Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Πρώην αντάρτης τού ΕΛΑΣ ,πήρε πτυχίο  στα 78 και έκτοτε έγραψε έξι βιβλία !

Ομογενής δώρισε 1,5 εκατ. δολάρια σε ίδρυμα για τους Έλληνες ηλικιωμένους



Μελβούρνη - (Ανταπόκριση Σωτήρης Χατζημανώλης)

Ζευγάρι γνωστών Ελλήνων της Μελβούρνης, δώρισε ενάμιση εκατομμύριο δολάρια στην ομογενειακή οργάνωση «Φροντίδα» που διαθέτει γηροκομεία και γηριατρεία για τους ομογενείς υπερήλικους.

Πρόκειται για τη μεγαλύτερη δωρεά που έγινε ποτέ στα 37 χρόνια της ιστορίας του οργανισμού.

Τα χρήματα, που προσφέρθηκαν από το Νίκο και την 'Αννα Βουρνάζου θα διατεθούν για τη δημιουργία «ανεξάρτητης» πτέρυγας για άτομα με Σκλήρυνση Κατά Πλάκας (MS), εντός των νέων προτεινόμενων γηριατριακών εγκαταστάσεων του οργανισμού «Φροντίδα» στο Κλάιτον. Πρόκειται «για μια εξαιρετική πράξη γενναιοδωρίας» είπε ο πρόεδρος της "Φροντίδας" Σάκης Ζαφειρόπουλος

Σημειώνεται πως ο Νίκος Βουρνάζος που σε λίγες εβδομάδες γίνεται 90 χρονών, αποτελεί μια ξεχωριστή περίπτωση για την ομογένεια της Αυστραλίας, αφού σε ηλικία 78 ετών πήρε από το πανεπιστήμιο πτυχίο Φιλολογίας και στα επόμενα δέκα χρόνια έγραψε έξι βιβλία!

Γεννήθηκε στο Χρύσανθο Αιγιαλείας το 1924. Τελείωσε το δημοτικό σχολείο και παρέμεινε στο χωριό να εργαστεί για την ανατροφή των έξι μικρότερων αδελφών του.

Στα χρόνια της γερμανικής κατοχής οργανώθηκε στην Εθνική Αντίσταση (ΕΑΜ -ΕΛΛΑΣ) και απολύθηκε το 1945 μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας.

Το 1951 τελείωσε το τότε γυμνάσιο (Μέση Εκπαίδευση) σε ηλικία 27 ετών, ως κατ' οίκο διδαχθείς και πέτυχε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, στο οποίο οικονομικοί λόγοι δεν του επέτρεψαν να φοιτήσει. Το 1952 κλήθηκε να υπηρετήσει στον Ελληνικό στρατό και αποστρατεύτηκε τον επόμενο χρόνο. Το 1955 μετανάστευσε στην Αυστραλία και από το 1965 ασχολήθηκε με τους ομογενειακούς οργανισμούς, τους οποίους υπηρέτησε δημιουργικά από υπεύθυνες θέσεις.

Το 1987 τιμήθηκε με το μετάλλιο της Εθνικής Αντίστασης 1941-45 και με την κρατική αναγνώριση για τη συμμετοχή του στις μάχιμες τάξεις του ΕΛΑΣ.

ΤΟ 1995 γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο της Νέας Αγγλίας (The University of New England) και το 2002, σε ηλικία 78 ετών, πήρε το πτυχίο Φιλολογίας.

Το 2003 επιδόθηκε στη συγγραφή του βιβλίου «Χορεύοντας μόνος», για να βάλει στο χαρτί όσα έζησε και γνώρισε μέσα από τα γεγονότα που άλλοι είχαν διαμορφώσει κι εκείνα στα οποία είχε ο ίδιος πρωταγωνιστήσει.

Συνολικά έγραψε έξι βιβλία, κυρίως ιστορικού περιεχομένου.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία