Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ισπανοί μαθητές χόρεψαν... Ελ Γκρέκο συρτάκι



Θεσσαλονίκη - (Ανταπόκριση Σμαρώ Αβραμίδου)

  Το σκηνικό εκτυλίσσεται σε σχολικό αμφιθέατρο στη Νεάπολη Θεσσαλονίκης. Τέσσερις μαθήτριες πιασμένες από τους ώμους, με αργές κινήσεις "σέρνουν" τον χορό του Ζορμπά. Βαθμιαία, καθώς ο ρυθμός της μουσικής γίνεται πιο γρήγορος, οι κινήσεις των κοριτσιών ζωηρεύουν. Το κοινό από κάτω, μέσα στο οποίο και 24 Ισπανοί μαθητές και μαθήτριες, φαίνεται να αδημονεί. Αρχικά παρεισφρέει με ρυθμικά παλαμάκια. Και μετά αφήνεται. Η ασφυκτικά γεμάτη ξύλινη σκηνή σείεται στον ρυθμό του συρτάκι. Μαθητές και καθηγητές, Έλληνες και Ισπανοί, γίνονται ένα κουβάρι. Κάπως έτσι, η εκδήλωση υποδοχής των Ισπανών μαθητών του σχολείου IES Julio Verne του Μπάργκας, που φιλοξενούνται από μαθητές του Πρότυπου Πειραματικού Γυμνασίου Θεσσαλονίκης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, μετατρέπεται σε... διονυσιακή γιορτή.

   Αν η μουσική ενώνει τους ανθρώπους, το συρτάκι του Ζορμπά είναι βέβαιο πως τους ξεσηκώνει. Ήταν, ίσως, ο πλέον ενδεδειγμένος τρόπος υποδοχής της ομάδας των Ισπανών μαθητών, που έφθασαν  στη Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο ανταλλαγής επισκέψεων, ενταγμένης στο "El Greco Project 2014", το πολιτιστικό πρόγραμμα που υλοποιείται με αφορμή τη συμπλήρωση 400 χρόνων από τον θάνατο του σπουδαίου καλλιτέχνη Δομίνικου Θεοτοκόπουλου.

   Άλλωστε, το Μπάρκγας, όπου βρίσκεται το σχολείο των παιδιών, βρίσκεται σε απόσταση 6 χιλιομέτρων από το Τολέδο, την πόλη όπου ο Ελ Γκρέκο έζησε 37 χρόνια (από το 1577 έως τον θάνατο του).

   "Ελληνική φιλοξενία με ενθουσιασμό"

   Οι μαθητές του Πειραματικού Σχολείου ήταν εξαρχής αποφασισμένοι να γίνουν πρέσβεις της αυθεντικής ελληνικής φιλοξενίας. Υποδέχθηκαν στο αεροδρόμιο τους Ισπανούς μαθητές, τους παραχώρησαν δωμάτιο στα σπίτια τους και τις επόμενες έξι ημέρες έχουν σκοπό να τους ξεναγήσουν σε αξιοθέατα, σε κάθε γωνιά της Θεσσαλονίκης που αγαπούν, στα εμπορικά καταστήματα, να τους "μυήσουν" στη νυχτερινή ζωή της πόλης, φροντίζοντας να νιώσουν όπως στο σπίτι τους, ώστε να έχουν όσο περισσότερους λόγους γίνεται για να έλθουν ξανά στην Ελλάδα με τις οικογένειές τους.

   "Όταν βγήκαν από την πύλη του αεροδρομίου τσιρίζαμε, χοροπηδούσαμε, ήμασταν όλοι πολύ ενθουσιασμένοι" δήλωσε  η μαθήτρια Μαρία Τ. , διευκρινίζοντας ότι το πρόγραμμα ανταλλαγής ήταν γνωστό από την περυσινή σχολική χρονιά, οπότε όλο το καλοκαίρι υπήρχε μία επικοινωνία μεταξύ των παιδιών, που θα συμμετείχαν σε αυτό.

   Μέσα σε διάστημα τριών εβδομάδων, οι μαθητές του Πειραματικού Σχολείου προετοίμασαν μόνοι τους -πέραν των εργασιών που θα παρουσιάσουν για τον Δομίνικο Θεοτοκόπουλο- την εκδήλωση υποδοχής των φιλοξενουμένων τους, που εκτός από το συρτάκι του Ζορμπά, περιελάμβανε τραγούδια και χορευτικά (παραδοσιακά, κλασικά, μοντέρνα κ.λπ). Μάλιστα, όλες οι πρόβες γίνονταν μετά την ολοκλήρωση των σχολικών μαθημάτων.

   "Μεσογειακό ταμπεραμέντο"

   "Καθώς μοιραζόμαστε όνειρα, ελπίδες και την αγάπη μας για την τέχνη, δείχνουμε τον δρόμο για έναν διαφορετικό τρόπο ζωής, αλληλοκατανόησης και συνεργασίας", είπε απευθυνόμενη προς τους φιλοξενούμενους μαθητές η διευθύντρια του Πειραματικού Γυμνασίου, Ελένη Μούζουρα. Άλλωστε, όπως σχολίασε και η Μαρία Τ., πέρα από το κοινό πρόγραμμα για τον Ελ Γκρέκο, που έφερε κοντά τα δύο σχολεία "μοιάζουμε πάρα πολύ: το μεσογειακό ταμπεραμέντο, οι συνήθειες, ο τρόπος σκέψης, η νοοτροπία, οι διατροφικές συνήθειες, είναι περίπου ίδια". 

   "Καλοπερασάκηδες αλλά και δουλευταράδες"

   "Ξεκινήσαμε να εργαζόμαστε πάνω στο πρόγραμμα, πιστεύοντας ότι μπορούμε να εργαστούμε από κοινού, επειδή έχουμε παρόμοια χαρακτηριστικά. Η ιδέα της ανταλλαγής ξεκίνησε σαν πρόκληση, αντιμετωπίσαμε αρκετές δυσκολίες, με καθημερινή δουλειά όμως στο τέλος διαπιστώσαμε ότι θα ήταν εφικτό και να σήμερα που είμαστε εδώ" δήλωσε ο καθηγητής του σχολείου IES Julio Verne, Γκόμεζ Ινιάκι, εξηγώντας ότι "την κατάσταση περιέπλεξε περισσότερο το γεγονός ότι όλοι οι μαθητές ήθελαν να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα, να έλθουν εδώ".

   "Κεντρική ιδέα του εγχειρήματος είναι να ισχρυροποιηθούν οι δεσμοί μεταξύ των δύο σχολείων και των δύο πόλεων, στο πλαίσιο των προγραμμάτων της ΕΕ, στόχος είναι αυτά τα παιδιά, η νέα γενιά, να αποκτήσουν δεσμούς που θα παραμείνουν μακροπρόθεσμα ισχυροί" δήλωσε, από την πλευρά του, ο δεύτερος των Ισπανών καθηγητών Ανχέλ Ντελγκάντο.

   Όσον αφορά τη συνεργασία που είχε με τους Έλληνες συναδέλφους του και τη μέχρι στιγμής επαφή του με την ελληνική πραγματικότητα και τα κοινά της με την ισπανική, ο κ. Ινιάκι είπε πως "ως μεσογειακοί λαοί που είμαστε, μας αρέσει πολύ να διασκεδάζουμε και να κάνουμε διακοπές, όμως δουλεύουμε και σκληρά και γνωρίζουμε πώς να συνεργαζόμαστε καλά".

   Μαθητές του Πειραματικού Σχολείου Μακεδονίας θα ανταποδώσουν την επίσκεψη στην Ισπανία στο πλαίσιο του προγράμματος "El Greco Project 2014", στα τέλη Ιανουαρίου με αρχές Φεβρουαρίου του νέου έτους. Μετά την ολοκλήρωση της εκδήλωσης υποδοχής στο Πειραματικό Σχολείου, τους Ισπανούς μαθητές υποδέχτηκε στο κτίριο του πρώην Δημαρχείου Νεαπόλεως, ο Δήμαρχος Συκεών Σίμος Δανιηλίδης.

   



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία