 |
|
|  |  |  | 
Ολοένα και περισσότερα παιδιά Αυστραλών γεννιούνται στην Ελλάδα με εξωσωματική
Μελβούρνη - (Ανταπόκριση Σωτήρης Χατζημανώλης)
Ολοένα και περισσότερες Αυστραλές που διανύουν την τέταρτη ή και την πέμπτη δεκαετία της ζωής τους μεταβαίνουν στην Ελλάδα για να αποκτήσουν παιδί με την μέθοδο της εξωσωματικής γονιμοποίησης IVF, αναφέρει σε εκτενές ρεπορτάζ της η εφημερίδα The Sunday Age.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ οι Αυστραλές που πάνε στην Ελλάδα πληρώνουν 7600 δολάρια για ένα ξένο ωάριο και την σχετική μέθοδο της εξωσωματικής, που αποτελεί το 30% του κόστους στην Αυστραλία.
Επιπλέον πολλές γυναίκες από την Αυστραλία πάνε στην Ελλάδα για να γίνουν μητέρες επειδή στην Αυστραλία ο δότης πρέπει να είναι γνωστός και να έχει πρόσβαση στο αρχείο το παιδί, οπότε μόλις ενηλικιωθεί έχει το δικαίωμα να επιδιώξει να συναντήσει το βιολογικό του πατέρα ή μητέρα. Αυτό απωθεί πάρα πολλά ζευγάρια αλλά και δότες τη στιγμή που ξέρουν ότι κάποια μέρα θα χτυπήσει την πόρτα ένα παιδί και θα πει «μπαμπά» ή «μαμά».
Μεταξύ των γυναικών της Αυστραλίας που απόκτησαν παιδί στην Ελλάδα με την μέθοδο της εξωσωματικής και μάλιστα σε ηλικία 49 ετών είναι και η πασίγνωστη Ελληνοαυστραλή ηθοποιός Μαίρη Κούστα.
Όπως αναφέρεται στο ρεπορτάζ στην Αυστραλία «για ηθικούς και ιατρικούς λόγους» ο δότης σπέρματος ή ωαρίου πρέπει να είναι γνωστός.
«Στην Αυστραλία», αναφέρεται, «απαγορεύεται η αγορά ωαρίου αλλά στην Ελλάδα επιτρέπεται και κοστίζει 1000 Ευρώ».
Η γιατρός Ντενίζ 'Ασερ λέει πως μόνο πέρσι έστειλε 120 γυναίκες στην Ελλάδα για τεκνοποίηση.
Ακόμα περισσότερες έχουν στείλει άλλες κλινικές.
Εξάλλου τουλάχιστον 600 παιδιά της Αυστραλίας γεννήθηκαν στην Ελλάδα με την μέθοδο της εξωσωματικής γονιμοποίησης IVF που εφαρμόζει ο Ελληνοαυστραλός γιατρός Κώστας Πάντος στην Κλινική του Κέντρου Ανθρώπινης Αναπαραγωγής «Γένεσις».
Αυτό δήλωσε ο ίδιος που πρόσθεσε ότι πολλά από τα ζευγάρια από την Αυστραλία, τα οποία πάνε στην Ελλάδα να πάρουν ξένο ωάριο από δότες αλλά και άλλα με το δικό τους γενετικό υλικό, έχουν κάνει πολλές αποτυχημένες προσπάθειες στην Αυστραλία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας γυναίκας από τη Μελβούρνη που έκανε 40 προσπάθειες στην Αυστραλία και έμεινε έγκυος στην Ελλάδα με την πρώτη σε δίδυμα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
