Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




 Η "φλόγα" των Ελλήνων της Σιβηρίας για τον ελληνικό πολιτισμό και μια αρχαία πολιτεία από... πάγο



Θεσσαλονίκη - (Ανταπόκριση Σοφία Προκοπίδου)

 Σε μια μακρινή γωνιά της Γης, όπου βρίσκεται το σπίτι του Ρώσου Αη Βασίλη- του ...παππού παγωνιά ή Ded Moroz- στη Σιβηρία, υπάρχει μια ομάδα Ελλήνων που αψηφά τα χιλιόμετρα που τη χωρίζει από την πατρίδα και κρατά ζωντανή τη "φλόγα" του Ελληνισμού.

   Είκοσι χρόνια δράσης "μετράει" η ελληνική, πολιτιστική- διαφωτιστική οργάνωση "Ελπίδα", που δραστηριοποιείται στην περιοχή και ετοιμάζεται να διοργανώσει, εντός του 2014, το 11ο Διεθνές Φεστιβάλ νέων, με την επωνυμία "Ηχώ της Ελλάδας".

   "Η 'οδύσσεια' των Ελλήνων της Σιβηρίας και της πόλης Νοβοσιμπίρσκ είχε κι έχει ως προορισμό την Ιθάκη των ελληνικών αισθήσεων και γνώσεων, την ιστορία και τον πολιτισμό των προγόνων μας" λέει  η πρόεδρος της "Ελπίδας" Μαρίνα Μπουσίκ-Τροφιμούκ.

   Παραμονές Χριστουγέννων, η δραστήρια πρόεδρος της οργάνωσης ετοιμάζεται να κάνει μια διάλεξη για τον ελληνικό πολιτισμό στο σωφρονιστικό κατάστημα της περιοχής. "Οι ίδιοι οι φυλακισμένοι μου το ζήτησαν, γιατί το ενδιαφέρον για τον ελληνικό πολιτισμό είναι μεγάλο. Μέσα στη φυλακή, όπου βρίσκονται, θέλησαν να νιώσουν περισσότερο... γιορτινά, ακούγοντας για την Ελλάδα και την ιστορία της" μας εξηγεί.

   Η οργάνωση "Ελπίδα" ενώνει Έλληνες και φιλέλληνες με μοναδικό σκοπό τη διατήρηση του ελληνικού πνεύματος στην πόλη. Η Μαρίνα Μπουσίκ-Τροφιμούκ είναι μουσικολόγος, πιανίστρια, αλλά και δασκάλα της ελληνικής γλώσσας. "Κάνω ό,τι μπορώ. Αυτά τα λίγα ελληνικά που ξέρω τα μεταφέρω στους μαθητές μου με πολύ πάθος και αγάπη, και τελικά μαθαίνουν. Ίσως τους μεταφέρω τη λατρεία μου για την Ελλάδα κι αυτό, σίγουρα, βοηθάει" μας λέει.

   Οι ελληνικές ρίζες της ίδιας εντοπίζονται στη Μαριούπολη της Ουκρανίας. Στη Σιβηρία βρέθηκαν οι παππούδες της, την εποχή του μεγάλοι λοιμού (το '30), τον περασμένο αιώνα.

   Η Σιβηρία, στη συνείδηση του Έλληνα, είναι συνυφασμένη με τον βαρύ χειμώνα, τις πολικές αρκούδες και τις σταλινικές φυλακές, τα γκουλάγκ. Αλλά και με το όνομα του διάσημου Έλληνα μαέστρου Θεόδωρου Κουρεντζή, καλλιτεχνικού διευθυντή της όπερας στην πόλη Νοβοσιμπίρσκ. "Γνωρίσαμε τον Θεόδωρο! (…) Μεγαλωμένος στην Ελλάδα, αγάπησε πολύ τη Σιβηρία και εμείς καμαρώνουμε που έχουμε Έλληνα αρχιμαέστρο στα μέρη μας" λέει η πρόεδρος της "Ελπίδας".

   Μπορεί σε κάποιους να φαίνεται παράξενο, οι Έλληνες της Σιβηρίας, ωστόσο, θεωρούν αυτόν τον "τραχύ" τόπο αληθινή τους πατρίδα και δεν σκοπεύουν να τον εγκαταλείψουν και να φύγουν στην Ελλάδα. "Την Ελλάδα την αγαπάμε, αλλά εδώ είναι η ζωή μας. Την οργάνωσή μας την ιδρύσαμε με πρωτοβουλίες των Ελλήνων της πόλης που άφησαν εποχή- του σκηνοθέτη και παραγωγού Συμεών Ιωαννίδη, που έφυγε από κοντά μας πριν από μερικά χρόνια, του διευθυντή του κρατικού νοσοκομείου Αντόν Παπαδόπουλου και του γιατρού Αντρέα Νεκράσωφ" τονίζει η κ. Μπουσίκ-Τροφιμούκ.

   Ο πολιτισμός της αρχαίας Ελλάδας και του Βυζαντίου "ρίζωσε" στον μακρινό αυτό τόπο εδώ και πάρα πολλές δεκαετίες πριν. Στις αρχές του 19ου αιώνα, αναγκαστικά μεταφέρθηκαν εκεί οι "Δεκεμβριστές", αυτοί που στις 14 Δεκεμβρίου του 1825 επαναστάτησαν κατά του τσάρου. Άνθρωποι πολύ μορφωμένοι, ελληνιστές στο πνεύμα. Ο υπουργός Παιδείας της Ρωσίας, ο δούκας Σ. Ουβάρωφ, το 1811, έγραφε: "Η εκπαίδευση των ευγενών και αξιωματούχων πρέπει να είναι 'κλασική' για να καθοριστεί αργότερα ένα πιο αυστηρό ρώσικο εκπαιδευτικό σύστημα, με βάση την αρχαία εκπαίδευση του έθνους, από την οποία η Ρωσία πήρε το δόγμα της πίστης και αγιοσύνης, δηλαδή το Βυζάντιο". Έτσι, η μόρφωση αυτών των ανθρώπων ήταν βασισμένη στην ελληνική παιδεία, την οποία και μεταλαμπάδευαν, διδάσκοντας σε σχολεία της Σιβηρίας (σ.σ. Οι περισσότεροι "Δεκεμβριστές" έγιναν δάσκαλοι. Ο τσάρος, όπως είναι γνωστό, τους αφαίρεσε όλους τους τίτλους ευγενείας και τις ιδιοκτησίες τους).

   11ο Διεθνές Φεστιβάλ "Ηχώ της Ελλάδας"

   Το φετινό Διεθνές Φεστιβάλ "Ηχώ της Ελλάδας" είναι αφιερωμένο στη μνήμη του ιδρυτή του ελληνικού συλλόγου, σκηνοθέτη και ηθοποιού Συμεών Ιωαννίδη.

   Το φεστιβάλ χωρίζεται σε τρεις περιόδους. Η πρώτη είναι από 6 έως 18 Ιανουαρίου 2014, με τον διεθνή διαγωνισμό ζωγραφικής παιδιών και και εφήβων, με θέμα "Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες και Παραολυμπιακοί Αγώνες Σότσι 2014". Τον Μάρτιο, θα πραγματοποιηθεί το τέταρτο τουρνουά ελληνορωμαϊκής πάλης και τον Οκτώβριο, ο διαγωνισμός των καλλιτεχνικών ομάδων χορού και θεάτρου και επίσης το μίνι Φεστιβάλ ελληνικού κινηματογράφου.

   Μια αρχαία Ελλάδα από... πάγο

   Στο μεταξύ, στη χερσόνησο Γιαμάλ, στη Δυτική Σιβηρία, οικοδομήθηκε μια Πόλη του Πάγου, μια αρχαία ελληνική πολιτεία. Ο δημιουργός- γλύπτης έφτιαξε την αρχαία Ελλάδα, τη γενέτειρα των Ολυμπιακών Αγώνων, από... πάγο. Η είδηση αυτή μεταδόθηκε από όλα τα ρωσικά ΜΜΕ κι έγινε η "καλή είδηση" της εβδομάδας.

   Οι Έλληνες της Σιβηρίας, ωστόσο, καταδεικνύουν περίτρανα ότι ο Ελληνισμός δεν... παγώνει ακόμη και στις πιο αφιλόξενες και απόμακρες γωνιές αυτού του πλανήτη!



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία