|
| | | |
37ο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας
Ο Χρυσός Διόνυσος απονεμήθηκε στην «Προσευχή» του Θανάση Νεοφώτιστου
Δράμα - (Αποστολή Νάντια Μπακοπούλου)
Το 37ο Φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους της Δράμας ολοκληρώθηκε με ένα μαραθώνιο προβολών με 38 ταινίες στο ελληνικό διαγωνιστικό και 58 στο διεθνές του πρόγραμμα, αφιερώματα και λογοτεχνικά αίθρι
. Η απονομή των βραβείων πραγματοποιήθηκε στο κατάμεστο από κόσμο Δημοτικό Ωδείο της Δράμας, σε ειδική τελετή που διήρκησε τρεις ώρες.
Ειδικότερα, στο Εθνικό Διαγωνιστικό Τμήμα η Επιτροπή (αποτελούμενη από τους Γιώργο Τσεμπερόπουλο, Δημήτρη Αθανίτη, Κατερίνα Μαραγκουδάκη και Γιάννη Σακαρίδη) αποφάσισε ομόφωνα να βραβεύσει με τον «Χρυσό Διόνυσο», τον Θανάση Νεοφώτιστο για την ταινία του «Προσευχή», που αναφέρεται στο σχολικό εκφοβισμό. Ένα νέο σκηνοθέτη σπουδαστικής ταινίας, ο οποίος αξιοποίησε «αποτελεσματικά την φωτογραφία, τον ήχο και το μοντάζ, σε ένα σφιχτό σύνολο, με ένα θέμα που απασχολεί την κοινωνία μας καθημερινά».
«Η διάκριση αυτή είναι μία επιβεβαίωση που μου δίνει δύναμη να συνεχίσω να δημιουργώ», ανέφερε παραλαμβάνοντας το βραβείο ο Θανάσης Νεοφώτιστος, το οποίο αφιέρωσε στους συνεργάτες του που τον βοήθησαν και τον στήριξαν στην υλοποίηση της ταινίας.
Ο «Αργυρός Διόνυσος» απονεμήθηκε στον Κωνσταντίνο Σαμαρά για το φιλμ «Τρεις αυγουλιέρες παραλίγο τέσσερις» , μια «γοητευτική ταινία με εξαιρετικές ερμηνείες και αισθητική, η οποία με χιούμορ και παράλογες ανατροπές, μας ταξιδεύει από την απώλεια στην εύρεση και πάλι πίσω». Ο Κωνσταντίνος Σαμαράς, ανεβαίνοντας στη σκηνή για να παραλάβει το βραβείο δήλωσε πως «το κράτος είναι εχθρικό απέναντι στο ελληνικό σινεμά» και πρόσθεσε πως αν και πιστεύει πως δεν θα αλλάξει τίποτα, καλό είναι να γνωρίζουμε ακριβώς τι συμβαίνει στο χώρο του ελληνικού κινηματογράφου.
Ακόμη, τιμητικές Διακρίσεις Καλύτερης Γυναικείας και Ανδρικής Ερμηνείας απονεμήθηκαν ομόφωνα στην Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου, για την ερμηνεία της στην ταινία «Βόλτα» της Στέλλας Κυριακοπούλου και στον 'Αλκη Παναγιωτίδη για την ερμηνεία του στην ταινία «Εβίβα» των Δημήτρη Νάκου και Αμέρισσας Μπάστα.
Το μεγάλο βραβείο του Διεθνούς Προγράμματος του Φεστιβάλ απέσπασε η ταινία «Λίγο Φως» του Αντρέ Μάρκες (Πορτογαλία/ Ρουμανία). Ενα εξαιρετικό φιλμ για μια πραγματικότητα την οποία δεν μπορούμε να αποφύγουμε. Μία ταινία- που σύμφωνα με την κριτική επιτροπή (που αποτελείται από τους Thomas Stenderup, Gerald Weber, Ιωακείμ Μυλωνάς, Τζωρτζίνα Κακουδάκη, Miroslav Momcilovic και Manuela Cernat ) -αντιπροσωπεύει τέλεια την κινηματογραφική τέχνη σε όλα τα στάδια : σκηνοθεσία, υποκριτική, φωτογραφία, μουσική και του δυναμικού συμβολισμού στην αφήγηση.
Παρούσα στην τελετή απονομής των βραβείων ήταν και η υφυπουργός Πολιτισμού 'Αντζελα Γκερέκου που δήλωσε εντυπωσιασμένη από την συμμετοχή , την προσέλευση και την επιτυχία που είχε και φέτος το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας , ένα φεστιβάλ «που σε πείσμα των καιρών προσφέρει έργο υψηλής πολιτιστικής στάθμης και έχει αναγνωριστεί παγκοσμίως». «Το υπουργείο Πολιτισμού καταβάλλει ως οφείλει κάθε δυνατή προσπάθεια για τη στήριξη του Φεστιβάλ. Η χώρα βρίσκεται σε πολύ δυσάρεστο σημείο και δυστυχώς ο χώρος του κινηματογράφου δεν χρηματοδοτείται και στηρίζεται όπως πρέπει. Αυτήν την περίοδο επεξεργαζόμαστε θέματα θεσμικής φύσης που θα βοηθήσουν και θα ισχυροποιήσουν την κινηματογραφική διοργάνωση», ανέφερε μεταξύ άλλων η υφυπουργός.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|