Στον στόχο Αλβανών κακοποιών βρέθηκαν 45 φορές μέσα σε δύο χρόνια οι κάτοικοι, στην πλειοψηφία τους άνω των 75 χρόνων, στο χωριό Αγία Μαρίνα Πωγωνίου. Από τον Αύγουστο του 2012 που μπήκε λουκέτο στο τμήμα συνοριακής φύλαξης -που λειτουργούσε από το 2000 στο ακριτικό χωριό- και μετά την απομάκρυνση των φυλακίων του Στρατού από τα σύνορα, οι επιθέσεις κακοποιών, ο φόβος και η ανασφάλεια μπήκαν στη ζωή τους. «Γιατί αυτή η εγκατάλειψη;» είναι το ερώτημα που θέτουν οι κάτοικοι, ζητώντας πιεστικά μια απάντηση.

Η Αγία Μαρίνα βρίσκεται σε 850 μέτρα υψόμετρο στο όρος Μεσοβούνι και απέχει μόνο 200 μέτρα από τα σύνορα με την Αλβανία. Εκεί ζουν 25 ηλικιωμένοι και 5 άνεργοι. Το χωριό απλώνεται σε μεγάλη έκταση και τα σπίτια είναι διάσπαρτα, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει άμεση επικοινωνία μεταξύ των κατοίκων που ζουν μόνοι τους. Ο καθένας έχει να περιγράψει πολλές στιγμές τρόμου που βίωσε αντιμέτωπος με Αλβανούς κακοποιούς αλλά και να καταγγείλει την αδιαφορία της Πολιτείας, για τις ανάγκες της καθημερινότητας. «Είμαστε πολίτες 5ης κατηγορίας. Ούτε όταν είμαστε ουδέτερη ζώνη, μετά τον εμφύλιο, δεν ζούσαμε έτσι». Η απελπισία τους ξεχειλίζει και παραθέτουν τα προβλήματα τους. Στις συνομιλίες μας  καταθέτουν τον προβληματισμό και την αγωνία τους.

«Να μας πουν να φύγουμε από το χωριό. Να έρθουν οι Αλβανοί. Καθόμαστε με τα ντουφέκια στο μαξιλάρι. Μπήκαν στο σπίτι μιας ανάπηρης γυναίκας, της έβαλαν το μαχαίρι στο λαιμό, έκοψαν τα καλώδια του τηλεφώνου και της πήραν όλα χρήματα. Στο χωριό έρχεται γιατρός κάθε 15 μέρες. Ψωμί φτάνει από την Βροσύνα 2 φορές την εβδομάδα. Αν αρρωστήσει κάποιος δεν υπάρχει ασθενοφόρο. Μας λένε ξεκίνησε με το δικό σου αυτοκίνητο και θα συναντήσεις το ασθενοφόρο στο δρόμο. Ανήκουμε στην κατηγορία των Βόρειων Προαστίων της Αθήνας. Φορολογούμαστε με 4,3 ευρώ το τετραγωνικό. Πώς να κρατηθούμε στο τόπο που δεν θέλουμε να εγκαταλείψουμε;».

Η κυρία Σοφία 80 χρόνων που μένει στο τελευταίο σπίτι πριν τα σύνορα, είναι το «μάτι» του χωριού. Από το παράθυρό της παρακολουθεί τον δρόμο και ενημερώνει αμέσως τον Πρόεδρο. Πριν λίγο καιρό πήγε στον κήπο της και το μεσημέρι που γύρισε, βρήκε το σπίτι της λεηλατημένο. «Έστω και ένα καπέλο συνοριακού να δω, εγώ θα το προσκυνήσω», λέει δακρυσμένη η 84χρονη κ. Βασιλική που ζει μόνη της.

Δύο παππούδες, σε απόγνωση, λένε πως σκέφτονται να πάνε με την πενιχρή τους σύνταξη να νοικιάσουν σπίτι στο Δελβινάκι ή σε κάποιο Γηροκομείο.

Η μαρτυρία του προέδρου της Αγίας Μαρίνας Πωγωνίου είναι αποκαλυπτική της κατάστασης που βιώνουν οι 25 άνθρωποι του χωριού. «Το 2000, όταν το χωριό καταστράφηκε από φωτιά που ήρθε από την Αλβανία (κάηκαν 3 άνθρωποι και 60 σπίτια), με απόφαση του τότε υπουργού Δημόσιας Τάξης δημιουργήθηκε Φυλάκιο Συνοριακής Φύλαξης.

Τον Αύγουστο του 2012 το φυλάκιο έκλεισε για να καλυφτούν οι ανάγκες στον Έβρο. Από τότε, οι Αλβανοί έχουν ρημάξει το χωριό 45 φορές. Μέρα και νύχτα ο κόσμος φοβάται. Κλειδωνόμαστε. Μόνο μέσα σε ένα βράδυ μπήκαν σε 18 σπίτια. Έκλεψαν μέχρι και τα καλώδια της ΔΕΗ. Δίνουμε στους συνοριακούς διαμονή δωρεάν, τους πληρώνουμε και το ηλεκτρικό. Θέλουμε να νιώσουμε ασφάλεια» λέει.

Τις ανάγκες των ακριτικών χωριών του Πωγωνίου, που είναι 52 στον αριθμό, καλύπτουν δύο συνοριακοί σταθμοί φύλαξης, στην Καστανή και στο Δελβινάκι. Όμως η αστυνομική δύναμη δεν είναι επαρκής, ώστε να καλύψει αποτελεσματικά την ασφάλεια των χωριών, όπως τονίζει ο δήμαρχος Πωγωνίου Κώστας Καψάλης. Ο κ. Καψάλης για ακόμη μία φορά, κάνει έκκληση στα αρμόδια υπουργεία Δημόσιας Τάξης και Αμυνας, να ενισχύσουν με δυνάμεις στα ελληνοαλβανικά σύνορα καθώς επίσης να τεθεί σε ισχύ η διάταξη του αρχηγού της Ελληνικής Αστυνομίας να επιστρεψουν από τα αστικά κέντρα οι συνοριακοί στις οργανικές τους θέσεις.