Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Αυτοκίνητο υδρογόνου που εκπέμπει αποσταγμένο νερό, κατασκευάσθηκε απο το  Πολυτεχνείο Κρήτης



Αθήνα - (Ανταπόκριση Κατερίνα Ρουμελιώτη)

Η εμπορική αξιοποίηση μιας τεχνολογικής καινοτομίας με διεθνείς βραβεύσεις, όπως αυτής του απόλυτα οικολογικού - οικονομικού αυτοκινήτου υδρογόνου, είναι το μεγάλο ζητούμενο της κατασκευάστριας ερευνητικής ομάδας Ανάπτυξης Οχημάτων με Μηδενικούς Ρύπους του Πολυτεχνείου Κρήτης, δηλώνει σε συνέντευξή του  ο επικεφαλής της, Χρόνης Σπανουδάκης.

«Πέρα από τη χρηστική σημασία της ενέργειας είναι και η ικανοποίηση - επιβράβευση των μελών της ομάδας για τη μετουσίωση των δημιουργικών ιδεών σε καινοτόμες εφαρμογές, καθώς και η ακαδημαϊκή ώθησή της στο διεθνές ανταγωνιστικό περιβάλλον», τονίζει.

Πρόκειται για το Eco Racer, το απόλυτα ασφαλές και αθόρυβο αυτοκίνητο με καύσιμο υδρογόνου, υψηλής οικονομίας και αυτονομίας 600 χλμ. με ένα λίτρο καυσίμου (σε ισοδύναμο υδρογόνου), αλλά και χαμηλού κόστους, όταν και εφ’ όσον κατορθώσει να μπει στη γραμμή παραγωγής.

Η ομάδα μας, αναφέρει ο Χρόνης Σπανουδάκης, ασχολείται από το 2007 με την κατασκευή οχημάτων τεχνολογίας φιλικής προς το περιβάλλον, δηλαδή ως προς τους ρύπους, το θόρυβο και το μέγεθος της αυτονομίας. Έχουμε κατασκευάσει τρία οχήματα, εξ ολοκλήρου στα εργαστήρια του Πολυτεχνείου Κρήτης υπό την επίβλεψη του καθηγητή, κ. Τσουρβελούδη. Το πλαίσιο, το κάλυμμα, τα ηλεκτρονικά του οχήματος, όλα γίνονται από τους φοιτητές, τους καθηγητές και το προσωπικό του Πολυτεχνείου, με τη συνεργασία και των άλλων τμημάτων. Υπογραμμίζει, μάλιστα, ότι στην κατασκευή έχουν χρησιμοποιηθεί υλικά εξελιγμένα, όπως ανθρακονήματα, ειδικά κράματα αλουμινίου και άλλα που σχετίζονται με την κίνηση, την ασφάλεια του οχήματος και φυσικά την ενεργειακή διαχείριση όλου αυτού με καινούργια υλικά που κυρίως σχετίζονται με το υδρογόνο ή μπαταρίες. Στην προκείμενη περίπτωση, το αποθηκευμένο σε φιάλη υδρογόνου αξιοποιείται ενεργειακά για την παραγωγή ρεύματος σε κάποιον αθόρυβο κινητήρα του οχήματος, ενώ η μόνη εκπομπή του είναι το αποσταγμένο νερό.

Το επίτευγμά μας αυτό, διευκρινίζει ο επικεφαλής της κατασκευάστριας ερευνητικής ομάδας Ανάπτυξης Οχημάτων με Μηδενικούς Ρύπους του Πολυτεχνείου Κρήτης, έχει προσδώσει στην ομάδα μεγάλη ερευνητική και ακαδημαϊκή ώθηση, γεγονός το οποίο επιβεβαιώνεται και μέσω της συμμετοχής μας σε διεθνείς διαγωνισμούς οικονομίας καυσίμου, από κοινού με άλλες ερευνητικές ομάδες ευρωπαϊκών πανεπιστημίων. «Ήδη έχουμε αποσπάσει τέσσερα διεθνή βραβεία με πρώτες θέσεις στον τομέα της ασφάλειας των οχημάτων, στο ακολουθούμενο πνεύμα της ενεργειακής προοπτικής για τον πλανήτη, αλλά και στην κατανάλωση η οποία είναι το βασικό κριτήριο και για δύο χρονιές κατέχουμε την τέταρτη θέση σε όλη την Ευρώπη», λέει χαρακτηριστικά. Το ατυχές για εμάς, συνεχίζει, είναι ότι στη Ελλάδα δεν υπάρχουν αυτοκινητοβιομηχανίες για την εμπορική αξιοποίηση αυτής της τεχνογνωσίας, αλλά και για τη χρηματοδότηση των ερευνών. Εξάλλου, κάθε εταιρία μπορεί να χρησιμοποιήσει τα κοντινότερά της πανεπιστήμια. Σχετικά με το ερευνητικό κομμάτι και την αξιοποίησή του γίνεται μεγάλη συζήτηση, ούτως ώστε να κινηθούμε προς αυτήν την κατεύθυνση, κάτι που περιβαλλοντικά το επιζητεί και η Ε.Ε. Ωστόσο, για εμάς, προσθέτει, είναι πιο δύσκολο αφού μας επηρεάζουν σημαντικά και η συγκυρία της κρίσης και η στενότητα των επιχορηγήσεων. «Εμείς αυτό που πραγματικά αναζητούμε κάθε χρόνο για τη λειτουργία της ομάδας (κυρίως με χορηγίες εμπορικών εταιριών) είναι να προχωρήσουμε σε μια ελληνική κατασκευή ενός τέτοιου οχήματος, ώστε να γίνει δυνατή η κατασκευή του και να αξιοποιηθούν όλα αυτά τα αποτελέσματα που έχουμε μέχρις στιγμής». Δεν παραγνωρίζει, ωστόσο, τη δυσκολία που ενυπάρχει στην προοπτική της ένταξης της χώρας στον παγκόσμιο χάρτη της αυτοκινητοβιομηχανίας.

Επίσης, μία ακόμη τεχνολογική αποκάλυψη των μεταπτυχιακών και προπτυχιακών φοιτητών και μάλιστα των εργαστηρίων Ευφυών Συστημάτων και Ρομποτικής είναι η αυτόνομη πλοήγηση σε μη επανδρωμένα οχήματα. Είναι οχήματα χωρίς χειριστή, τα οποία πλοηγούνται, χωρίς εξάρτηση από κάποιο χρήστη και μπορούν μετακινούμενα να προβούν σε αναγνωρίσεις εντός του χώρου. Π.χ. σε ένα τελευταίο ερευνητικό έργο που έγινε σε θαλάσσιο περιβάλλον με τη χρήση ενός τέτοιου οχήματος, όπου είχαν τοποθετηθεί κάποιοι αισθητήρες, κατέστη δυνατή η αναγνώριση «ναυαγών» και η ειδοποίηση για τη διάσωσή τους.

Δυστυχώς, μέχρις στιγμής, δεν έχει υπάρξει αξιοποίηση ούτε αυτών των οχημάτων, καταλήγει ο συνομιλητής μας, ενώ όπως σημειώνει όλη η ομάδα περιμένει με αγωνία το αποτέλεσμα της αξιολόγησης της πρότασης που κατέθεσαν τελευταία στο ΕΣΠΑ σχετικά με την εφαρμογή καινοτόμων τεχνολογιών «ούτως ώστε να μπορέσουμε να περάσουμε σε εμπορική αξιοποίηση και να αναπτυχθεί πλήρως ένα εμπορικό προϊόν».

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία