Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




"Περήφανος ως Έλληνας" δηλώνει ο Ελληνοαμερικανός υπερμαραθωνοδρόμος Ντιν Καρνάζης, ο άνθρωπος που "σπάει" τα όρια της ανθρώπινης αντοχής



Θεσσαλονίκη - (Ανταπόκριση)

 Τον έχουν αποκαλέσει "υπερδρομέα θρύλο" και "άνθρωπο μηχανή", ενώ το όνομά του είχε συμπεριληφθεί σε κατάλογο του "Time" με τους 100 ανθρώπους με τη μεγαλύτερη επιρροή στον κόσμο - κι όχι άδικα. Οι αποστάσεις που καλύπτει ο Ελληνοαμερικανός υπερμαραθωνοδρόμος Κωνσταντίνος (Ντιν) Καρνάζης αψηφούν τα όρια της ανθρώπινης αντοχής αλλά και του νου, που αδυνατεί να συλλάβει το γεγονός ότι ένας άνθρωπος μπορεί να τρέξει σχεδόν 560 χλμ. χωρίς να κοιμηθεί επί τρία βράδια, να διανύσει αποστάσεις υπό ακραίες συνθήκες - καιρικές και μορφολογίας εδάφους - και να συμμετάσχει σ' έναν μαραθώνιο έχοντας φάει μια ολόκληρη πίτσα!

   Ο γεννημένος από Έλληνες γονείς, το 1962, στο Λος Άντζελες των Ηνωμένων Πολιτειών, Ντιν Καρνάζης δηλώνει "περήφανος ως Έλληνας", αρνείται να βάλει όρια στο ανθρώπινο σώμα κι εκφράζει την πεποίθηση ότι, μέσα από την κρίση, η Ελλάδα θα βγει νικήτρια.

   Με πρότυπο τον Αθηναίο δρομέα Φειδιππίδη και τον μύθο του, ο Ντιν Καρνάζης άρχισε να τρέχει όταν ήταν ακόμη παιδί. "Έτρεχα από το σπίτι στο σχολείο, στα έξι μου χρόνια. Έτρεχα ως την εφηβεία μου και το λάτρευα αυτό. Ωστόσο, σταμάτησα να τρέχω στην ηλικία των 15" μας λέει ο Ελληνοαμερικανός υπερδρομέας.

   Το τρέξιμο "ξαναμπήκε" στη ζωή του το βράδυ των 30ών γενεθλίων του. "Έβγαινα από ένα κλαμπ, γύρω στα μεσάνυχτα, ύστερα από πολύ ποτό, κι αποφάσισα να τρέξω 30 μίλια (περίπου 49 χλμ) προκειμένου να γιορτάσω τα 30χρονά μου" θυμάται.

   "Όχι μόνο έπινα, αλλά δεν είχα τρέξει τα τελευταία 15 χρόνια και δεν ήμουν πολύ υγιής. Κατά κάποιο τρόπο κατόρθωσα να επιβιώσω κι έτρεξα 30 μίλια εκείνη τη νύχτα κι αποφάσισα μετά πως οι δρόμοι μεγάλων αποστάσεων θα μπορούσαν να γίνουν για μένα τρόπος ζωής" προσθέτει.

   "Οι Έλληνες έχουμε το τρέξιμο στο αίμα μας"

   Τον (προ)καλούμε να μας αποκαλύψει το "μυστικό" των απίστευτων αντοχών του, για τις οποίες έχουν γραφεί μακροσκελή άρθρα κι αναλύσεις στο διεθνή Τύπο. "Δεν ξέρω - απαντά - αν υπάρχει κάποιο 'μυστικό'. Το μεγαλύτερο μέρος οφείλεται στη σκληρή δουλειά, την αποφασιστικότητα, την προσήλωση και τις θυσίες. Η προπόνησή μου είναι προσεκτική, η δίαιτά μου αυστηρή, ο τρόπος ζωής μου υγιής. Φυσικά, ορισμένα από τα πλεονεκτήματά μου μπορούν να οφείλονται σε κληρονομικούς λόγους. Είμαι 100% Έλληνας και πιστεύω πως εμείς οι Έλληνες έχουμε το τρέξιμο στο αίμα μας".

   Από το Νότιο Πόλο στη Σαχάρα και την έρημο της Ατακάμα στη βόρεια Χιλή

   Ο Ντιν Καρνάζης έχει, όπως λέει  διαγωνιστεί και στις 7 ηπείρους, ορισμένες φορές δε υπό ακραίες και "αφιλόξενες" συνθήκες. "Ο μαραθώνιος στο Νότιο Πόλο διεξήχθη υπό θερμοκρασία -40 βαθμών Κελσίου, ενώ έτρεξα και μια διαδρομή 250 χλμ. στη Σαχάρα, σε ένα 'καμίνι' 50 βαθμών Κελσίου, με την άμμο να φτάνει μέχρι το γόνατο... Ένας από τους πλέον δύσκολους αγώνες μου, ωστόσο, ήταν αυτός στην έρημο Ατακάμα, στη νότια Αμερική. Η Ατακάμα είναι η πλέον άνυδρη και ξηρή τοποθεσία στον πλανήτη κι ορισμένες από τις περιοχές στις οποίες τρέξαμε δεν έχουν 'δει' ποτέ τους μια σταγόνα βροχής! Εμείς, οι δρομείς, έπρεπε να κουβαλάμε όλες τις προμήθειές μας κι ο αγώνας διήρκεσε έξι μέρες. Στο τέλος νίκησα, αλλά δεν είναι αυτό που θέλω να τονίσω. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι 'επιβίωσα γρηγορότερα' κι αυτό επειδή επρόκειτο τόσο για έναν αγώνα μεγάλων αποστάσεων όσο και για έναν αγώνα επιβίωσης" τονίζει.

   Δεν υπάρχουν όρια

   Ο Ντιν Καρνάζης έχει πάθος με το τρέξιμο - μεταξύ άλλων έχει τρέξει 50 μαραθώνιους, στις 50 πολιτείες των ΗΠΑ, σε 50 μέρες - και δεν μπορεί να φανταστεί τον εαυτό του να μην τρέχει. Ωστόσο, όπως λέει, "εάν ξυπνήσω ένα πρωί και δεν αγαπώ πλέον το τρέξιμο, θα σταματήσω".

   "Αλλά τώρα είμαι ακόμη δυνατός και δεν έχω καμιά πρόθεση να παραιτηθώ" προσθέτει, ενώ όταν τον ρωτάμε για το πού τοποθετεί ο ίδιος τα όριά του, απαντά: "Ειλικρινά δεν νομίζω πως έχουμε όρια. Το ανθρώπινο σώμα είναι ικανό για ορισμένα από τα πλέον εκπληκτικά επιτεύγματα. Το μόνο που χρειάζεται είναι να μπορέσουμε να ξεφύγουμε από τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τους δικούς μας περιορισμούς. Πιστεύω ότι μπορούμε να πετύχουμε περισσότερα από όσα θα θεωρούσαμε ποτέ δυνατά".

   Έλληνας 100%

   Με ρίζες από την Πελοπόννησο - ο πατέρας του κατάγεται από το χωριό Σίλιμνα της Αρκαδίας - αλλά και την Ικαρία, από την πλευρά της μητέρας του, ο Ντιν Καρνάζης θυμάται τα παιδικά του χρόνια (σ.σ. προσωπικές αφηγήσεις και μαρτυρίες του από το σύνολο της πορείας του περιλαμβάνονται στο βιβλίο "Κωνσταντίνος Καρνάζης, ΥΠΕΡΜΑΡΑΘΩΝΟΔΡΟΜΟΣ", που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "Ωκεανίδα").

   "Μεγαλώσαμε - μας λέει - σ' ένα σπιτικό πολύ ελληνικό, αλλά όντας 'επαναστατημένο νιάτο' προσπάθησα να αμερικανοποιηθώ όσο το δυνατόν περισσότερο. Κι αυτό το γεγονός, ότι δηλαδή δεν 'αγκάλιασα' πιο πολύ την ελληνική κληρονομιά μου, όταν ήμουν νεότερος, το μετανιώνω. Παρ' όλα αυτά, η καταγωγή μου είναι 100% ελληνική κι αυτό έχω μέσα μου. Τίποτα δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό κι είναι κάτι για το οποίο είμαι πολύ υπερήφανος".

   Μια νέα εποχή "ανθίζει" στην Ελλάδα

   Για την Ελλάδα της κρίσης, ο Ντιν Καρνάζης λέει: "Είναι δύσκολο για μένα να βλέπω την Ελλάδα να υποφέρει μέσα σ' αυτή την κρίση και γνωρίζοντας ότι η χώρα μας είναι η γενέτειρα του σύγχρονου πολιτισμού. Παρ' όλα αυτά πιστεύω ότι μέσα από τις αντιξοότητες γεννιέται μια νέα δύναμη και προσαρμοστικότητα. Η Ελλάδα μπορεί να ανοικοδομηθεί και να αναδυθεί ως παγκόσμια ηγέτιδα - και γι' αυτό είμαι πεπεισμένος".

   "Μια νέα εποχή 'ανθίζει' στην Ελλάδα κι εγώ προσωπικά θα κάνω ό,τι μπορώ για να το στηρίξω αυτό" συμπληρώνει και στέλνει μήνυμα συμπαράστασης στους Έλληνες: "Η καρδιά και το πνεύμα μου είναι με τον ελληνικό λαό και όλη την ομορφιά και τη σοφία που ο πολιτισμός μας έχει να προσφέρει στον πλανήτη".



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία