Οι αδελφοί Κοέν εξερευνούν τη μελαγχολία του καλλιτέχνη. Ο Ντέιβιντ Ο’ Ράσελ «παίζει» με διάφορες παραλλαγές της απάτης. Μια γαλλική ταινία βιογραφεί τους Ρενουάρ, πατέρα και γιο.

Inside Llewyn Davis ****

Δραματική – Διάρκεια 104’

Σκηνοθεσία: Τζόελ και Ίθαν Κοέν

Παίζουν: Όσκαρ Άιζακ, Κάρεϊ Μάλιγκαν, Τζάστιν Τιμπερλέικ, Τζον Γκούντμαν

Ίσως κάποιοι θεωρήσουν υπερβολική την βράβευση της πιο πρόσφατης ταινίας των αδελφών Κοέν με τον Χρυσό Φοίνικα. Το “Inside Llewyn Davis” δεν διαθέτει το μέγεθος που έχουν τα επικά θρίλερ ή οι σάτιρες του αμερικανικού τρόπου ζωής του χαρισματικού διδύμου. Εκείνα που προφανώς εκτίμησαν οι κριτές στις Κάννες είναι το βάθος αυτής της μικρής σε κλίμακα σπουδής χαρακτήρων και η ιδιοφυής ανασύσταση του κλίματος και της νοοτροπίας μιας συγκεκριμένης μουσικής «σκηνής». Το 1961, σε μια παγωμένη Νέα Υόρκη, ο Λιούιν Ντέηβις αγωνίζεται να αναδειχθεί ως τραγουδιστής της φολκ, όμως το μόνο που καταφέρνει είναι να βγάλει κάποια μεροκάματα. Χωρίς στέγη και πανωφόρι για να αντιμετωπίσει τον βαρύ χειμώνα, αναγκάζεται να φιλοξενείται από όσους γνωστούς και φίλους ανέχονται ακόμη τη δύστροπη συμπεριφορά του. Οι υπόλοιποι τον έχουν διαγράψει, όπως μια τραγουδίστρια που ισχυρίζεται ότι έχει μείνει έγκυος από αυτόν. Παρά τις αποτυχίες του σε κάθε επίπεδο, ο Λιούιν επιμένει να μην προσαρμόζεται στις εμπορικές απαιτήσεις των στούντιο, τραγουδώντας παλιές μπαλάντες. Συχνά έχουμε την αίσθηση ότι το παρακάνει, προκαλώντας την επαγγελματική και κοινωνική του απομόνωση. Αναζητώντας μια καλύτερη τύχη στο Σικάγο, ο Λιούιν μοιράζεται μια εφιαλτική διαδρομή με δυο σουρεαλιστικούς συνταξιδιώτες και γυρίζει άπρακτος στο Γκρίνουιτς Βίλατζ. Ένας καταρρακωμένος Οδυσσέας επιστρέφει σε μια Ιθάκη που εξακολουθεί να τον απορρίπτει (Οι αναφορές στην «Οδύσσεια» είναι σαφείς). Στην ουσία, αυτός ο ταλαίπωρος και πεισματάρης νέος διαγράφει ένα κύκλο και βρίσκεται ξανά στο ίδιο σημείο όπου τον συναντήσαμε στην αρχή. Να παλεύει για λίγα δολάρια και για αυτό που πιστεύει. Όμως ο Λιούιν Ντέηβις, παρά τις γροθιές – μεταφορικές και κυριολεκτικές - που δέχεται, στέκεται όρθιος. Πλάθοντας έναν από τους πιο ακραίους και ιδιόρρυθμους χαρακτήρες της κοινής σεναριογραφικής και σκηνοθετικής τους καριέρας, οι αδελφοί Κοέν –δημιουργοί που δεν θυσίασαν ποτέ το όραμά τους στο βωμό του box office- τιμούν τον ασυμβίβαστο καλλιτέχνη. Εκείνον που, όπως όλοι όσοι προηγούνται της εποχής τους, καταδικάζεται στη μοναξιά και το περιθώριο. Μελαγχολικές εικόνες σε γκρίζους τόνους και φολκ τραγούδια με θέμα τον θάνατο και την απώλεια αποδίδουν τον προσωπικό χειμώνα του ήρωα, ενώ ο Όσκαρ Άϊζακ αγγίζει, με την διεισδυτική ερμηνεία του, την ψυχή του και το μυαλό του. Πάνω στους ώμους αυτού του σχετικά άγνωστου ηθοποιού έχουν στηρίξει οι Κοέν την πιο χαμηλότονη, την πιο ευαίσθητη -και δίκαια βραβευμένη, κατά τη γνώμη μας- ταινία της ώριμης περιόδου τους.

Οδηγός διαπλοκής ***

(American hustle)

Κοινωνική – Διάρκεια 138’

Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Ο’ Ράσελ

Παίζουν: Κρίστιαν Μπέιλ, Έιμι Άνταμς, Μπράντλεϊ Κούπερ, Τζένιφερ Λόρενς, Τζέρεμι Ρένερ

Μετά τον περσινό του «Οδηγό αισιοδοξίας» που παρακολουθούσε με τρυφερότητα την επανένταξη δυο προβληματικών ατόμων, ο Ντέιβιντ Ο’ Ράσελ επανέρχεται με πιο φιλόδοξες προθέσεις, στήνοντας, αυτή τη φορά, ένα ερωτικό γαϊτανάκι γύρω από το θέμα της εξαπάτησης. Ο Ίρβινγκ και η Σίντνεϊ, εραστές και συνεργάτες σε μικροαπάτες, πιάνονται επ’ αυτοφόρω από τον ομοσπονδιακό πράκτορα Ρίτσι Ντι Μάσιο. Ο οποίος, αντί να τους παραδώσει στη δικαιοσύνη, τους εκβιάζει ώστε να συνεργαστούν μαζί του σε μια επιχείρηση αποκάλυψης διεφθαρμένων πολιτικών. Ένα ερωτικό τρίγωνο αρχίζει να σχηματίζεται, όταν ο Ντι Μάτσιο πέφτει θύμα της γοητείας της Σίντνεϊ, γεγονός που εκείνη εκμεταλλεύεται για να τον ελέγξει. Όμως κάποτε χάνουν και οι τρεις τον έλεγχο και παρασύρονται σε καταστάσεις που τους ξεπερνούν. Η Μαφία μπλέκεται απροσδόκητα στο σχέδιο του Ρίτσι, ο Σίντνεϊ γίνεται φίλος με τον στόχο τους, έναν έντιμο δήμαρχο και καλό οικογενειάρχη, οι διαρκείς αλληλοεξαπατήσεις και τρικλοποδιές μπερδεύουν ακόμη περισσότερο το κουβάρι και τα πάντα απειλούνται να τιναχτούν στον αέρα από τη Ρόζαλιν, την απατημένη σύζυγο του Σίντνεϊ. Μια χαζή ξανθιά παίζει τελικά τον αποφασιστικό ρόλο σε ένα μεγαλεπήβολο κόλπο. (Χάρμα η Τζένιφερ Λόρενς, βραβευμένη με Όσκαρ για τον «Οδηγό αισιοδοξίας», που κλέβει την παράσταση από τους εξαιρετικούς συμπρωταγωνιστές της). Συνδυάζοντας έξυπνα την κωμωδία καταστάσεων με το νεοϋορκέζικο θρίλερ με κακοποιούς, ο Ντέιβιντ Ο’ Ράσελ δείχνει να εισέρχεται στις περιοχές του Σκορσέζε -τόσο θεματικά όσο και υφολογικά- αλλά το κάνει με ανθρωπιά, δίχως τον κυνισμό του συναδέλφου του. Είναι φανερό ότι αγαπάει το κατεργάρικο ζευγάρι. Τους ταλαιπωρεί μεν, τους βοηθάει όμως να επαναπροσδιορισθούν. Η διαδικασία της ωρίμανσής τους σκοντάφτει σε πολλές ανατροπές που κάνουν απολαυστικό το ταξίδι, για τον θεατή εννοείται.

Renoir ** ½

Βιογραφική- Διάρκεια 111’

Σκηνοθεσία: Ζιλ Μπουρντό

Παίζουν: Μισέλ Μπουκέ, Κριστά Τερέ, Βενσάν Ροτιέ

Δύο μεγάλοι Γάλλοι καλλιτέχνες, πατέρας και γιος, ο ένας στη δύση του και ο άλλος λίγο πριν το ξεκίνημά του. Το 1915, ο Πιερ Ογκίστ Ρενουάρ, ο γηραίος πλέον μετρ του ιμπρεσιονισμού συναντιέται με τον γιο του Ζαν, τον μετέπειτα μεγάλο σκηνοθέτη του κινηματογράφου, στην έπαυλη του πρώτου στην Κυανή Ακτή. Ο Ζαν έχει γυρίσει από το μέτωπο, τραυματίας. Ο Πιερ Ογκίστ θρηνεί την πρόσφατα χαμένη γυναίκα του και επιμένει να ζωγραφίζει παρά τα παραμορφωμένα από την αρθρίτιδα χέρια του. Τους ενώνει και τους χωρίζει η Αντρέ, το τελευταίο μοντέλο του ζωγράφου. Η ταινία αφηγείται σε χαλαρούς ρυθμούς έναν έρωτα και έναν αποχαιρετισμό στη ζωή και την τέχνη. Εικόνες με χρώματα φωτεινά και χαρούμενα και ένας διάχυτος αισθησιασμός που πηγάζει από τη μεσογειακή φύση και το γυμνό κορμί της πρωταγωνίστριας. Μεστή και σοφή ερμηνεία του Μισέλ Μπουκέ, που πλαισιώνεται από δυο άξιους νεαρούς ηθοποιούς. Από εικαστική άποψη, η ταινία είναι σαφώς εμπνευσμένη από πίνακες του Πιερ Ογκίστ, όμως της λείπει η δραματουργική δύναμη των ταινιών του Ζαν.