|
| | | |
Αυστρία
Σε δύο Ελληνες δημοσιογράφους απονέμεται το «Βραβείο Ελευθερίας του Τύπου 2014»
Βιέννη - (Ανταπόκριση Δημήτρης Δημητρακούδης)
Δύο Έλληνες δημοσιογράφοι, ο Εμμανουήλ Κακλαμάνος και ο Γιώργος Μουτάφης, θα τιμηθούν φέτος με το «Βραβείο Ελευθερίας του Τύπου 2014» του αυστριακού τμήματος της οργάνωσης «Δημοσιογράφοι χωρίς Σύνορα», που θα τους απονεμηθεί σε ειδική εκδήλωση στις 11 Δεκεμβρίου στη Βιέννη, όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση της οργάνωσης στην αυστριακή πρωτεύουσα.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση, το βραβείο απονέμεται στον Εμμανουήλ Κακλαμάνο για άρθρο του σχετικά με τη διαφθορά στην ελληνική πολιτική, και στον Γιώργο Μουτάφη για το ντοκιμαντέρ του με τίτλο «Φυγή από την Ελλάδα» και αφορά τη φυγή παράτυπων μεταναστών από τη χώρα, ύστερα από δυσμενείς συνθήκες εργασίας και διαβίωσης.
Το «Βραβείο Ελευθερίας του Τύπου - Ένα μήνυμα για την Ευρώπη» απονέμεται από το 2001 κάθε χρόνο σε δημοσιογράφους, πολιτικούς αρθρογράφους και ανταποκριτές της νοτιοανατολικής Ευρώπης και από γειτονικές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης για κριτικές, ενημερωτικές και ερευνητικές δημοσιεύσεις που καλύπτουν θέματα πολιτικής, ελευθερίας του Τύπου, ανθρωπίνων δικαιωμάτων, διαφθοράς, ή άλλων συναφών κοινωνικών ζητημάτων, και φέτος είχε προκηρυχθεί αποκλειστικά για δημοσιογράφους από την Ελλάδα.
«Με αυτό το βραβείο θέλουμε να υποστηρίξουμε δημοσιογράφους στην Ελλάδα, άνδρες και γυναίκες, που έχουν δεσμευτεί και υπηρετούν τα διεθνή κεκτημένα της ελευθερίας του Τύπου και της Ενημέρωσης» είχε δηλώσει ανακοινώνοντας τη φετινή προκήρυξη του Βραβείου, τον περασμένο Μάιο, η πρόεδρος του αυστριακού τμήματος των «Δημοσιογράφων χωρίς σύνορα» Ρουμπίνα Μέρινγκ.
Στην κριτική επιτροπή του φετινού Βραβείου συμμετείχαν ο Φράιμουτ Ντούβε, ο οποίος διετέλεσε πρώτος ύπατος εκπρόσωπος για την ελευθερία των Μέσων Ενημέρωσης του Οργανισμού για Ασφάλεια και Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ) που εδρεύει στη Βιέννη, η σημερινή ύπατος εκπρόσωπος Ντούνγια Μιγιάτοβιτς, η πρόεδρος της Αυστριακής Επιτροπής για την UNESCO, πρεσβευτής Εύα Νοβότνι.
Η κριτική επιτροπή συμπεριλάμβανε επίσης τον Βόλφγκανγκ Πέτριτς, πρώην ύπατο εκπρόσωπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη και νυν πρεσβευτή της Αυστρίας στον ΟΟΣΑ στο Παρίσι, τον πρώην γενικό γραμματέα του αυστριακού υπουργείου Εξωτερικών Αλμπερτ Ρόχαν και τη Ρουμπίνα Μέρινγκ, πρόεδρο του τμήματος Αυστρίας της οργάνωσης Δημοσιογράφων χωρίς Σύνορα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|