Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Γιατροί και προσωπικό τού νοσοκομείου  "Γ.Παπανικολάου" τής Θεσσαλονίκης ανεβάζουν θεατρικές παραστάσεις και στέλνουν μήνυμα ελπίδας



Θεσσαλονίκη - (Ανταπόκριση Αναστασία Καρυπίδου)

Γιατροί, νοσηλευτές και βοηθητικό προσωπικό του νοσοκομείου "Γεώργιος Παπανικολάου" της Θεσσαλονίκης αφήνουν για λίγες ώρες τις λευκές ποδιές τους, ασθενείς, εξετάσεις και έκτακτα περιστατικά και καταπιάνονται με το θέατρο. Είναι γι' αυτούς ένα είδος ψυχανάλυσης, όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν, καθώς μέσα από τη θεατρική τέχνη αποφορτίζονται από την πίεση της δουλειάς και στέλνουν μήνυμα ελπίδας προς πάσα κατεύθυνση.

   Πρόκειται για εργαζόμενους κάθε ιδιότητας του νοσοκομείου, που δημιούργησαν τη θεατρική ομάδα "Ληνός" και φροντίζουν - σε τακτά χρονικά διαστήματα - να ανεβάζουν διάφορες παραστάσεις. Αυτές τις ημέρες εργάζονται πυρετωδώς, καθώς τον Σεπτέμβριο θα παιχτεί το έργο "Λαϊκό Σανατόριο Ασβεστοχωρίου: Ούτε μια αναπνοή χαμένη" τής Χαρούλας Αποστολίδου και για πρώτη φορά η παράσταση θα δοθεί σε χώρο του νοσοκομείου.

   Η ομάδα επέλεξε την ερειπωμένη και εγκαταλελειμμένη 3η πτέρυγα του πέτρινου κτιρίου του πρώην Σανατορίου στο "Παπανικολάου" για τη φιλοξενία του δράματος, αισθανόμενη ότι εκεί μπορούν να ακουστούν πιο ηχηρά οι σιωπηλές "κραυγές" των ανθρώπων που βίωσαν και θα βιώσουν το σκοτάδι του κοινωνικού αποκλεισμού και του στιγματισμού. Η πτέρυγα θα αποτελέσει το φυσικό σκηνικό, στο οποίο θα παιχτεί το έργο.

   Βοηθός σκηνοθέτη έχει αναλάβει η συνταξιούχος γιατρός Έφη Καλαϊτζίδου, που διετέλεσε στο παρελθόν διευθύντρια στην Α' Πνευμονολογική Πτέρυγα του νοσοκομείου "Παπανικολάου".

   "Είναι τόσο δύσκολη η δουλειά που κάνουμε, που πραγματικά η ενασχόλησή μας με το θέατρο μας κάνει να ξεφεύγουμε και να ονειρευόμαστε. Είναι ένα είδος ψυχανάλυσης για όλους εμάς" αναφέρει χαρακτηριστικά  η κ. Καλαϊτζίδου.

   Όσον αφορά την επιλογή του συγκεκριμένου έργου, σημειώνει: "Τους έζησα τους φυματικούς, όταν ξεκινούσα την ειδικότητά μου. Μού άρεσε πολύ το συγκεκριμένο κείμενο του έργου γιατί είναι σαν να ζω με αυτούς τους ανθρώπους. Σε αρκετές παραστάσεις μας έρχονται ασθενείς να τις παρακολουθήσουν και τα σχόλια είναι θετικά".

   Μέσα από την προσπάθειά της, η ομάδα "Ληνός" θέλει να προσφέρει στους μετέχοντες της παράστασης και το φως και το σκοτάδι. Οι ιστορίες που θα διαχειριστούν την εναλλαγή φωτός και σκότους ανακαλύφθηκαν κάτω από την αχλή του χρόνου από τα μέλη της ομάδας, προσφέρθηκαν ως πρώτη ύλη στη συγγραφέα κι εκείνη έπλασε το λόγο.

   Η πρεμιέρα έχει προγραμματιστεί για τις 13 Σεπτεμβρίου, ενώ οι παραστάσεις θα συνεχιστούν έως τις 29 Σεπτεμβρίου. Ωστόσο, λόγω της ιδιαιτερότητας του χώρου, θα τηρηθεί αυστηρά περιορισμένος αριθμός θεατών και είναι υποχρεωτική η κράτηση θέσεων.

   Τη σκηνοθεσία του έργου έχει αναλάβει η Βούλα Γεωργιάδου, με βοηθό την κ. Καλαϊτζίδου, τη σκηνογραφία "υπογράφει" η 'Ερση Παπαδοπούλου, τον σχεδιασμό φωτισμών ο Χρήστος Τζιμούρτης, την πρωτότυπη μουσική σύνθεση - τσέλο ο Χρήστος Συκιώτης, ενώ στην κονσόλα ήχου θα είναι ο Σταύρος Μπαρτζώκας.

   Στην παράσταση εμφανίζονται κατά σειρά: Λουκάς Δαγδηλέλης, Φωτεινή Χαριτούδη, Ηρακλής Αλεξάνδρου, Θόδωρος Λαμπριανίδης, Κατερίνα Φωτιάδου, Γρηγόρης Σακαλίδης και Γεράσιμος Μπαμίχας.

   Η θεατρική ομάδα του νοσοκομείου δημιουργήθηκε το 1991 και έδωσε την πρώτη της παράσταση με το έργο του Μ.Κορρέ "Το διπλανό κρεβάτι". Τα τελευταία 22 χρόνια έχουν ανέβει δεκάδες παραστάσεις, με τα πρόσωπα - τα περισσότερα από τα οποία προέρχονται από τους κόλπους του κλάδου - να εναλλάσσονται.

   Στόχος είναι το ανέβασμα ποιοτικών θεατρικών παραστάσεων, όχι μόνο στη Θεσσαλονίκη, αλλά και μακριά από αυτήν, σε ανθρώπους που δεν θα είχαν αλλιώς την ευκαιρία να γνωρίσουν το θέατρο στον τόπο τους.

   Κοινό σημείο αναφοράς αποτελεί η διάθεση υπέρβασης της φθοροποιού καθημερινότητας, σε έναν χώρο αναλωτικό, όπως το νοσοκομείο.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία