 |
|
|  |  |  | 
Καναδάς
Άρθρο του καθηγητή Τζέιμς Ντιν
"Η μοίρα της Ελλάδας κρέμεται σε έναν αγώνα κυριαρχίας προσωπικοτήτων"
Οτάβα - (Ανταπόκριση Ιουστίνη Φραγκούλη)
Άρθρο του επίτιμου καθηγητή Οικονομικών του καναδικού πανεπιστημίου «Simon Fraser University», Τζέιμς Ντίν, με τίτλο "Η τύχη της Ελλάδας κρέμεται σε ένα αγώνα κυριαρχίας προσωπικοτήτων" το οποίο δημοσιεύτηκε στην έγκριτη εφημερίδα Globe and Mail επισημαίνει ότι το μέλλον της Ελλάδας εξαρτάται εν πολλοίς από μία σύγκρουση προσωπικοτήτων που παίζουν σημαντικό ρόλο στα δρώμενα της ΕΕ και αφορούν το μέλλον της Ελλάδας.
Ειδικότερα επισημαίνεται ότι η γοητεία του πρωθυπουργού κ. Τσίπρα εξασθενεί και το ίδιο ισχύει για το χάρισμα του κ. Βαρουφάκη. Τονίζεται ότι ο γερμανός ομόλογός του, κ. Σόιμπλε, δεν τον συμπαθεί εμφανώς αν και υστερεί έναντι του κ. Βαρουφάκη σε καθαρότητα σκέψης και δύναμη πνεύματος.
Τονίζεται επίσης ότι ενώ ο κ. Σόιμπλε βρίσκεται σε συμφωνία, λίγο-πολύ, με την κα Μέρκελ και οι δύο τους έχουν κακές σχέσεις με τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Ζαν Κλοντ Γιούνκερ ενώ ο επικεφαλής της ΕΚΤ, κ. Μάριο Ντράγκι είναι σε σύγκρουση με τον επικεφαλής της γερμανικής Κεντρικής Τράπεζας, κ. Γιένς Βάιντμαν. Επιπλέον αναφέρεται ότι ο ισπανός πρωθυπουργός για εσωτερικούς πολιτικούς λόγους είναι ειρωνικός απέναντι στην νέα ελληνική κυβέρνηση ενώ οι σοσιαλιστές ηγέτες της Γαλλίας και της Ιταλίας κρατούν αποστάσεις.
Διευκρινίζεται ότι η ρίζα αυτών των συγκρούσεων εδράζεται στην γερμανικής έμπνευσης πολιτική της λιτότητας η οποία είχε ως αποτέλεσμα την άνευ προηγουμένου ανεργία στην Ελλάδα, η οποία είναι και η μεγαλύτερη όπως αναφέρεται, στη μεταπολεμική Ευρώπη.
Υπογραμμίζεται ότι ο κ. Σόιμπλε εκπροσωπεί την πολιτική της λιτότητας ενώ ο κ. Βαρουφάκης είναι, σε αντίθεση, ένα αριστερός κεϋνσιανιστής.
Ο κ. Γιούνκερ έχει ταχθεί υπέρ της παραμονής της Ελλάδας στην ΕΕ ενώ φαίνεται ότι η κα Μέρκελ εκνευρίζεται από αυτήν την τακτική του γιατί έτσι εξασθενεί η δική της διαπραγματευτική δύναμη έναντι της Ελλάδας.
Ο κ. Ντράγκι με τη σειρά του βρίσκεται σε σύγκρουση με τον κ. Βάιντμαν ο οποίος φαίνεται ότι θέλει να προστατεύσει τα χρήματα των γερμανών φορολογούμενων ενώ επισημαίνεται και ο ρόλος της "λαϊκιστικής" Bild στην κατεύθυνση αυτή.
Τονίζεται ότι η Ελλάδα θα βρεθεί σύντομα χωρίς την απαραίτητη ρευστότητα να καλύψει τις υποχρεώσεις της ενώ το χρέος της θεωρείται ως μη διαχειρίσιμο.
Τέλος, ο καθηγητής καταλήγει με την πρόταση πώλησης ακινήτων και περιουσιακών στοιχείων του ελληνικού δημοσίου προκειμένου να αποπληρωθεί το ελληνικό χρέος σε αντάλλαγμα να αφεθεί ελεύθερη η ελληνική κυβέρνηση από τους πιστωτές της να προβεί στη διαχείριση της οικονομίας της διαφορετικά όπως τονίζει "ένα αιματοκύλισμα στους δρόμους της Αθήνας φαντάζει αρκετά πιθανό" στο μέλλον.-
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
