Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ιστορίες για αρκούδες αλλά και... μαδημένες κότες στο Ζωολογικό Κήπο τής συμπρωτευουσας !



Θεσσαλονίκη - (Ανταπόκριση Αναστασία Καρυπίδου)

    Μπορεί τα παιδιά της πόλης να παίζουν "στα δάχτυλα" τα video games, να είναι "εξπέρ" σε tablets, ηλεκτρονικά διαδικτυακά παιχνίδια ή να τα παίρνει ο ύπνος στο facebook, αδυνατούν όμως να ξεχωρίσουν το γαϊδουράκι με το άλογο ή την κότα με τον πελεκάνο...

         Μαρτυρίες των υπευθύνων του Ζωολογικού Κήπου Θεσσαλονίκης από μαθητές που επισκέπτονται το χώρο και δυσκολεύονται να ξεχωρίσουν τα ζώα, δείχνουν την αποξένωση των παιδιών από τη φύση και το ζωικό περιβάλλον.

      Όπως λέει  ο προϊστάμενος της Κτηνιατρικής Υπηρεσίας και του Ζωολογικού Κήπου Θεσσαλονίκης Μάξιμος Πετρακάκης παιδιά μπερδεύουν το γαϊδαράκο με το άλογο, άλλα με ευαισθησίες ρωτούν να μάθουν για τις αρκούδες και τους λύκους που κινδυνεύουν με εξαφάνιση, ενώ έχουν πολλές απορίες για τα αρπακτικά πτηνά και τα άγρια ελάφια, τα οποία δεν έχουν τη δυνατότητα να δουν ελεύθερα στη φύση.

      "Ένα από τα περιστατικά που θα μείνει χαραγμένο στη μνήμη αφορά την επίσκεψη ενός δημοτικού σχολείου από την Καλαμαριά. Παιδιά που ζουν σε αστικό περιβάλλον και δεν έχουν ξαναδεί ζώα. Όταν πέρασαν από τα οικόσιτα ρωτούσαν: "Κυρία, τι ζώο είναι αυτό;" και έδειχναν έναν γαϊδαράκο", θυμάται ο κ.Πετρακάκης.

      "Μου έκανε εντύπωση η ερώτηση των μικρών και ξεκίνησα συζήτηση με τις δασκάλες, οι οποίες λίγες μέρες πριν την επίσκεψη των παιδιών στο Ζωολογικό Κήπο είχαν βάλει μία έκθεση για την κότα και ζητούσαν εκτός από πληροφορίες να τη ζωγραφίσουν κιόλας. Από τα 18 παιδιά τα δύο τη ζωγράφισαν κανονικά, με πούπουλα, να τσιμπολογάει καλαμπόκι. Τα άλλα 16 έφτιαξαν ένα κοτόπουλο κρεμασμένο από το τσιγκέλι του χασάπη", πρόσθεσε.

      Ο Ζωολογικός Κήπος της Θεσσαλονίκης εξακολουθεί να αποτελεί ένα από τα πλέον σημαντικά αξιοθέατα της πόλης προσελκύοντας μεγάλο αριθμό επισκεπτών κάθε χρόνο. Την πύλη του, σε συνδυασμό με το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας και το Σπίτι των Ερπετών που βρίσκονται στον ίδιο χώρο, περνούν ετησίως περίπου 120.000 άτομα, σύμφωνα με τους αρμόδιους.

      Ο αριθμός αυτός των επισκεπτών ξεπερνά γνωστά μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους της πόλης, γεγονός που καταδεικνύει την ανάγκη των πολιτών και ιδιαίτερα των μικρών παιδιών να αποδράσουν από την καθημερινότητα και το πολύβουο αστικό κέντρο και να έρθουν, έστω και για λίγο, κοντά στη φύση και το ζωικό της βασίλειο.

      "Στο Ζωολογικό Κήπο τα παιδιά έχουν τη δυνατότητα να δουν ζώα που ζουν στην ελληνική άγρια πανίδα. Μερικά από αυτά είναι αρκούδες, λύκοι, αγριόχοιροι, ελάφια. Τα σχόλια όσων επισκέπτονται το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας και το Σπίτι των Ερπετών είναι εγκωμιαστικά", πρόσθεσε ο κ.Πετρακάκης.

      Ωστόσο, όπως επισημαίνει, οι δεκαεφτά -αυτή τη στιγμή- εργαζόμενοι του Ζωολογικού Κήπου κάνουν ό,τι είναι δυνατό για να καλυφθούν οι ανάγκες, με τη φύλαξη του χώρου να αποτελεί το μεγάλο "πονοκέφαλο" αλλά και το τάισμα των ζώων να είναι η πιο δύσκολη εργασία.

      "Για τους εργαζόμενους δεν είναι μια ρουτινιάρικη δουλειά γραφείου. Κάθε μέρα ο χώρος αλλάζει, εξελίσσεται. Μέσα σ' αυτό το περιβάλλον ζούμε, το πονάμε, το αισθανόμαστε ως δεύτερο σπίτι", καταλήγει ο κ.Πετρακάκης.

      Ο Ζωολογικός Κήπος της Θεσσαλονίκης είναι ο μοναδικός δημοτικός που έχει απομείνει σε όλη τη χώρα, καθώς οι υπόλοιποι έκλεισαν λόγω κόστους συντήρησης. Με το κλείσιμο του ανάλογου χώρου στην Κομοτηνή τα ζώα όλα μεταφέρθηκαν στον Κέδρινο Λόφο.

   Σχέδια της δημοτικής αρχής για βελτίωση του χώρου

         Σενάρια βελτίωσης αλλά και αλλαγής χρήσης του Ζωολογικού Κήπου εξετάζει εδώ και καιρό ο Δήμος Θεσσαλονίκης. Σύμφωνα με τον αντιδήμαρχο Ποιότητας Ζωής, Κωνσταντίνο Ζέρβα, απαιτείται ένα ολοκληρωμένο master plan και εξασφάλιση των απαιτούμενων κονδυλίων, ώστε ο Ζωολογικός Κήπος να γίνει ακόμη πιο ελκυστικός για ντόπιους και τουρίστες.

      Μια από τις σκέψεις του κεντρικού Δήμου, όπως έχει ανακοινωθεί, είναι η σταδιακή μετατροπή σε φάρμα οικόσιτων ζώων αντί της άγριας πανίδας που είναι σήμερα. Ωστόσο κι αυτό είναι ένα θέμα που προβληματίζει καθώς οι επισκέψεις, κυρίως των μαθητών στο χώρο, γίνεται για να δουν από κοντά τα μικρά παιδιά τα άγρια ζώα.

      Ο χώρος, πάντως έχει προκαλέσει τις αντιδράσεις περιβαλλοντικών οργανώσεων που θεωρούν πως δεν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις, καθώς παρουσιάζονται προβλήματα ασφάλειας και φροντίδας των ζώων. Αρκετοί μάλιστα ζητούν τη μετατροπή του σε Καταφύγιο και Κέντρο Περίθαλψης Άγριων Ζώων προκειμένου να εξυπηρετεί τις ανάγκες θεραπείας και περίθαλψης τραυματισμένων άγριων ζώων για τη Βόρεια Ελλάδα.

      Ο δήμαρχος, Γιάννης Μπουτάρης, στο παρελθόν έχει εκφράσει την άποψη πως οι αρκούδες και οι λύκοι δεν πρέπει να υπάρχουν στο Ζωολογικό Κήπο και πως αναζητούνται χρήματα αλλά και τρόποι για να υλοποιηθεί η αλλαγή χρήσης.

      "Υπάρχουν προτάσεις που συζητά η διοίκηση του Δήμου Θεσσαλονίκης. Μία είναι η διατήρηση του χώρου όπως είναι σήμερα, όμως υπάρχει θέμα με το κόστος συντήρησης των άγριων ζώων και η άλλη εναλλακτική είναι η δημιουργία φάρμας οικόσιτων ζώων. Αυτό όμως προϋποθέτει τη μετατροπή των κλουβιών, τη μεταφορά των ζώων άγριας πανίδας κ.α.", υποστηρίζει  ο κ.Ζέρβας.

   Η ιστορία του χώρου

         Ο Ζωολογικός Κήπος λειτουργεί στο Περιαστικό Δάσος Θεσσαλονίκης από το Σεπτέμβριο του 1987 σε μια αρχική έκταση 33 στρεμμάτων άγριας αδιαμόρφωτης γης, που παραχωρήθηκε από το Δασαρχείο.

      Το 1994, οπότε και ξεκίνησε τη λειτουργία του το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, παραχωρήθηκαν άλλα 25 στρέμματα, ενώ από το φθινόπωρο του 2000 προστέθηκε και το Σπίτι των Ερπετών.

      Η είσοδος για τους επισκέπτες είναι ελεύθερη και ώρες λειτουργίας είναι από τις 9 το πρωί έως τη δύση του ήλιου.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία