Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Η άλλη Ελλάδα

Αστυνομικοί των ΜΑΤ σε ρόλο εθελοντών στο πλευρό των παιδιών που φιλοξενούνται στο Παπάφειο



Θεσσαλονίκη

Κάθε Κυριακή, ο Σάββας Ταχματζίδης, ο Αλέξανδρος Γεωργιάδης, ο Ιωάννης Πανάγος και ο Μενέλαος Λυμπεράκης βγάζουν την αστυνομική τους στολή, ξεχνούν για λίγο τις σκοτούρες της σκληρής δουλειάς στις ειδικές δυνάμεις καταστολής και ανοίγουν την αγκαλιά τους για τα παιδιά που φιλοξενούνται στο "Παπάφειο" Κέντρο Παιδικής Μέριμνας.

   Οι τέσσερις άνδρες των ΜΑΤ, με τη θετική εισήγηση και συνδρομή του ταξίαρχου Κωνσταντίνου Τζιμόπουλου, διευθυντή αστυνομικών επιχειρήσεων στη Θεσσαλονίκη, έχουν αναλάβει εδώ και τρία χρόνια μια ξεχωριστή πρωτοβουλία κοινωνικής ευαισθησίας, περνώντας τα απογεύματα της Κυριακής (από τις 19:30 έως τις 21:15) παρέα με τα μικρά παιδιά του "Παπάφειου" και δημιουργώντας έναν πυρήνα ενημέρωσης, επιμόρφωσης και ερεθισμάτων κοινωνικής κατεύθυνσης με άξονα και τον μελλοντικό προσανατολισμό των μικρών τους φίλων.

   Με εφόδια τις ακαδημαϊκές τους σπουδές -ο Σ. Ταχματζίδης είναι πτυχιούχος ΤΕΙ, ο Αλ. Γεωργιάδης πτυχιούχος ψυχολόγος, ο Ι. Πανάγος, με μεταπτυχιακές σπουδές στην Πληροφορική και ο Μ. Λυμπεράκης, φοιτητής ηλεκτρολογίας- και ανεξάντλητη διάθεση προσφοράς, οι τέσσερις αστυνομικοί στέκονται στο πλευρό αυτών των παιδιών, που χωρίς τη γονική φροντίδα, αναζητούν νέους διαύλους επικοινωνίας και ενημέρωσης, πέραν της καθημερινής φροντίδας των δασκάλων τους και των ανθρώπων του Ιδρύματος.

   Τα παιδιά συζητούν με τους εθελοντές αστυνομικούς ένα ευρύ φάσμα θεμάτων που τους απασχολούν -από τις δεξιότητες και τον επαγγελματικό τους προσανατολισμό μέχρι το ακανθώδες ζήτημα του κοινωνικού αποκλεισμού- και δείχνουν πως κι αυτά με τη σειρά τους έχουν "αγκαλιάσει" αυτή την πρωτοβουλία.

   Μια πρωτοβουλία που, όπως λέει  ο εμπνευστής της Σάββας Ταχματζίδης, "δεν έρχεται σε αντίθεση με τα υπηρεσιακά μας καθήκοντα και έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από τους προϊσταμένους μας, κάτι που μας δίνει ακόμα μεγαλύτερη διάθεση γι' αυτό που ξεκινήσαμε με μόνο κίνητρο την αγάπη μας για τα παιδιά αυτού του χώρου, που δεν πρέπει να μείνουν στο περιθώριο της ζωής και της κοινωνικής δράσης".

   Οι εθελοντές αστυνομικοί κάλεσαν, μάλιστα, δυο Ολυμπιονίκες, τους Αλέξανδρο Νικολαΐδη και Τασούλα Κελεσίδου για να μιλήσουν στα παιδιά αυτά -όπως κι έγινε- για την αναγκαιότητα της άθλησης, τη σκληρή προετοιμασία και την επίπονη διαδρομή στον χώρο του υψηλού πρωταθλητισμού, αλλά και για το δίδαγμα που προσφέρει ο αθλητισμός- ότι, δηλαδή, ο καθένας μπορεί να γίνει σημαντικός και σπουδαίος, αν εργαστεί και αξιοποιήσει το όποιο ταλέντο του. Και πως ο καθένας μπορεί να γίνει αθλητής και μεγάλος πρωταθλητής, αφού εδώ δεν χωρούν οι γνωριμίες, τα "μέσα" και οι φιλίες.

         Την πρωτοβουλία για τη συνάντηση αυτή των παιδιών με τους Ολυμπιονίκες ενθάρρυνε και ο ταξίαρχος κ. Τζιμόπουλος, δίνοντας άδεια να ανοίξει για πρώτη φορά το γυμναστήριο του Σώματος, όπου αθλούνται οι άνδρες της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας, των ΕΚΑΜ και επτά από τα παιδιά του Ιδρύματος ξεναγήθηκαν εκεί, είδαν τον χώρο εκγύμνασης και τους άλλους χώρους προετοιμασίας και συσκέψεων των Ειδικών Δυνάμεων και συζήτησαν με τους Ολυμπιονίκες.

   Στόχος αυτής της συνάντησης ήταν, όπως εξηγεί ο κ. Ταχματζίδης, να γκρεμίσουν τα τείχη της αδιαφορίας και εγκατάλειψης σε μικρά παιδιά και να υψωθεί "γέφυρα" ενότητας και κοινωνικής αλληλεγγύης με την αστυνομία να έρχεται κοντύτερα στον πολίτη και τη νεολαία.

   Εξηγώντας τους λόγους που τους ώθησαν να αναλάβουν αυτή την πρωτοβουλία, ο Σάββας Ταχματζίδης εξηγεί: "Οι καιροί μας είναι δύσκολοι σε κάθε επίπεδο και πλέον πολλές ομάδες πολιτών έχουν επιδοθεί σε ένα αγώνα αλληλεγγύης και προσφοράς. Γιατί θα έπρεπε η Αστυνομία να αποτελεί εξαίρεση; [...] Εμείς επιθυμούμε μέσα από την πρωτοβουλία μας να δοθεί όραμα και σε άλλους συναδέλφους μας και σε άλλες πόλεις, στην Αθήνα ή οπουδήποτε".

   "Η χαρά των παιδιών και η ελπίδα στα παιδικά τους μάτια είναι η μόνη ανταμοιβή των δικών μας προσπαθειών" σημειώνει από την πλευρά του ο Αλέξανδρος Γεωργιάδης για να προσθέσει ο Γιάννης Πανάγος: "Εμείς θέλουμε να αναδειχτούν χρήσιμοι και ενεργοί δημοκρατικοί πολίτες και να έχουν τα εφόδια για τη μετάβασή τους στην κοινωνία".

   "Δεν έχουν οικογένεια για να ακούσουν ένα μπράβο. Πρέπει να τους δοθεί ένα κίνητρο αλλά και να δημιουργηθεί τέτοιο περιβάλλον που να αποκτήσουν τον υγιή ανταγωνισμό με τα άλλα παιδιά του σχολείου και της κοινωνίας, ώστε στη μάχη της ζωής να μην είναι απροστάτευτα και απροετοίμαστα" συμπληρώνουν οι εθελοντές αστυνομικοί, που ετοιμάζονται να αναλάβουν κι άλλες πρωτοβουλίες όπως αυτή με τους Ολυμπιονίκες.

   Τα παιδιά του Παπαφείου, που βρίσκονται υπό την προστασία των εθελοντών της Αστυνομίας και του Σώματος γενικά, ζήτησαν να γυμναστούν στο γυμναστήριο της Υπηρεσίας και αυτό θα γίνει σύντομα, εξηγεί ο κ. Ταχματζίδης, επισημαίνοντας την αρμονική συνεργασία με τους ιθύνοντες του Ιδρύματος -τη διευθύντρια, την παιδαγωγό και τους λοιπούς υπαλλήλους του Κέντρου Παιδικής Μέριμνας "Ο Μελιτεύς", στο οποίο φιλοξενούνται μόνιμα 34 παιδιά, εκ των οποίων τα μισά, λόγω ηλικίας, αποτελούν την ομάδα με την οποία αναπτύσσει τη δραστηριότητά της η εθελοντική ομάδα της Ελληνικής Αστυνομίας.

   Ωστόσο, δεν είναι μόνο η παρουσία των εθελοντών αστυνομικών των ΜΑΤ, που συνδράμει τα παιδιά αυτά. Κάθε Κυριακή, εκπρόσωποι του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού ξεναγούν παιδιά σε διάφορα ιστορικά και θρησκευτικά μνημεία της Θεσσαλονίκης, ειδικότερα στο εννεάμηνο της λειτουργίας των σχολείων τους. 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία