 |
|
|  |  |  |  Βραβεία Λογοτεχνίας - Ποιοί βραβευτηκαν
Αθήνα
Με τα Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνίας 2010 τίμησε το Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού έξι Έλληνες λογοτέχνες και δύο από τα σημαντικότερα λογοτεχνικά περιοδικά.
Ανάμεσα στους βραβευθέντες και μάλιστα με το Μεγάλο Βραβείο Λογοτεχνίας, για το σύνολο του έργου της, είναι η μεγάλη Ελληνίδα ποιήτρια, Κική Δημουλά.
Με τεράστια προσφορά στην ελληνική λογοτεχνία, φανατικούς αναγνώστες και πάμπολλες διακρίσεις η Κική Δημουλά εξομολογείται πως δεν περίμενε αυτό το βραβείο. «Δεν το περίμενα. Γενικά δεν περιμένω καμία βράβευση και δεν τη διεκδικώ, χωρίς να λέω πως δεν μου αρέσει να βραβεύομαι», λέει και καταλήγει: «Θα ήθελα να συγχαρώ, όχι αυτά που πρόσφερα, αλλά την ηλικία μου, που σε αυτήν κυρίως δωρίζεται αυτή η διάκριση, ως μία παρήγορη ικανοποίηση για τα πολλά έτη, που διένυσε».
Ο διευθυντής του περιοδικού «Διαβάζω», Γιάννης Μπασκόζος, δήλωσε : «Αυτό το βραβείο άξιζε στην Κική Δημουλά και προσωπικά περίμενα πως θα είναι εκείνη η φετινή κάτοχος του Μεγάλου Βραβείου Λογοτεχνίας».
Το «Διαβάζω» είναι ένα από τα δυο περιοδικά, που βραβεύθηκαν. Με πορεία μακρά, από το 1976, στις σελίδες του περιοδικού έχουν «φιλοξενηθεί» οι μεγαλύτεροι Έλληνες λογοτέχνες.
«Η τιμή ανήκει σε όλους όσοι εργάζονται εδώ, αλλά και στον ιδρυτή του περιοδικού, Περικλή Αθανασόπουλο, ο οποίος πήρε την απόφαση να εκδόσει αυτό το περιοδικό, όταν στην Ελλάδα δεν υπήρχε αντίστοιχο. Είναι μία δικαίωση και εκείνου και όσων άλλων συνέβαλαν στη πορεία του περιοδικού έως σήμερα», λέει ο κ. Μπασκόζος, δηλώνοντας παράλληλα ικανοποίηση για το ότι το «Διαβάζω» βραβεύθηκε μαζί με το περιοδικό «Δέντρο», ένα λογοτεχνικό περιοδικό της «ίδιας γενιάς», όπως λέει.
Ο κ. Μπασκόζος, εξάλλου, χαρακτήρισε «μεγάλη αλλαγή» στις κρίσεις της επιτροπής, τις φετινές απονομές του Βραβείου Μυθιστορήματος και εκείνου της Ποίησης, σε δύο νεότερους απ’ ό,τι συνήθως λογοτέχνες, τη Βασιλική Ηλιοπούλου (μυθιστόρημα με τίτλο «Σμιθ») και τον Παντελή Μπουκάλα, αντίστοιχα. Ο τελευταίος, αρθογράφος της εφημερίδας «Η Καθημερινή», τιμήθηκε για το έργο του με τίτλο «Ρήματα» και, αφού ευχαρίστησε την κριτική επιτροπή για την τιμή, που του επεφύλαξε, χαρακτήρισε τον εαυτό του άνθρωπο που του αρέσει να γράφει.
Το Βραβείο Διηγήματος δόθηκε στον Παναγιώτη Κουσαθάνα για το έργο του με τίτλο «Λοξές ιστορίες που τελειώνουν με ερωτηματικό». Με το Βραβείο Δοκιμίου-Κριτικής διακρίθηκε ο Aγγελος Χανιώτης για το έργο του «Θεατρικότητα και δημόσιος βίος στον ελληνιστικό κόσμο». Στην κατηγορία Χρονικό-Μαρτυρία νικητής αναδείχθηκε ο Γιώργος Βέης με το βιβλίο «Από το Τόκιο στο Χαρτούμ: Μαρτυρίες, συνδηλώσεις».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
