Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Μνήμη Κάλβου και Σεφέρη στο Λούθ της Αγγλίας



Λονδίνο - (Ανταπόκριση Ισαάκ Καριπίδης)

Η ιστορία του ποιητή Ανδρέα Κάλβου και η ζωή του στο Λούθ , από τότε που εγκαταστάθηκε σε αυτήν μέχρι και τον θάνατο του, πραγματεύεται η έκθεση «Αντρέας Κάλβος και Γιώργος Σεφέρης: Δύο ποιητές στο Λούθ», που παρουσιάζεται αυτές τις μέρες στην, εν λόγω, πόλη της βόρειας Αγγλίας.

Ο Κάλβος μαζί με την σύζυγο του Καρλότα έζησαν στο Λουθ τα τελευταία χρόνια της ζωής τους μέχρι που ο θάνατος τον βρήκε εκεί, το Νοέμβριο του 1869. Έτσι, αν και επιθυμούσε να θαφτεί στο τόπο καταγωγής του,τη Ζάκυνθο, κηδεύτηκε, στο κοντινό γραφικό εκκλησάκι της Αγίας Μαργαρίτας, στο Κέντιγκτον. «Ας μη μου δώση η μοίρα μου εις ξένην γην τον τάφον. Είναι γλυκύς ο θάνατος μόνον όταν κοιμώμεθα εις την πατρίδα», είχε γράψει κάποτε.

Για πολλά χρόνια κανείς δεν ήξερε που ακριβώς βρισκόταν ο τάφος του. Ανακαλύφθηκε το 1938. Τα οστά του όμως παρέμεναν εκεί για πάνω από μια 20ετία. Ώσπου, το 1960, με την επιμέλεια του τότε Πρέσβη της Ελλάδος στο Λονδίνο, Γιώργου Σεφέρη, μεταφέρονται στη Ζάκυνθο, μαζί με εκείνα της συζύγου του. Ο Σεφέρης, με την σειρά του, δωρίζει στην εκκλησία της Αγίας Μαργαρίτας μια αναμνηστική πλάκα.

Γι αυτό και η έκθεση κάνει ιδιαίτερη μνεία στο ιστορικό στοιχείο, της ανακομιδής των οστών του ζεύγους Κάλβου στην Ελλάδα. Μάλιστα ιδιαίτερη αναφορά γίνεται και στην αναθηματική «πλάκα του Σεφέρη» η οποία ήδη έχει μεταφερθεί στη μόνιμη συλλογή του Μουσείου, μετά την πώληση της Αγίας Μαργαρίτας, σε ιδιώτη.

Η επιτυχία της έκθεσης και η ανταπόκριση των κατοίκων της περιοχής ήταν τόσο μεγάλη που ο δήμος αποφάσισε να δώσει, σε οδό της πόλης, το όνομα του Ανδρέα Κάλβου. Παράλληλα, ο πρόεδρος του μουσείου του Λουθ ζήτησε να δωρηθεί στο μουσείο η έκθεση ώστε να εκτίθεται μόνιμα και να χρησιμοποιείται για εκπαιδευτικά προγράμματα. Η πρόταση έγινε αμέσως δεκτή από το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού και ήδη έχει μεταφερθεί στο Δημαρχείο της πόλης. Εκεί θα παραμείνει μέχρι τον Σεπτέμβριο,εως ότου ετοιμαστεί ο χώρος που θα την φιλοξενήσει στο μουσείο.

Εν το μεταξύ, έχει ξεκινήσει ένα είδος «κυνήγι χαμένου θησαυρού» για την εύρεση φωτογραφίας του Κάλβου καθώς, παραδόξως , δεν υπάρχει κάποιο σωζόμενο πορτραίτο του. Στο πλαίσιο αυτό έχει δημιουργηθεί ειδική σελίδα στο facebook και σε άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με την ελπίδα να βρεθεί έστω και μια ομαδική φωτογραφία στην οποία θα απεικονίζεται ο Κάλβος. Όπως δήλωσαν  οι υπεύθυνοι της καμπάνιας: «Η πόλη του Λούθ αντιμετωπίζει αυτό το «παιχνίδι» με ιδιαίτερο ενθουσιασμό». Είναι αξιοσημείωτο πως πέρυσι βρέθηκε μια φωτογραφία της συζύγου του Κάλβου, Καρλότας που είχε βγάλει ο διάσημος φωτογράφος της εποχής Ludensian. Οπότε είναι πολύ πιθανό να βρεθούν και άλλες παρόμοιες φωτογραφίες στα οικογενειακά άλμπουμ των κατοίκων της περιοχής.

Παράλληλα, με πρωτοβουλία του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού, το 2015, σχεδιάζεται η διοργάνωση ημερίδας με την ευκαιρία της επετείου των 150 χρόνων, από την άφιξη του ποιητή στην περιοχή (1865). Επίσης, υπάρχει πρόταση για την «αδερφοποίηση» του μουσείου του Λουθ με το μουσείο Σολωμού - Κάλβου στη Ζάκυνθο.

Την έκθεση διοργάνωσε το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού σε συνεργασία με το μουσείο της πόλης του Λούθ. Την επιμέλεια είχε η εκπρόσωπος του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού στο Ηνωμένο Βασίλειο και Μορφωτική Σύμβουλος της Πρεσβείας Λονδίνου Βικτωρία Σολομωνίδου. Η κ. Σολομωνίδου κάνοντας τα αποκαλυπτήρια της έκθεσης, σε μια εξαιρετικά φορτισμένη συγκινησιακά ατμόσφαιρά, μίλησε για τη ζωή και το πολυσχιδές έργο του Ανδρέα Κάλβου και διάβασε το λόγο που είχε εκφωνήσει ο Γιώργος Σεφέρης το 1960.

Μετά το πέρας των εγκαινίων, λεωφορεία μετέφεραν τους παριστάμενους στο κοιμητήριο της Αγίας Μαργαρίτας. Εκεί έγινε κατάθεση στεφάνου και έλαβε χώρα μικρή τελετή στο μνημείο του Κάλβου και της συζύγου του. Είναι αξιοσημείωτο πως μετά την δραστική παρέμβαση του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού το μνημείο επισκευάστηκε, από ειδικό παραδοσιακό λιθοξόο της περιοχής, και πλέον είναι ανοικτό στο κοινό για να το επισκέπτεται.

Όπως επεσήμανε ο παριστάμενος γνωστός μελετητής του Κάλβου, Λεύκιος Ζαφειρίου «το σημείο το οποίο επέλεξε η αρμόδια Αρχιεπισκοπή του Λίνκολν ως νέα θέση του μνημείου, βρίσκεται ακριβώς στην αρχή του μονοπατιού που χρησιμοποιούσε το ζεύγος Κάλβου κατά τους τακτικούς τους περιπάτους στην εξοχή του Κέντιγκτον».

Στην τελετή, μεταξύ των άλλων παρέστησαν ο δήμαρχος και αντιδήμαρχος του Λουθ, μέλη του δημοτικού συμβουλίου, ο πρόεδρος και τα μέλη του Δ.Σ. του μουσείου του Λουθ, εκπρόσωπος της Αρχιεπισκοπής του Λίνκολν, εκπρόσωπος της Αρχιεπισκοπής Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας, εκπρόσωποι των τοπικών ΜΜΕ, καθηγητές σχολείων κ.α.

Οι εκδηλώσεις διοργανώθηκαν ως μέρος του του ετήσιου τοπικού προγράμματος Zero Degrees Festival (διότι το Λουθ είναι και στο βόρειο και στο νότιο ημισφαίριο, δηλαδή στο σημείο 0), με την ευκαιρία της Ελληνικής Προεδρίας στο Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και με τη συμβολή του Γραφείου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στο Λονδίνο.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία