Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Penny Marathon,  οργανώνεται ταυτόχρονα σε Αθήνα και Σίδνεϊ



Μελβούρνη - (Ανταπόκριση Σωτήρης Χατζημανώλης)

Τετράποδοι δρομείς μαζί με τους δίποδους φίλους τους, θα πάρουν μέρος και στο φετινό Penny Marathon, τον ετήσιο αγώνα, όπου κάποιοι τρέχουν και άλλοι ποδηλατούν, και ο οποίος γίνεται ταυτόχρονα σε Αθήνα και Σίδνεϊ στις 13 Ιουλίου.

Σκοπός αυτού του πρωτότυπου αγώνα δρόμου, που γίνεται για τρίτη φορά στην Αθήνα και δεύτερη στο Σίνδεϊ, είναι η ευαισθητοποίηση των πολιτών για τα αδέσποτα, κακοποιημένα και παραμελημένα ζώα, σύμφωνα με την Ελληνοαυστραλή εμπνεύστριά του, Ελευθερία Προδρόμου.

Στόχος της κ. Προδρόμου είναι ο μεικτός αγώνας δρόμου να επεκταθεί και να καθιερωθεί σε όσο το δυνατόν περισσότερες χώρες, ώστε να εκλείψει το φαινόμενο των αδέσποτων ζώων.

Μεταξύ των συμμετεχόντων στην Αθήνα θα είναι και ο Μάρκος, ένα πρώην αδέσποτο σκυλάκι των ελληνικών δρόμων, ο οποίος πλέον είναι ένας έμπειρος «μαραθωνοδρόμος» και θα τρέξει 10 χιλιόμετρα με τον ιδιοκτήτη του, για να υποστηρίξει όλα εκείνα τα ζώα, που εξακολουθούν να ψάχνουν για την αγάπη και τη ζεστασιά ενός σπιτιού.

«Ο σύντροφος μου, Νίκος, βρήκε τον Μάρκο, κάποιο πρωινό που είχε πάει για προπόνηση στον Υμηττό» λέει η Ιουλία Δούνη, που ζει στην Αθήνα. «Αυτό το τριών μηνών, αδέσποτο κουτάβι, που εμφανίστηκε από το πουθενά, έτρεξε 12 χιλιόμετρα, ακολουθώντας τον σύντροφό μου. Σαν να γνώριζε πως τότε ήταν η ευκαιρία του και έπρεπε να αποδείξει την αξία του».

Μια ώρα αργότερα, το κουτάβι είναι πεσμένο στα πόδια του δρομέα και κουρασμένο πίνει μια γουλιά νερό. «Το βλέμμα του ήταν σαν να έλεγε "Έχω περάσει το τεστ; Θα με πάρεις μαζί σου;". Την επόμενη στιγμή το σκυλάκι είναι πάνω στη μηχανή με τον Νίκο, και με τα αυτιά να τα κυματίζει ο αέρας, οδεύει προς το νέο του σπίτι».

Όλα αυτά συνέβησαν το καλοκαίρι του 2009. Σήμερα ο Μάρκος είναι μέλος της οικογένειας. Συμμετέχει πολύ συχνά σε αγώνες δρόμου και διαγωνισμούς και, μαζί με τους ιδιοκτήτες του, έχει ταξιδέψει σε όλα τα βουνά της Ελλάδος, έχει βουτήξει σε ποτάμια, λίμνες και παραλίες και έχει τους καλύτερους φίλους στους οποίους είναι πιστός και υπερασπίζεται. Αυτός είναι ένας από τους τυχερούς.

«Δυστυχώς, για κάθε Μάρκο που υιοθετείται στην Ελλάδα υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες που δεν θα υιοθετηθούν ποτέ» λέει η Ελευθερία Προδρόμου, που ξεκίνησε το Penny Marathon το 2012.

Η Ελευθερία έζησε πολλά χρόνια στην Ελλάδα πριν επιστρέψει στην Αυστραλία και ευαισθητοποιήθηκε ιδιαίτερα για τα αδέσποτα ζώα.

«Τα ζώα αυτά σε μεγάλο βαθμό είναι αφημένα στην τύχη τους. Πέρα από την ανάγκη να βρουν τροφή και καταφύγιο κάθε μέρα, υπάρχει επίσης και το γεγονός ότι πρέπει να αποφεύγουν τις παγίδες - να μην χτυπηθούν από αυτοκίνητο, να μην φάνε δηλητήριο, να μην πέσουν στα χέρια βίαιων ανθρώπων και πολλά άλλα» λέει η ζωόφιλη ομογενής.

Η Ελευθερία Προδρόμου θα τρέξει την Κυριακή, 13 Ιουλίου, στο Σίδνεϊ με δεκάδες άλλους ζωόφιλους ομογενείς και Αυστραλούς και η Ιουλία Δούνη με τον Mάρκο θα τρέξουν μαζί με την Μαρίλια Πολίτη και το σκύλο της, Μπόουη, στην Αθήνα, για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά.

Η Μαρίλια έμαθε για τον ενός έτους τότε Μπόουη το 2006, από έναν φίλο της. «Ήταν σε άθλια κατάσταση, όταν βρέθηκε. Είχε πληγεί σοβαρά, είχε σοβαρές λοιμώξεις και ήταν πολύ άρρωστος. Συμφώνησα να τον περιποιηθώ για λίγες ώρες και, από τότε έχουν περάσει οκτώ χρόνια» λέει η Μαρίλια.

«Όλα άλλαξαν για μένα από τότε που μπήκε στην ζωή μου. Έμαθα πολλά πράγματα για τον ίδιο μου τον εαυτό, για τα σκυλιά και δυστυχώς και για το τι είναι ικανοί κάποιοι άνθρωποι να κάνουν» προσθέτει η Ιουλία.

Για την Ιουλία και την Μαρίλια το Penny Marathon είναι ένας τρόπος να ενώσουν τις δυνάμεις τους όλοι όσοι σκέπτονται με τον ίδιο τρόπο για τα ζώα. «Άνθρωποι που έχουν τις ίδιες ευαισθησίες, άνθρωποι που πονούν και κλαίνε μπροστά σε κάθε είδους αδικία και εκμετάλλευση (είτε ζώων είτε ανθρώπων, δεν έχει σημασία), άνθρωποι που είναι πρόθυμοι να εξωθήσουν τους εαυτούς τους στα όρια, είτε φυσικά είτε συναισθηματικά, για να περάσουν ένα μήνυμα» εξηγεί η Ιουλία.

«Αυτός είναι ο λόγος που επέλεξα να ενώσω τις δυνάμεις μου για αυτόν τον σκοπό. Αντιλαμβάνομαι πως η συλλογική προσπάθεια επιφέρει μεγαλύτερο αποτέλεσμα, βγάζει δυνατότερο το μήνυμα. Θαύματα δεν μπορούν να συμβούν από τη μια στιγμή στην άλλη, αλλά πραγματικά πιστεύω πως με τον χρόνο θα καταφέρουμε την αλλαγή» προσθέτει.

Η ομάδα του Penny Marathon τάσσεται υπέρ των υιοθεσιών και στειρώσεων των ζώων συντροφιάς στην Ελλάδα και την Αυστραλία. Τιμά επίσης το έργο των εθελοντών, που καθημερινά προσπαθούν να σώσουν τις ζωές των ζώων αυτών.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία