Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ο νεαρός δημιουργός των εκδόσεων Σαΐτα Ηρακλής Λαμπαδαρίου, που αφήνει τα βιβλία να... "πετούν" ελεύθερα



Καβάλα - (Ανταπόκριση Βασίλης Λωλίδης)

  Μπορεί ένα βιβλίο να εκδοθεί χωρίς να δαπανηθεί ούτε ένα ευρώ όχι μόνο από τον συγγραφέα αλλά και από τον εκδότη; Όχι, είναι η απάντηση που έρχεται αυθόρμητα- και λογικά -στο στόμα όλων ειδικά εάν πρόκειται για βιβλία, η έκδοση των οποίων δε στερείται σε ποιότητα περιεχομένου, εικονογράφησης, στοιχειοθεσίας και γενικότερα επιμέλειας σε σχέση με "καλές" εκδόσεις που κυκλοφορούν στην ελληνική αγορά.

   Τα παραπάνω έρχεται ν' ανατρέψει, ωστόσο, ένας νέος άνθρωπος, ο Ηρακλής Λαμπαδαρίου, ο άνθρωπος που αφήνει τα βιβλία να "πετούν" ελεύθερα μέσω των ψηφιακών εκδόσεων "Σαΐτα". Τα βιβλία στον εν λόγω εκδοτικό οίκο δεν χρειάζονται χαρτί, τυπογραφείο, ούτε βιβλιοδετείο. Αρκεί ένας υπολογιστής και η εθελοντική προσφορά μιας ομάδας δραστήριων και φιλόδοξων ανθρώπων, που θέλουν να προσφέρουν και να δημιουργήσουν.

   Οι καινοτόμες ψηφιακές εκδόσεις "Σαΐτα" μπορεί να έχουν την έδρα τους στην Καβάλα, όπου ζει και εργάζεται ο δημιουργός τους, αλλά χάρη στον δυναμισμό, το επικοινωνιακό χάρισμα, τον αυθορμητισμό και την επιστημονική κατάρτιση του Ηρακλή Λαμπαδαρίου "ταξιδεύουν" σε ολόκληρο τον κόσμο.

   Η πρώτη γνωριμία μαζί του έγινε πριν από πάρα πολλά χρόνια, στα γραφεία μιας τοπικής εφημερίδας της Καβάλας. Ο ίδιος, μαθητής του Λυκείου τότε, προσπαθούσε να προσφέρει εθελοντική εργασία σε κάθε δραστηριότητα που στόχευε στην εξυπηρέτηση και τη διευκόλυνση του κοινωνικού συνόλου. Αφορμή για τη δεύτερη συνάντηση μαζί του στάθηκε η πρωτοβουλία του να συνεργαστεί με τον Δήμο Καβάλας και μέσα από μια σειρά εκδηλώσεων να παρουσιάσει στα παιδιά δημοτικών σχολείων τα παραμύθια και τα παιδικά βιβλία της Σαΐτας, αλλά με τρόπο διαδραστικό.

   Για τον Ηρακλή Λαμπαδαρίου, πτυχιούχο Φιλολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης το κέρδος είναι μια έννοια που προσπαθεί να παρακάμψει σε ό,τι αφορά τη λειτουργία και την οργάνωση των εκδόσεών του. Για τον ίδιο και τους συνεργάτες του, οι ψηφιακοί αναγνώστες και οι συγγραφείς που τον εμπιστεύονται είναι η μοναδική δύναμη. Σ' αυτούς προσφέρει και σ' αυτούς λογοδοτεί.

   "Πάντα μου άρεσε να μοιράζομαι τις ιδέες μου, να τις συζητώ, να τις ανταλλάσσω, να τις διαμορφώνω συνεχώς μέσω γραπτών κειμένων τόσο μικρών όσο μία μονάχα πρόταση ή τόσο μεγάλων όσο ένα βιβλίο" λέει ο ίδιος .

   "Το πρώτο- προσθέτει -είναι αρκετά εύκολο, αν και έχει τις δυσκολίες του αλλά σαφώς πιο δύσκολο και χρονοβόρο είναι το δεύτερο. Μετά την αποφοίτησή μου, λοιπόν, από ένα Τμήμα Ελληνικής Φιλολογίας, που με βοήθησε πολύ στο να έρθω πιο κοντά στη γλώσσα, καθώς και σε σπουδαία κείμενα γραμμένα σ' αυτή, αισθάνθηκα πιο σίγουρος για την περαιτέρω ανάπτυξη των συγγραφικών μου προσπαθειών. Μπαίνοντας και εγώ με τη σειρά μου στον μακρύ κατάλογο της ανεργίας, σκέφτηκα ν' αξιοποιήσω δημιουργικά τον χρόνο μου και να βρω μια πηγή οξυγόνου μέσα στη γενικότερη κρίση που αντιμετωπίζει σήμερα η κοινωνία μας".

   Έτσι, προέκυψαν οι εκδόσεις Σαΐτα, ένας ψηφιακός μη εμπορικός εκδοτικός οίκος, ανοικτός σε όλους τους συγγραφείς που θέλουν να δουν τις ιδέες τους, τα έργα τους να "πετούν" ελεύθερα στο διαδίκτυο και όχι να... πετιούνται. Χωρίς κανένα οικονομικό όφελος, χωρίς ψιλά γράμματα, χωρίς μυστικές συμφωνίες και χωρίς περιορισμούς και προϋποθέσεις, οι εκδόσεις αυτές θέλουν να καλλιεργήσουν τον πραγματικό διάλογο, την αλληλεπίδραση και την ουσιαστική επικοινωνία του έργου με τον κάθε αναγνώστη από οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη που έχει πρόσβαση στο διαδίκτυο. Το μόνο που ζητάει ο Ηρακλής Λαμπαδαρίου από τους συγγραφείς είναι η άδειά τους να διανείμουν δωρεάν το έργο τους με άδεια Creative Commons. Φυσικά, ο συγγραφέας παραμένει ο κάτοχος του ηθικού δικαιώματος αλλά και κάτοχος του περιουσιακού δικαιώματος του έργου του, κάτι που δεν συμβαίνει με τους παραδοσιακούς εμπορικούς εκδοτικούς οίκους.

   Το ταξίδι της Σαΐτας ξεκίνησε την 1η Σεπτεμβρίου 2012 με την "απελευθέρωση" του πρώτου βιβλίου του ίδιου του Ηρακλή Λαμπαδαρίου, που απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς και γονείς, με τίτλο "Τάξη Δημιουργική με Φαντασία αρκετή".

   "Χρησιμοποιώ τη λέξη απελευθέρωση καθώς δεν εκδίδουμε βιβλία αλλά τα απελευθερώνουμε στο μαγικό κόσμο του διαδικτύου και τ' αφήνουμε να πετάξουν ελεύθερα σ' ένα μακρύ, όμορφο και ανεμπόδιστο ταξίδι" μας εξηγεί.

   Μέσα σε περίπου τρεις μήνες από την έκδοσή του, είχε ήδη διαβαστεί από περισσότερους από 20.000 αναγνώστες μέσω του λογαριασμού των εκδόσεων στο issuu, της ανοικτής διαδικτυακής πλατφόρμας δημοσίευσης έργων, και είχε τηλεφορτωθεί από ακόμη περισσότερους μέσω της ιστοσελίδας της Σαΐτας και ιστοσελίδων και ιστολογίων, τα οποία αναρτούν τα βιβλία της ή αναδημοσιεύουν πληροφορίες γι' αυτά.

   Σύγκρουση ή σύγκλιση με το χώρο του παρδοσιακού βιβλίου;

   "Δεν θα έλεγα ότι οι ψηφιακές μας εκδόσεις απειλούν τον χώρο του παραδοσιακού βιβλίου. Είναι το μέλλον του βιβλίου μέσα σ' έναν κόσμο οικονομικής εξαθλίωσης και όχι πλέον μιας απλής κρίσης, όπου τα χρήματα δεν φτάνουν για να καλύψουν τις στοιχειώδεις ανάγκες, πόσο μάλλον το αυξημένο κόστος για την αγορά έντυπων βιβλίων. Δεν απειλούν, επίσης, ούτε τους συγγραφείς και το πολύ δύσκολο και απαιτητικό τους έργο, που, δυστυχώς, σπάνια τους αναγνωρίζεται. Η ειλικρινής και ουσιαστική σχέση που αναπτύσσουμε με τους συγγραφείς τους δίνει τη δυνατότητα να εκτυπώσουν έντυπα το έργο τους είτε σε κάποιον εμπορικό εκδοτικό οίκο, είτε σε κάποια διαδικτυακή πλατφόρμα αυτοέκδοσης, είτε σε κάποιο τυπογραφείο χωρίς, όμως, τη δουλειά των συντελεστών μας. Δηλαδή, μπορούν να εκδώσουν έντυπα το έργο τους χωρίς το εξώφυλλο που τους έχουμε σχεδιάσει, χωρίς τη σελιδοποίηση που τους έχουμε κάνει, χωρίς τη φιλολογική επιμέλεια, χωρίς την εικονογράφηση όταν πρόκειται για παιδικό παραμύθι" μας λέει ο Ηρακλής.

   Το "ταξίδι" της Σαΐτας χρειάζεται συνοδοιπόρους γι' αυτό και ο δημιουργός της καλεί νέους δημιουργούς- γραφίστες, εικονογράφους, σκιτσογράφους, ζωγράφους, σχεδιαστές κόμικ, μουσικούς, δημιουργούς βίντεο -να αναδείξουν το ταλέντο, τη δημιουργικότητα και τη φαντασία τους φιλοξενώντας τα έργα τους και προβάλλοντάς τα μέσω της ιστοσελίδας των εκδόσεων και της σελίδας στο Facebook, με την ελπίδα να τους δοθεί η ευκαιρία να παρουσιάσουν τα έργα τους και να αυξήσουν τις πιθανότητες εύρεσης μιας αμειβόμενης θέσης εργασίας.

   Ο Ηρακλής Λαμπαδαρίου θεωρεί πως ο καθένας μας πρέπει να δει την εποχή αυτή της κρίσης ως "μια ευκαιρία αφενός για ενδοσκόπηση, ενδελεχή και προσεκτική και αφετέρου για αναθεώρηση αυτού του αναγραμματισμού που σκόπιμα κάναμε στο αρχαίο ρητό 'αμύνεσθαι περί πάτρης', το οποίο μεταλλάχθηκε σε 'αμύνεσθαι περί... πάρτης'" και να καταλάβει πόσο σημαντική είναι η αλληλοβοήθεια και ο εθελοντισμός.

   Σήμερα, οι ψηφιακές εκδόσεις Σαΐτα διαθέτουν συνολικά 75 βιβλία 200 και πλέον Ελλήνων και ξένων συγγραφέων. Απ' αυτά, τα 12 είναι στην αγγλική γλώσσα και ένα στην ιταλική.

   Η μεγάλη αποδοχή του εγχειρήματος φαίνεται από την ανταπόκριση του κόσμου που "πιάνει" τα βιβλία της Σαΐτας στον... αέρα του διαδικτύου επικροτώντας και εμψυχώνοντας το νεαρό δημιουργό και τους συνεργάτες του.

   Από το Νοέμβριο του 2012- οπότε και "πέταξε" το πρώτο ψηφιακό βιβλίο των εκδόσεων -μέχρι και σήμερα τα downloads αποκλειστικά μέσω της ιστοσελίδας των εκδόσεων για το σύνολο των έργων ξεπερνούν τις 40.000. Σε αυτό το νούμερο θα πρέπει να προστεθούν και τα χιλιάδες downloads μέσω των διαδικτυακών βιβλιοπωλείων και των διαφόρων ιστοτόπων κοινωνικής δικτύωσης, όπως το Facebook.

   Το τελευταίο βιβλίο των εκδόσεων είναι ένα εκπαιδευτικό εγχειρίδιο, με τίτλο "Διαπολιτισμική Εκπαίδευση: προκλήσεις, παιδαγωγικές θεωρήσεις και εισηγήσεις" που αποτελεί τη συλλογική προσπάθεια 11 νέων επιστημόνων συγγραφέων, σε επιμέλεια της Χριστίνας Χατζησωτηρίου και του Κωνσταντίνου Ξενοφώντος.

   Και μπορεί ο ίδιος ο Ηρακής Λαμπαδαρίου να βρίσκεται ακόμη σε αναζήτηση δουλειάς παρά τις σπουδές του και τις τέσσερις γλώσσες που μιλάει, αλλά είναι αποφασισμένος να πορευτεί στον δρόμο που έχει χαράξει. "Όπως η πορεία της πτήσης μιας σαΐτας δεν μπορεί να προβλεφθεί και να προσδιοριστεί, έτσι και η ιδέα για τη δημιουργία των Εκδόσεων Σαΐτα συνεχώς διαμορφώνεται και εμπλουτίζεται" σημειώνει προσθέτοντας πως στόχος είναι ο επαναπροσδορισμός των σχέσεων εκδότη- συγγραφέα- αναγνώστη μέσα από την καλλιέργεια του πραγματικού διαλόγου, την αλληλεπίδραση και την ουσιαστική επικοινωνία του έργου με τον αναγνώστη, δίχως προϋποθέσεις και περιορισμούς.

   Τη σχέση αυτή αποτυπώνει, με γλαφυρό τρόπο, σε επτά προτάσεις με λέξεις που αφήνουν το μυαλό να "ταξιδέψει" ελεύθερα, όπως χαρακτηριστικά λέει:

   "Ο ισχυρός άνεμος της αγάπης για το βιβλίο,

   το γλυκό αεράκι της δημιουργικότητας,

   ο ζέφυρος της καινοτομίας,

   ο σιρόκος της φαντασίας,

   ο λεβάντες της επιμονής,

   ο γραίγος του οράματος,

   καθοδηγούν τη σαΐτα των Εκδόσεών μας".



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία