Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Αύξηση αιτήσεων για φιλοξενία σε ίδρυμα, παιδιών από οικογένειες με οικονομικά προβλήματα



Θεσσαλονίκη - (Ανταπόκριση Νατάσα Καραθάνου)

Αύξηση αιτημάτων φιλοξενίας παιδιών από οικογένειες που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα παρατηρείται στο δημοτικό ίδρυμα «Άγιος Στυλιανός» όπου, από τα 29 παιδάκια που περιθάλπονται, τα 6 αφέθηκαν προσωρινά εκεί μέχρι οι γονείς τους να σταθούν «στα πόδια» τους. Επίσης αυξάνονται και τα αιτήματα για υιοθεσία παιδιών και είναι ενδεικτικό ότι μόνο το τελευταίο εξάμηνο του 2013 κατατέθηκαν 83 αιτήσεις, τη στιγμή που το 2012 που είχαν κατατεθεί συνολικά 86!

Τα στοιχεία έδωσε στη δημοσιότητα η πρόεδρος του ιδρύματος Μαρία Τσιουτάνη, με αφορμή τη  Παγκόσμια ημέρα των δικαιωμάτων του παιδιού.

«Υπάρχει αύξηση των μεταναστριών μητέρων οι οποίες έμειναν άνεργες και δυσκολεύονται να μεγαλώσουν τα παιδιά τους» εξήγησε, υπογραμμίζοντας ότι στο ίδρυμα δέχονται όλα τα παιδιά, ανεξαρτήτου χρώματος ή εθνικότητας, ακόμα και αν οι γονείς δε διαμένουν νόμιμα στην Ελλάδα.

Εντούτοις, υπάρχει άνοιγμα της «ψαλίδας» παιδιών που μπορούν να υιοθετηθούν και ενδιαφερόμενων ζευγαριών καθώς οι δικαστικές διαδικασίες πολλές φορές είναι χρονοβόρες.

«Είναι χαρακτηριστικό ότι αυτή τη στιγμή στο ίδρυμα δεν μπορεί να δοθεί κανένα παιδί για υιοθεσία αφού δεν έχουν ολοκληρωθεί οι απαραίτητες διαδικασίες ενώ περιμένουμε ακόμα την τελεσιδικία για 3 παιδάκια» ανέφερε η κ. Τσιουτάνη, διευκρινίζοντας ότι είναι λίγα τα παιδιά που δίνονται για υιοθεσία. Τις περισσότερες φορές, τα παιδιά δίνονται σε ανάδοχες οικογένειες και ήδη, 14 παιδιά φιλοξενούνται σε ισάριθμες οικογένειες με την οικονομική και ηθική στήριξη του ιδρύματος.

«Βέβαια, το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε είναι να βρούμε ανάδοχες οικογένειες για παιδιά που έχουν κινητικά προβλήματα ή προέρχονται από ένα βεβαρυμένο περιβάλλον» τονίζει η κ. Τσιουτάνη. Στην κατεύθυνση αυτή, πρόθεση του ιδρύματος είναι η δημιουργία ενός δικτύου αναδόχων οικογενειών που θα έχουν περάσει από ειδική εκπαίδευση από επιστήμονες του ιδρύματος, προκειμένου να είναι έτοιμες να υποδεχθούν τα παιδιά. Στόχος, επίσης, της διοίκησης του ιδρύματος είναι η δημιουργία και ενός συμβουλευτικού σταθμού επίτοκης γυναίκας ή λεχώνας μητέρας.

Ο «Άγιος Στυλιανός» είναι ένα από τα τρία ιδρύματα στην Ελλάδα που συμπράττουν σε υιοθεσίες παιδιών, είναι ΝΠΔΔ και έχει δυνατότητα φιλοξενίας 30 παιδιών. Επίσης, στις εγκαταστάσεις του λειτουργεί και παιδικός σταθμός, δυναμικότητας 130 παιδιών.

«Θέλουμε τα παιδιά που φιλοξενούνται στο ίδρυμα, να μην παραμένουν εδώ για περισσότερους από 10 μήνες και μέχρι στιγμής το έχουμε καταφέρει» καταλήγει η κ. Τσιουτάνη κάνοντας και ιδιαίτερη μνεία στην αύξηση των δωρεών κατά 47% το 2012 και κατά 64% το 2013.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία