Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Νότια Αφρική

Ελληνικά στα παιδιά τού Σοβέτο



Γιοχάνεσμπουργκ - (Κείμενο Γεωργία Χατζηγεωργίου)

 Εστία διάδοσης της ελληνικής γλώσσας και του πολιτισμού λειτουργεί στο δημοτικό σχολείο του Ανατολικού Τζαμπούβου (Jabuvu East Primary School), στην περιοχή του Σοβέτο, στο Γιοχάνεσμπουργκ της Νότιας Αφρικής, χάρη στις άοκνες και σε εθελοντική βάση προσπάθειες της εκπαιδευτικού Άβας Παπαθεοφίλου.

   "Τους κάνουμε τα ελληνικά με τραγουδάκια, με παιχνίδια" δήλωσε η κ. Παπαθεοφίλου, προσθέτοντας ότι χρησιμοποιεί την ελληνική φιλοσοφία και τη μυθολογία, την οποία τα παιδιά παραλληλίζουν με τη δική τους.

   Μάρτυρας αυτών των προσπαθειών έγινε ο πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής Θεόδωρος, όταν κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στο σχολείο, οι μαθητές τον υποδέχθηκαν, κρατώντας ελληνικές σημαίες και τραγουδώντας τον εθνικό ύμνο της χώρας μας.

   Στην εκδήλωση, οι μαθητές απήγγειλαν ποιήματα και στα ελληνικά, ενώ, όπως είπε η κ. Παπαθεοφίλου, ο αναπληρωτής του υπουργού Παιδείας μίλησε με ενθουσιασμό για την ελληνική γλώσσα και τον πολιτισμό, επισημαίνοντας ότι "είναι η βάση όλων των επιστημών, είναι ο τρόπος για να μπορέσουν τα παιδιά, οι γενιές του μέλλοντος να ζήσουν μια καλύτερη ζωή", και παρότρυνε τα παιδιά να σπουδάσουν ελληνικά.

   Οι μαθητές έχουν την επιλογή στο Λύκειο να διαλέξουν τα ελληνικά ως μάθημα επιλογής, ενώ στο πανεπιστήμιο του Γιοχάνεσμπουργκ λειτουργεί έδρα ελληνικών σπουδών.

   Υπάρχει ενδιαφέρον και από άλλα σχολεία για επέκταση του προγράμματος και, σύμφωνα με την κ. Παπαθεοφίλου, αυτό θα μπορούσε να υλοποιηθεί μέσα από τη συνεργασία της Ελλάδας με τη Νότια Αφρική, που θα είχε ως αποτέλεσμα να βρουν δουλειά εκπαιδευτικοί και των δύο χωρών. Η ίδια προσθέτει ότι ύστερα από 30 χρόνια προσφοράς, στην αρχή στα ελληνικά σχολεία και μετά στους καλλιτέχνες και στα παιδιά της Νότιας Αφρικής, πρέπει να παραδώσει τη "σκυτάλη" στους νεότερους.

   Η κ. Παπαθεοφίλου πήγε στη Νότια Αφρική το 1982, εν μέσω Απαρτχάιντ, όταν οι φυλετικές ομάδες ζούσαν ξεχωριστά. Μετά την αλλαγή του καθεστώτος, το 1993, ξεκίνησε να εκπαιδεύει Νοτιοαφρικανούς δασκάλους πάνω στην προσέγγιση των παιδιών του Σοβέτο, μέσω της τέχνης.

   "Δίδασκα τους δασκάλους για να ανεβάζουν θεατρικά έργα, να κάνουν εκθέσεις ζωγραφικής, δημιούργησα πλατφόρμα για να δείξουν τη δουλειά τους" είπε. Μέσα από την εκπαιδευτική διαδικασία, απομακρύνθηκαν τα παιδιά του Σοβέτο από τις συμμορίες που τους παρέσυραν σε εγκληματικές ενέργειες, δημιουργήθηκαν βιβλιοθήκες, πολιτιστικά κέντρα, αλλά και ένα ετήσιο παιδικό "καλλιτεχνικό πανηγύρι".

   Η κ. Παπαθεοφίλου υπογράμμισε ότι οι Νοτιοαφρικανοί είναι πάρα πολύ φιλέλληνες, κάτι που ίσχυε τόσο για τον Νέλσον Μαντέλα όσο και για τους σημερινούς πολιτικούς, σε όποια παράταξη και αν ανήκουν.

   Η ίδια έχει αποκομίσει πολύ θετικές εμπειρίες από τα παιδιά που διδάσκει και τους εκπαιδευτικούς με τους οποίους συνεργάζεται εδώ και 20 χρόνια. " Είναι πολύ ενθαρρυντικό το να έχουμε πολύ καλούς φίλους, μας αγαπάνε, μας εκτιμάνε, μας ανοίγουν τις πόρτες", πρόσθεσε.

   Όσο για αυτούς που τυχόν αντιμετώπισαν το έργο της με επιφύλαξη επισήμανε: "Δεν θα καθίσω να προσπαθώ να πείσω κάποιον ότι δεν έχει δίκιο που βλέπει τα πράγματα διαφορετικά από εμένα. Καθένας προσπαθεί να κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί, σαν εκπαιδευτικός προσπαθώ να κάνω το καλύτερο για τα παιδιά, ανεξάρτητα από χρώμα, φυλή και θρησκεία".

  
 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία