Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Σύρος- Η «αρχόντισσα» των Κυκλάδων είναι... παντός καιρού 

Κείμενο Αναστασία Καρυπίδου



Αθήνα

Η Σύρος θεωρείται η "αρχόντισσα" των Κυκλάδων και όχι άδικα. Εκεί, ο ταξιδιώτης βλέπει να συνυπάρχουν, με αρμονικό και συναρπαστικό τρόπο, το παραδοσιακό στοιχείο με το κοσμοπολίτικο, το μεσαιωνικό με το σύγχρονο αστικό, το κυκλαδίτικο με το νεοκλασικό, η καθολική ιστορική παράδοση με την ορθόδοξη.

   Η Σύρος είναι ένα ζωντανό μουσείο πολιτισμών, μια "κάψουλα του χρόνου" που περνά τον επισκέπτη από την μια χρονική περίοδο στην άλλη. Με πληθυσμό που ξεπερνά τους 20.000 κατοίκους, είναι το μεγαλύτερο πληθυσμιακά νησί των Κυκλάδων.

   Πρωτεύουσά της είναι η Ερμούπολη, που "γεννήθηκε" μέσα στην Ελληνική Επανάσταση του 1821 και γρήγορα εξελίχτηκε σε μεγάλο κέντρο διαμετακομιστικού εμπορίου. Πρόκειται για μια θαλασσινή πολιτεία που συναρπάζει από την πρώτη στιγμή τον επισκέπτη με τα εντυπωσιακά διώροφα και τριώροφα νεοκλασικά αρχοντικά της, απλωμένη περιμετρικά γύρω από το μεγάλο φυσικό λιμάνι.

   Βαδίζοντας στο εσωτερικό της, οι επισκέπτες βρίσκονται σε μια θαυμάσια πλατεία του 19ου αιώνα, με τον ανδριάντα του Ανδρέα Μιαούλη, ψηλούς φοίνικες και πολλά καφενεία. Στον χώρο δεσπόζει και το κτίριο του Δημαρχείου, αρχιτεκτονικό "κόσμημα" που θεμελιώθηκε το 1876 σε σχέδια του Γερμανού αρχιτέκτονα, Ερνέστου Τσίλερ.

   Η συνοικία Βαπόρια, ένα αρχιτεκτονικό σύνολο με υπέροχα αρχοντικά του 19ου αιώνα, το Καρνάγιο και ο Ταρσανάς που συνεχίζουν τη ναυπηγοξυλουργική παράδοση, ο Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου με την ομώνυμη εικόνα, σπουδαίο ενυπόγραφο έργο του Δομίνικου Θεοτοκόπουλου, κερδίζουν αμέσως τις "καρδιές" των επισκεπτών.

   Σε όλα τα παραπάνω έρχεται να προστεθεί η Άνω Σύρος, η μεσαιωνική πόλη του νησιού όπου κατοικείται κυρίως από την καθολική κοινότητα, με τα μικρά σπιτάκια κολλητά το ένα στο άλλο σε κυκλική διάταξη και το μουσείο Μάρκου Βαμβακάρη, με προσωπικά αντικείμενα και μαρτυρίες του δασκάλου της λαϊκής μουσικής.

   "Η Ερμούπολη με τη σημερινή της 'ταυτότητα', στηριζόμενη στη βαριά ιστορία και τον πολιτισμό της, σκοπεύει να είναι υποψήφια με την ενεργή στήριξη των φορέων και των πολιτών της Σύρου για να γίνει 'Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης' το έτος 2021" αναφέρει ο δήμαρχος Σύρου-Ερμούπολης, Γιάννης Δεκαβάλλας.

   Οι παραλίες και οι ακτές είναι ένα ακόμη κομμάτι του "παζλ". Ο Γαλησσάς με τη μεγαλύτερη αμμουδιά, οι Αγκαθωπές με καταγάλανα νερά, το Κίνι ένας οικισμός στο μυχό του όρμου, η Ντελλαγράσια το αγαπημένο θέρετρο των εύπορων Συριανών τις παλαιότερες εποχές περιμένουν καρτερικά όλο το χρόνο να καλοκαιριάσει και να γεμίσουν "ζωή".

   Η Σύρος είναι πασίγνωστη για τα γλυκά της, τις χαλβαδόπιτες αλλά και τα ξακουστά λουκούμια. Σερβίρει στους επισκέπτες εκλεκτά εδέσματα, όπως χταπόδι ξιδάτο με λιαστή ντομάτα, μαραθόπιτα, στραπατσάδα, ενώ στο νησί καλλιεργούνται μερικές σπάνιες ποικιλίες αμπελιού, λευκές και ερυθρές.

   Το νησί μπορεί να θεωρηθεί "παντός καιρού" καθώς αποτελεί ιδανικό προορισμό για ένα διαφορετικό χειμερινό τριήμερο, αποκριάτικο ξεφάντωμα ή για ανοιξιάτικη εξόρμηση. Ελκυστικός τόπος για ξενάγηση, ψυχαγωγία, περιήγηση και γαστριμαργικές περιπλανήσεις...



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία