Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Βασίλης Βασιλικός, συγγραφέας χωρίς ημερομηνία λήξεως



Αθήνα - (Ανταπόκριση Β.Χατζηβασιλείου)

Ο Βασίλης Βασιλικός είναι ένας συγγραφέας χωρίς ημερομηνία λήξεως: έρχεται από το παρελθόν, αλλά μιλάει για τα προβλήματα του σήμερα. Ο δημιουργός του «Ζ» έγινε κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960 το επίκεντρο του διεθνούς πολιτικού και καλλιτεχνικού ενδιαφέροντος και στη συνέχεια έγραψε βιβλία που επαινέθηκαν ουκ ολίγες φορές για την πρωτοπορία και τον μοντερνισμό τους. Αυτές είναι μερικές μόνο από τις παρατηρήσεις που επιφύλαξαν για τον Β. Βασιλικό  στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών οι προσκεκλημένοι στην τιμητική εκδήλωση «Είμαι αυτό που με κάνουν οι ειδήσεις των εφημερίδων». Στην εκδήλωση, που διοργάνωσαν το Megaron Plus και το ηλεκτρονικό περιοδικό «Ο αναγνώστης», έλαβαν μέρος συγγραφείς, πανεπιστημιακοί, κριτικοί, αλλά και φίλοι του Βασιλικού, οι οποίοι ξεδίπλωσαν διάφορες πλευρές της πολύχρονης σταδιοδρομίας του τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.

«Η λογοτεχνία του Βασιλικού είναι ένα ταξίδι στην περιπέτεια της ανθρώπινης ύπαρξης», παρατήρησε εισαγωγικά ο κριτικός λογοτεχνίας Αριστοτέλης Σαϊνης, που είχε και την ευθύνη του συντονισμού της συζήτησης. Παίρνοντας τον λόγο ο συγγραφέας Άρης Μαραγκόπουλος υπογράμμισε πως ο Βασιλικός δεν έχει χάσει το παραμικρό από τη δημιουργική του φρεσκάδα: η γραφή του είναι κινηματογραφική, το σχέδιο που έχει καταστρώσει για τον αναγνώστη συναρπαστικό και ο λόγος του απρόβλεπτος. «Πρέπει οπωσδήποτε», συμπλήρωσε ο Α. Μαραγκόπουλος, «να ξαναδιαβάσουμε τον Βασιλικό. Θα συνειδητοποιήσουμε πως είναι ένας απολύτως σύγχρονος συγγραφέας, χωρίς ημερομηνία λήξεως».

«Τα βασικά χαρακτηριστικά του καλού συγγραφέα είναι η ποικιλία και η ανομοιότητα», επισήμανε από τη μεριά του ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Κώστας Καλφόπουλος: «Και αυτό ακριβώς έχει κάνει ο Βασιλικός στη δουλειά του, αδιαφορώντας για τις ιδιοτροπίες της κριτικής, που έσπευσε να τον εκθειάσει αρχικά, για τον ξεχάσει το ίδιο βιαστικά αργότερα». Μιλώντας για το πιο διάσημο βιβλίο του Βασιλικού, το «Ζ», που έγινε παγκόσμια κινηματογραφική επιτυχία από τον Κώστα Γαβρά, σε σενάριο Χόρχε Σεμπρούν, ο επίκουρος καθηγητής Νεοελληνικής Λογοτεχνίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών Θανάσης Αγάθος σημείωσε: «Το έργο γράφεται και δημοσιεύεται όσο παραμένει ζωντανή η πολιτική ατμόσφαιρα που δημιούργησε η δολοφονία του βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη το 1963. Ο Βασιλικός αφομοίωσε στο βιβλίο και το εξεγερσιακό κλίμα που ξεκίνησε να διαμορφώνεται την ίδια εποχή όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και στα αμερικανικά πανεπιστήμια». Ο ομιλητής στάθηκε και στο ζήτημα της μορφής του «Ζ», που είναι «ένα δραματοποιημένο ντοκουμέντο, στο σύνορο μεταξύ Ιστορίας και μυθοπλασίας».

Την εμπειρία της θεατρικής διασκευής του «Ζ» εξέθεσε η σκηνοθέτρια Έφη Θεοδώρου. Οι πρώτες παραστάσεις ήταν στη Νέα Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου το 2012 ενώ όταν το έργο ξαναπαίχτηκε ένα χρόνο αργότερα συνέπεσε με τη δολοφονία του Παύλου Φέσσα, προκαλώντας εύλογους συνειρμούς: «Οι νεκροί δεν μιλούν, αλλά στο θέατρο ξέρουν πώς γράφεται η Ιστορία». Το θεατρικό «Ζ» θα παρουσιαστεί εκ νέου τον ερχόμενο Απρίλιο στο Στρασβούργο.

Στην εκδήλωση έλαβαν μέρος, με σύντομες παρεμβάσεις τους μετά το τέλος των ομιλιών, ανακαλώντας αναμνήσεις τους από τη φιλία τους με τον Βασιλικό, οι συγγραφείς Άλκη Ζέη και Μιχαήλ Μήτρας, οι εκδότες Γιώργος Δαρδανός και Κώστας Γκοβόστης, ο σκηνοθέτης Τάκης Παπαγιαννίδης και ο ποινικολόγος Αλέξανδρος Λυκουρέζος.

Ακούστηκαν μηνύματα από τον Κώστα Γαβρά και τον Διονύση Σαββόπουλο και προβλήθηκαν βίντεο με ντοκουμέντα και αποσπάσματα από συνεντεύξεις του Βασιλικού. Σύντομα αποσπάσματα από τα βιβλία του διάβασε η Πέμυ Ζούνη. Την εκδήλωσε προλόγισε ο Γιάννης Μπασκόζος, μεταφέροντας και μήνυμα του προέδρου του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών Ιωάννη Μάνου.
 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία