Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ομογενής διδάσκει εθελοντικά στις ΗΠΑ για πάνω από 40 χρόνια ελληνική γλώσσα και παραδοσιακούς χορούς



Ουάσιγκτον

Το δικό της λιθαράκι στη διατήρηση της “φλόγας” του ελληνισμού στη Μασαχουσέτη των ΗΠΑ βάζει η ομογενής Ιωάννα Καζόγλη, η οποία, όπως γράφει η εφημερίδα “Εθνικός Κήρυκας”, διδάσκει εθελοντικά επί σαράντα και πλέον χρόνια την ελληνική γλώσσα και τους παραδοσιακούς χορούς στα παιδιά της κοινότητας της Αγίας Τριάδος του Φίτζμπουργκ.

Η κ. Καζόγλη, η οποία κατάγεται από την Αθήνα και μετανάστευσε στις ΗΠΑ, πριν από 52 χρόνια, οργάνωσε το χορευτικό συγκρότημα “Φλόγα” στο οποίο συμμετέχουν 20 παιδιά διαφόρων ηλικιών.

“Είμαστε πολύ υπερήφανοι γι” αυτά τα παιδιά, δείτε με πόση χάρη και καμάρι χορεύουν”, δήλωσε στην εφημερίδα η κ. Καζόγλη και πρόσθεσε ότι διδάσκει παραδοσιακούς χορούς και στα αμερικανόπουλα.

“Φέτος γιορτάζουμε την εκατονταετηρίδα της εκκλησίας μας και όλοι είμαστε χαρούμενοι διότι οι πρόγονοί μας κατόρθωσαν και δημιούργησαν την κοινότητα και χάρη σ' αυτούς φτάσαμε εμείς σε τούτη την ημέρα”, υπογράμμισε.

Στην ερώτηση αν το μετάνιωσε που ήλθε στην Αμερική, απάντησε “όχι, διότι κράτησα τα ωραία μου τα ελληνικά και έμαθα και τα ωραία αμερικανικά, έχω μια ωραία ζωή, έχω δύο παιδιά μία κόρη κι έναν γιο και τρία εγγονάκια”.

Η κ. Καζόγλη, ήταν η πρώτη γυναίκα η οποία πριν από 49 χρόνια εκλέχτηκε μέλος του κοινοτικού συμβουλίου. 

Οι πρώτοι Έλληνες μετανάστες έφτασαν στο Φίτζμπουργκ γύρω στο 1885 και μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα ο αριθμός τους είχε πληθύνει. Μη έχοντας ναό, πήγαιναν και εκκλησιάζονταν στο Λόουελ κι ακόμα και στη Βοστώνη. Το 1912 μία ομάδα Ελλήνων αποφάσισαν ότι κάτι έπρεπε να γίνει, γι' αυτό το 1913 βρήκαν τον πρώτο περιφερόμενο ιερέα, τον προσκάλεσαν στο Φίτζμπουργκ και τελούσε λειτουργίες, βαπτίσεις και γάμους στα σπίτια. Το 1914 γίνονταν ιερές ακολουθίες στη φαρμακευτική εταιρεία «Liggett Drug Co», ενώ το 1916 η ομάδα αυτή των Ελλήνων πρωτοπόρων συγκροτήθηκε σε εκκλησιαστικό οργανισμό και ο ναός θεμελιώθηκε στις 23 Οκτωβρίου του 1921. Το 1928 διορίστηκε ο πρώτος ιερέας ο π. Ιωάννης Μιχαηλίδης, ο οποίος υπηρέτησε επί 30 χρόνια ως ιερέας και δάσκαλος της ελληνικής γλώσσας.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία