Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Μαθητές στην Ελλάδα υιοθετούν σκυλιά και μαθαίνουν να συμβιώνουν μαζί τους

Ο «Αδέσποτος» πάει... σχολείο



Θεσσαλονίκη - (Ανταπόκριση)

Το κουδούνι στο δημοτικό σχολείο Παραλίμνης -ένα μικρό χωριό στον νομό Πέλλας- χτυπά και ο διαπεραστικός του ήχος σημαίνει το τέλος του παιχνιδιού για τους μικρούς μαθητές. Τα παιδιά, με γοργό βήμα, κατευθύνονται προς τις αίθουσες, αφού πρώτα χαιρετήσουν τη νέα τους φίλη, που αποκαμωμένη από το παιχνίδι μαζί τους πηγαίνει κι αυτή στο... σπιτάκι της, στην αυλή του σχολείου. Η Ήρα, ένα μικρόσωμο (πρώην) αδέσποτο σκυλάκι βρήκε μια ζεστή "αγκαλιά" στο δημοτικό της Παραλίμνης, μέσω του προγράμματος υιοθεσιών σκυλιών από σχολεία, που προωθεί ο Σύλλογος Ζωόφιλων Γιαννιτσών.

   Συνολικά πέντε σχολεία στον νομό Πέλλας έχουν προβεί σε υιοθεσίες αδέσποτων, που κατ' αυτόν τον τρόπο αποκτούν τη δική τους πολυμελή "οικογένεια". Η Ήρα, σίγουρα, έχει βρει τη δική της, αφού, όπως εξηγεί ο διευθυντής του δημοτικού σχολείου Παραλίμνης Αθανάσιος Σίσκος, τα παιδιά τη δέχθηκαν με χαρά και η υιοθεσία της έγινε αφορμή ώστε να κάνουν οι μαθητές διάφορες έρευνες και να ασχοληθούν με το θέμα της ζωοφιλίας.

   Το πρόγραμμα "υιοθέτησε ένα αδέσποτο" έχει ως στόχο, όχι μόνο τη διάσωση ενός αδέσποτου σκύλου από τους συχνά αφιλόξενους ελληνικούς δρόμους, αλλά δίνει και την ευκαιρία στα παιδιά να έρθουν σε επαφή με τα ζώα, αναπτύσσοντας τη συναισθηματική τους νοημοσύνη και το αίσθημα ευθύνης, εξηγεί  η πρόεδρος του Συλλόγου Ζωόφιλων Γιαννιτσών Άννα Γέργου.

   Κατ' αυτόν τον τρόπο καλλιεργούνται από την πρώιμη παιδική ηλικία οι αξίες του ανθρωπισμού, της ζωοφιλίας και της ανιδιοτελούς προσφοράς, προσθέτει η κ. Γέργου, το τηλέφωνο της οποίας χτυπά αδιάκοπα από ανθρώπους, που είτε ζητούν κάποια συμβουλή είτε ζητούν βοήθεια για κάποιο αδέσποτο ζώο.

   Πρόκειται για ένα πρωτοποριακό, για τα ελληνικά δεδομένα, πρόγραμμα που αφορά την υιοθεσία αδέσποτων ζώων από δημοτικά, γυμνάσια και λύκεια. Το πρόγραμμα προωθεί ο Σύλλογος Ζωόφιλων Γιαννιτσών σε συνεργασία με τον Δήμο Πέλλας και την ιδιαίτερη συμβολή του αρμόδιου αντιδημάρχου Παντελή Σπυρίδη, ο οποίος βρίσκεται πάντα στο πλευρό των εθελοντών, προσφέροντας σημαντική βοήθεια στο έργο τους. Μάλιστα, ο κ. Σπυρίδης είναι πάντα "παρών" στα περιστατικά που προκύπτουν, μαζί με τα μέλη του Συλλόγου.

   Μέχρι στιγμής, φαίνεται πως η προσπάθεια της Άννας Γέργου, του αντιπροέδρου του Συλλόγου Στέφανου Μαυρομάτη, της Κικής Χατζηματθαίου (σ.σ. η ταμίας του Συλλόγου), αλλά και των υπόλοιπων μελών και εθελοντών, που "επενδύουν" χρόνο, αλλά κυρίως πολλή αγάπη στα αδέσποτα ζώα, βρίσκει ανταπόκριση.

   Η υιοθεσία ενός αδέσποτου σκύλου από κάποιο σχολείο ακολουθεί πιστά όσα ορίζει η σχετική νομοθεσία. Εκτός του απαραίτητου συμβολαίου υιοθεσίας, τα σκυλιά εμβολιάζονται, "τσιπάρονται" με έξοδα του Δήμου Γιαννιτσών, αλλά και στειρώνονται προκειμένου να αποφεύγεται ο πολλαπλασιασμός των αδέσποτων.

   Οι υιοθεσίες σκυλιών από σχολεία του Δήμου Πέλλας δεν είναι, ωστόσο, η μόνη δράση -και με εκπαιδευτικό χαρακτήρα- του Συλλόγου Ζωόφιλων Γιαννιτσών.

   Στο πλαίσιο του προγράμματος "Ο Αδέσποτος", που προωθεί ο Σύλλογος Ζωόφιλων Γιαννιτσών σε συνεργασία με τον Δήμο Πέλλας, καθηγητές και μαθητές ενημερώνονται, με τη βοήθεια οπτικοακουστικού υλικού, για όλα τα θέματα που αφορούν στους κανόνες και τις συνθήκες που διέπουν τη συμβίωση με τα αδέσποτα και δεσποζόμενα ζώα.

   Όπως εξήγησε η κ. Γέργου, τα εκπαιδευτικά αυτά προγράμματα στόχο έχουν να αναπτύξουν στα παιδιά αισθήματα υγιούς ζωοφιλίας και να τους διδάξουν την αγάπη για τα ζώα αλλά και την ευθύνη που έχουν απέναντί τους.

   Το Καταφύγιο και οι "εικονικές" -και όχι μόνο- υιοθεσίες από τη Γερμανία

   Όταν η Άννα Γέργου, με καταγωγή από τη Χαλκιδική, εγκαταστάθηκε μόνιμα στα Γιαννιτσά, πριν από μερικά χρόνια, η εικόνα που αντίκρισε στο τότε καταφύγιο ήταν αποκαρδιωτική, ενώ τα πεινασμένα και άρρωστα ζώα που κυκλοφορούσαν σε κεντρικά σημεία της πόλης την έκαναν, μαζί με άλλους φιλόζωους, να αναλάβουν δράση.

   Σήμερα, στο Καταφύγιο αδέσποτων, που λειτουργεί σε τοποθεσία λίγο έξω από την πόλη των Γιαννιτσών, φιλοξενούνται 34 σκυλιά -πολλά έχουν ήδη υιοθετηθεί- τα οποία έχουν το σύνδρομο του εγκλεισμού και τυχόν απόπειρά τους να μείνουν έξω θα ήταν απέλπιδα καθώς δεν θα μπορούσαν να επιβιώσουν.

   Στη σίτιση των αδέσποτων αυτών σκυλιών -και όχι μόνο- ο Σύλλογος Ζωόφιλων Γιαννιτσών έχει βρει έναν πολύτιμο σύμμαχο: τον σύλλογο "Never Walk Alone" από τη Γερμανία, που όχι μόνο παρέχει -σε τακτική και συνεπή βάση- τροφές, αλλά και προωθεί εικονικές και υιοθεσίες σκυλιών. "Κάθε σκύλος έχει τη νονά ή το νονό του από τη Γερμανία!" αναφέρει η κ. Γέργου.

   "Ο Σύλλογος αυτός μας έχει υποστηρίξει πάρα πολύ. Εδώ και περίπου 2,5 χρόνια φροντίζει αυτά τα σκυλιά" επισημαίνει, από την πλευρά του, ο Στέφανος Μαυρομάτης.

   "Επίσης, μέσω του συλλόγου Hundehilfe Europa στάλθηκαν -με όλες τις απαραίτητες διαδικασίες- για υιοθεσία στην Γερμανία, αρκετά αδέσποτα των Γιαννιτσών, προσθέτει η πρόεδρος του Συλλόγου.

   Η συνεργασία του Συλλόγου Ζωόφιλων Γιαννιτσών με τον Δήμο είναι αγαστή και η αρμόδια δημοτική υπηρεσία προσφέρει -μεταξύ άλλων- ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και βοήθεια με τα σκυλιά του δρόμου, τα οποία αφού εμβολιαστούν και στειρωθούν (μόνο τον Ιανουάριο έγιναν 19 στειρώσεις) φορούν ένα λουράκι τού Δήμου Πέλλας, προκειμένου να είναι ενήμεροι οι πολίτες ότι το συγκεκριμένο ζώο δεν φέρει ασθένειες και είναι φροντισμένο από τον Δήμο και τους εθελοντές.

   "Μπήκαμε σε ένα βαθύ αυλάκι, αυτό τού ζητήματος των αδέσποτων, αλλά είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε τις προσπάθειές μας, με τον ίδιο ζήλο και την ίδια προσήλωση" δήλωσε ο αντιδήμαρχος Παντελής Σπυρίδης, ο οποίος ανέφερε ακόμη ότι στα σχέδια του Δήμου είναι να τοποθετηθούν ταΐστρες γύρω από την πόλη για τα αδέσποτα.
 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία