|
| | | |
Στην Οδησσό ο εορτασμός για τη Φιλική Εταιρεία από το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού
Αθήνα
Με τριήμερες εκδηλώσεις το Ελληνικό 'Ιδρυμα Πολιτισμού στην Οδησσό (Ουκρανία), γιορτάζει από τις 2 έως και 4 Σεπτεμβρίου Σεπτεμβρίου την επέτειο 200 χρόνων από την ίδρυση της Φιλικής Εταιρείας , η οποία συμπίπτει με τον εορτασμό των 20 χρόνων του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού στην Οδησσό, καθώς και με τα 220 χρόνια από τη θεμελίωση της πόλης.
Οι εκδηλώσεις περιλαμβάνουν έκθεση χαρακτικών με τίτλο «ILIADYSSEY» από τη συλλογή του Χρήστου Γιαννάκου με θέμα την Ιλιάδα και Οδύσσεια (2/9), δοξολογία στην ελληνική εκκλησία της Αγίας Τριάδας (3/9), τελετή και κατάθεση στεφάνων στο Μουσείο της Φιλικής Εταιρείας (3/9), Παράσταση του χοροθεάτρου Ροές στο Θέατρο Όπερας και Μπαλέτου της Οδησσού (3/9) τιμητική εκδήλωση στο Μουσείο Λογοτεχνίας Οδησσού, στην οποία θα βραβευθούν πολιτιστικοί φορείς και ιδιώτες με τους οποίους το Παράρτημα της Οδησσού ανέπτυξε συνεργασία κατά τη διάρκεια των τελευταίων 20 χρόνων (4/9), όπως και παρουσίαση έκδοσης επετειακού λευκώματος για τα 20 χρόνια δραστηριότητας του Παραρτήματος στην Οδησσό (4/9).
Παράλληλα, θα λειτουργεί έκθεση αφίσας με τα καλύτερα έργα του διαγωνισμού αφίσας (για τα 200 χρόνια από την ίδρυση της Φιλικής Εταιρείας στην Οδησσό) που είχε προκηρύξει το Παράρτημα το 2013, καθώς και έκθεση με τίτλο «Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού - Παράρτημα Οδησσού 1994-2014», στην οποία παρουσιάζεται η δραστηριότητα της 20ετίας του Παραρτήματος.
Η συμβολή της Φιλικής Εταιρείας στην προετοιμασία της επανάστασης του 1821 είναι αδιαμφισβήτητα μεγάλη. Η ίδρυσή της στην Οδησσό το 1814 συνέδεσε για πάντα την ιστορία της πόλης με την Παλιγγενεσία των Ελλήνων και συνέτεινε στη διατήρηση και την ανάπτυξη φιλικών σχέσεων με την Ουκρανία" αναφέρει σε σημερινή του ανακοίνωση το Ελληνικό Ιδρυμα Πολιτισμού.
«Το Μουσείο Φιλικής Εταιρείας" συνεχίζει η ανακοίνωση» πρωτολειτούργησε το 1979 ως τμήμα του Ιστορικού και Λαογραφικού Μουσείου Οδησσού. Στην ιστορική του θέση, στην οικία του Γρηγορίου Ιωάννου Μαρασλή, όπου συνεδρίαζαν τα μέλη της Φιλικής Εταιρείας, μεταφέρθηκε το 1994. Το οίκημα αυτό έχει χαρακτηριστεί από την Ουκρανική πολιτεία ως μνημείο ιστορίας εθνικής σημασίας και προστατεύεται από το κράτος. Το Μουσείο άρχισε πλέον να λειτουργεί υπό την ευθύνη του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού, το οποίο φρόντισε για τη δημιουργία, την οργάνωση και τη θεματική δομή του, σε συνεργασία με την Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία της Ελλάδας και το Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο Οδησσού. Στις αίθουσες του Μουσείου παρουσιάζονται εκθέματα σχετικά με τις απαρχές, την ίδρυση, τα μέλη και τη δράση της Φιλικής Εταιρείας.
Τα εκθέματα αυτά αποτελούν ως επί το πλείστον πιστές αναπαραγωγές πρωτοτύπων τα οποία ανήκουν σε ελληνικές δημόσιες και ιδιωτικές
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|