Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Η νότια Ευρώπη (και η Ελλάδα) θα υποφέρει από συχνότερες και χειρότερες ξηρασίες στο μέλλον



Βρυξέλλες

Έως το τέλος του αιώνα, οι ξηρασίες στην Ευρώπη θα έχουν γίνει πολύ πιο συχνές και παρατεταμένες εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής και της ολοένα αυξημένης κατανάλωσης (και σπατάλης) του νερού. Αυτό επισημαίνει μια νέα ευρωπαϊκή επιστημονική έρευνα, που κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, σε μια χρονική συγκυρία που η προσοχή του κοινού είναι μάλλον στραμμένη στην αντίθετη όψη του νομίσματος, στις θύελλες και στην επέλαση του κρύου.

Σύμφωνα με τη μελέτη, το πρόβλημα της ξηρασίας, κατά τις επόμενες δεκαετίες, θα είναι πιο έντονο στις χώρες της Νότιας Ευρώπης και της Βαλκανικής και ασφαλώς αφορά άμεσα την Ελλάδα. Οι ερευνητές του Κοινού Ερευνητικού Κέντρου (JRC) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του γερμανικού πανεπιστημίου του Κάσελ, με επικεφαλής τον Τσιοβάνι Φορτσιέρι, ειδικό σε θέματα αξιολόγησης κλιματικού κινδύνου, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Hydrology and Earth Systems Science" της Ευρωπαϊκής Ένωσης Γεωεπιστημών (EGU).

Η αναμενόμενη άνοδος της θερμοκρασίας λόγω της παγκόσμιας κλιματικής αλλαγής θα εντείνει την εξάτμιση των επιφανειακών υδάτων, μειώνοντας την προσφορά νερού και χειροτερεύοντας την ξηρασία. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι στα νότια τμήματα της Ευρώπης και της Βαλκανικής (συνεπώς και στη χώρα μας), τα οποία θα πληγούν περισσότερο από την ξηρασία, η ελάχιστη ροή στα μεγαλύτερα και στα μικρότερα ποτάμια θα μειωθεί έως 40% και οι χρονικοί περίοδοι ανεπάρκειας νερού θα αυξηθούν έως 80%.

«Η έρευνά μας δείχνει ότι πολλές λεκάνες ποταμών, ιδίως στις νότιες περιοχές της Ευρώπης, πιθανότατα θα γίνουν πιο ευάλωτες σε περιόδους μειωμένης προσφοράς νερού εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής. Αυτό, σε συνδυασμό με την αυξημένη ζήτηση νερού, λόγω του αυξανόμενου πληθυσμού και της εντατικής κατανάλωσης νερού για άρδευση στη γεωργία και για βιομηχανικές χρήσεις, θα έχει ως αποτέλεσμα μια ακόμα μεγαλύτερη μείωση στη ροή των ποταμών», ανέφερε ο Τσιοβάνι Φορτσιέρι.

Για τη νότια Ευρώπη ειδικότερα, η μελέτη εκτιμά ότι, πέρα από την κλιματική αλλαγή, η μεγάλη χρήση (και κατάχρηση) νερού θα επιδεινώσει περαιτέρω κατά 10% έως 30% τις συνθήκες ξηρασίας. Γιʼ αυτό, η μελέτη συστήνει να ληφθεί σοβαρά υπόψη η ανάγκη της συνετής και βιώσιμης χρήσης των υδάτινων πόρων στις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου - ένα μήνυμα ασφαλώς και για την Ελλάδα.

Η ξηρασία θεωρείται σοβαρή φυσική καταστροφή, με πολλαπλές επιπτώσεις για την κοινωνία, το περιβάλλον και την οικονομία. Μόνο στην Ευρώπη, κατά τις τρεις τελευταίες δεκαετίες, το κόστος της ξηρασίας υπολογίζεται σε πάνω από 100 δισεκατομμύρια ευρώ.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία