|
| | | |
΄Ελληνας ο κατασκευαστής του
Ταξιδέψτε με ηλιακό μοτοπόδηλατο με μηδενικό κόστος!
Θεσσαλονίκη - (Ανταπόκριση Νατάσα Καραθάνου)
Φορτίζει με τον ήλιο και μπορεί να διανύσει 240 χιλιόμετρα, έχει χωρητικότητα τριών ατόμων και αποτελεί μια μοναδική οικολογική μετακίνηση με ελάχιστο κόστος.
Το ηλιακό τριθέσιο μοτοποδήλατο "Sunnyclist", κατασκευάσθηκε από τον μηχανολόγο μηχανικό Μανόλη Τσικανδυλάκη στο Ηράκλειο της Κρήτης.
"Η κατασκευή του μοτοποδηλάτου ολοκληρώθηκε μόλις πριν από δύο μήνες και ήδη έχουμε τις πρώτες 10 παραγγελίες που θα είναι έτοιμες την άνοιξη, από ξενοδοχεία και επιχειρήσεις ενοικίασης αυτοκινήτων σε τουριστικές περιοχές" ανέφερε ο κ. Τσικανδυλάκης, διευκρινίζοντας ότι το Sunnyclist είναι ιδανικό για τα ελληνικά νησιά, όπου οι αποστάσεις είναι μικρές και οι δρόμοι χαμηλής ταχύτητας.
Πρόσθεσε δε, ότι η συναρμολόγηση ολόκληρου του οχήματος γίνεται στην Κρήτη, ενώ στόχος του είναι η παραγωγή να φτάσει τα 100 μοτοποδήλατα ετησίως, καθιστώντας το ως ένα νέο μέσο οικολογικής και ασφαλούς μετακίνησης.
Το Sunnyclist είναι αυτόνομο και στις περισσότερες περιπτώσεις δεν απαιτείται η φόρτισή του στο ηλεκτρικό δίκτυο, αποτελεί οικονομική λύση σε σχέση με άλλα ενεργειακά οχήματα, μπορεί να εξυπηρετήσει μεγάλο μέρος των μετακινήσεων με ελάχιστο κόστος και είναι ευέλικτο για τις αστικές περιοχές.
Στα πλεονέκτημά του συγκαταλέγεται το γεγονός ότι, αν χρειαστεί, μπορεί να φορτίσει από μία κοινή πρίζα σε δύο ώρες και μπορεί να κινηθεί είτε με τον κινητήρα είτε με τα πετάλια.
"Και, φυσικά, η αγορά του είναι σχετικά χαμηλή αφού κοστίζει από 8.000 ευρώ έως 11.000 ευρώ, ανάλογα με την μπαταρία και το φωτοβολταϊκό που θα επιλεγεί" κατέληξε ο κατασκευαστής του.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|