|
| | | |
Σχεδόν στο σύνολό τους ειναι Ομογενείς
11. 401 Αυστραλοί συνταξιούχοι επιλέγουν Ελλάδα γιατί δεν τα βγάζουν πέρα στην Αυστραλία
Μελβούρνη - (Ανταπόκριση Σωτήρης Χατζημανώλης)
Χιλιάδες Αυστραλοί συνταξιούχοι επιλέγουν να ζουν σε χώρες του εξωτερικού επειδή το κόστος ζωής στην Αυστραλία είναι από τα υψηλότερα στον κόσμο.
Και πολλοί συνταξιούχοι της Αυστραλίας, σχεδόν όλοι τους ομογενείς, επιλέγουν να ζουν στην Ελλάδα.
Οι περισσότεροι συνταξιούχοι από την Αυστραλία που ζουν στο εξωτερικό επιλέγουν την Ιταλία (17.050) και ακολουθεί η Ελλάδα όπου ζουν 11.401 άτομα που λαμβάνουν αυστραλιανή σύνταξη.
Από έρευνα που έγινε προκύπτει ότι λόγω του κόστους ζωής στην Αυστραλία δεκάδες χιλιάδες συνταξιούχοι δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα. Έτσι πολλοί επιλέγουν να πάνε σε χώρες του εξωτερικού (κατά προτίμηση στη χώρα καταγωγή τους) επειδή το κόστος ζωής είναι φθηνότερο. Και σε αρκετές περιπτώσεις (όπως στην Ελλάδα) και το κλίμα καλύτερο.
Καθώς μάλιστα η κυβέρνηση του Τόνι 'Αμποτ ετοιμάζεται να νομοθετήσει ώστε να αυξηθεί το όριο συνταξιοδότησης στα 70 χρόνια, στοιχεία που δόθηκαν στην δημοσιότητα δείχνουν πως κατά την πενταετία 2007-2012, σημειώθηκε αύξηση 30% στον αριθμό των αυστραλιανών συντάξεων που πληρώνονται στο εξωτερικό.
Συνολικά 2,3 εκ. Αυστραλοί λαμβάνουν σήμερα την σύνταξη γήρατος και απ' αυτούς ένα ποσοστό 3% ζει στο εξωτερικό.
Σύμφωνα με μελέτη του πανεπιστημίου της Νότιας Αυστραλίας εκατοντάδες χιλιάδες Αυστραλοί συνταξιούχοι βρίσκονται σε άθλια κατάσταση. Οι περισσότεροι δεν έχουν σημαντικές αποταμιεύσεις στο εφάπαξ τους για να ζήσουν στη συντάξιμη ηλικία τους και το επίδομα σύνταξης που δίνει η κυβέρνηση στους μη έχοντες δεν τους αρκεί για να ζήσουν. Γι αυτό και κάποιοι επιλέγουν να πάνε σε χώρες του εξωτερικού.
Το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης στην Αυστραλία διαφέρει από τα αντίστοιχα συστήματα άλλων χωρών. Η σύνταξη γήρατος (ουσιαστικά είναι επίδομα) πληρώνεται από την αυστραλιανή κυβέρνηση μέσω γενικών κονδυλίων και όχι μέσω των εισφορών εργαζομένων και εργοδοτών σε ταμεία κοινωνικής ασφάλισης.
Για το λόγο αυτό, αν κάποιος θέλει να πάρει σύνταξη στην Αυστραλία, ελέγχονται τα εισοδήματα και τα περιουσιακά στοιχεία του συνταξιούχου, καθώς επίσης και αυτά του συντρόφου του σε ορισμένες περιπτώσεις.
Βασικές προϋποθέσεις για να πάρει ένας πολίτης σύνταξη γήρατος από το αυστραλιανό κράτος είναι, πρώτον ότι, αν ζει εκτός Αυστραλίας, χρειάζεται τουλάχιστον 12 μήνες διαμονής και εργασίας στην Αυστραλία, από τους οποίους οι έξι μήνες πρέπει να είναι συνεχόμενοι, δεύτερον να έχει περάσει το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης, το οποίο αντιστοιχεί σε 64,5 έτη για τις γυναίκες και 65 έτη για τους άντρες και τρίτον το συνολικό διάστημα που έζησε στην Αυστραλία και/ή το διάστημα κάλυψης της κοινωνικής του ασφάλισης στην Ελλάδα αθροιζόμενα να ξεπερνούν τα 10 χρόνια.
Η αυστραλιανή σύνταξη καταβάλλεται μετά από έλεγχο του εισοδήματος και των περιουσιακών στοιχείων τόσο του αιτούντος όσο και του συντρόφου του. Πέραν του κριτηρίου του εισοδήματος του συντρόφου και του αιτούντος, το ποσό της σύνταξης που θα πληρωθεί ο δικαιούχος εξαρτάται από το πόσο καιρό έχει ζήσει στην Αυστραλία από τα 16 του μέχρι την ηλικία της συνταξιοδότησης. Πάντως στο εισόδημα συμπεριλαμβάνονται χρήματα που λαμβάνονται από την απασχόληση και χρήματα που θεωρείται ότι κερδίζονται από επενδύσεις. Συμπεριλαμβάνονται επίσης χρήματα από πηγές εντός και εκτός της Αυστραλίας. Ο υπολογισμός του ποσού της αυστραλιανής σύνταξης είναι πιο περίπλοκος αν ο αιτών ή ο σύντροφός του έχουν μερίδιο σε αγρόκτημα, επιχείρηση ή καταπίστευμα ή αν είναι ιδιοκτήτες ακινήτου, εκτός από το σπίτι στο οποίο διαμένουν. Γενικά, οποιοδήποτε ανεξόφλητο χρέος επί ενός περιουσιακού στοιχείου αφαιρείται από την αξία του περιουσιακού στοιχείου.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|