παρακολουθεί και θα επεμβαίνει ανάλογα.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία