Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




«Μαγνήτης» για τους νέους η καλλιέργεια κρόκου



Κοζάνη - (Κείμενο Ελενα Αλεξιάδου)

Γύρισε την... πλάτη σε μια θέση σε εταιρεία του Λονδίνου με παχυλό μισθό επειδή ήθελε να γυρίσει στην Ελλάδα, ακόμη κι αν αυτό σήμαινε πως θα πρέπει να δουλεύει στα χωράφια, όπως λέει. Έτσι κι έγινε και, σήμερα, ο 28χρονος Ζήσης Κύρου είναι ένας από τους πολλούς νέους που έχουν στραφεί στην καλλιέργεια κρόκου.

   Τον ίδιο δρόμο ακολούθησε και ο 29χρονος μηχανολόγος μηχανικός Λευτέρης Κατσελάς, ο οποίος δηλώνει  πρόθυμος να μεταλαμπαδεύσει τη γνώση και την εμπειρία του σε όποιον νέο ενδιαφέρεται να ασχοληθεί με τον κρόκο.

   Ο Ζήσης Κύρου και ο Λευτέρης Κατσελάς "είναι δύο από τα πολλά νέα παιδιά που εισήλθαν τα τελευταία τρία χρόνια στον χώρο της κροκοκαλλιέργειας και αποδεικνύουν ότι ακόμα και στην Ελλάδα της κρίσης αν κάποιος επιθυμεί να είναι παραγωγικός θα βρει διέξοδο" εξηγεί  ο πρόεδρος του Αναγκαστικού Συνεταιρισμού Κροκοπαραγωγών Κοζάνης Νίκος Πατσιούρας.

   "Είναι σπουδαγμένοι επιστήμονες, αλλά η ανεργία τους οδήγησε στο χωράφι και δεν ντρέπονται γι' αυτό" σημειώνει, επισημαίνοντας πως την τελευταία τετραετία η καλλιεργούμενη έκταση με κρόκο έχει διπλασιαστεί σε 6000 στρέμματα στην ευρύτερη περιοχή της Κοζάνης.

   "Εκνευρισμός" με την κατάσταση στην Ελλάδα, αλλά ευτυχώς υπάρχει και η ...γη

   "Είμαι εκνευρισμένος που δεν μπορώ να βρω δουλειά πάνω στο αντικείμενο που σπούδασα, αλλά θα ήμουν διπλά εκνευρισμένος, εάν δεν είχα και τη διέξοδο της κροκοκαλλιέργειας" λέει  ο 28χρονος Ζήσης.

   Όπως αναφέρει, επέστρεψε στην Ελλάδα προ τετραετίας, έχοντας απορρίψει μια πολύ καλή δουλειά σε μεγάλη εταιρεία του Λονδίνου και με καλό μισθό κι ενώ έστειλε βιογραφικά και πέρασε διάφορες συνεντεύξεις δεν... έβλεπε φως και ο καιρός περνούσε.

   Προερχόμενος από αγροτική οικογένεια κι έχοντας μεγαλώσει και ο ίδιος στα χωράφια, ο 28χρονος αποφάσισε να "κρεμάσει" τα πτυχία και τα πτυχιακά του και να δουλέψει στα χωράφια.

   Η κροκοκαλλιέργεια είναι μια δύσκολη και επίπονη δουλειά, που έχει μεν υψηλές αποδόσεις σε οικονομικό επίπεδο, ωστόσο "είναι τόσοι πολλοί οι αστάθμητοι παράγοντες που κανείς δεν μπορεί να σου εγγυηθεί ότι σίγουρα θα έχεις υψηλές απολαβές στο τέλος" τονίζει.

   Μεταξύ άλλων, λέει πως όταν ξεκινήσει η συγκομιδή, περί τον Οκτώβριο, καταγράφεται έντονο το ενδιαφέρον Ελλήνων, νέων και μη, για δουλέψουν εποχιακά στα χωράφια "όταν, πριν από την οικονομική κρίση, κατά βάση την ίδια δουλειά έκαναν αλλοδαποί εργάτες".

   Ο Ζήσης Κύρου διαθέτει 18 στρέμματα με κρόκο στην ευρύτερη περιοχή της Κοζάνης και όπως λέει: "έχω προτρέψει πολλούς φίλους μου να ασχοληθούν με την κροκοκαλλιέργεια, ενώ αν μου κάνουν πρόταση για δουλειά σε μεγάλη εταιρεία θα φροντίσω να συνδυάσω την απασχόλησή μου σε αυτήν με τον κλάδο της γεωργίας".

   Από τη μηχανική στα χωράφια

   Ο Λευτέρης Κατσέλας δεν φανταζόταν ποτέ ότι θα ασχολούνταν με τη γη, καθώς η οικογένειά του μπορεί να ασχολούνταν με τα χωράφια αλλά ερασιτεχνικά, αφού η μητέρα του φροντίζει το σπίτι και ο πατέρας του είναι δημόσιος υπάλληλος.

   "Έστειλα πολλά βιογραφικά, αλλά η κατάσταση είναι δύσκολη στη χώρα μας και έτσι δεν μπορούσα να βρω δουλειά. Αποφάσισα να ασχοληθώ σοβαρά με τα χωράφια μας, 12 στρέμματα και έχοντας τη βοήθεια των ανθρώπων του συνεταιρισμού καταφέρνω να έχω ένα καλό εισόδημα" λέει .

   Παραδέχεται πως η δουλειά στα χωράφια "δεν είναι και το πιο διασκεδαστικό πράγμα στον κόσμο" αλλά, όπως λέει, "και το να κάθεσαι και να πίνεις καφέδες δεν είναι και η λύση".

   Δηλώνει δε πρόθυμος να βοηθήσει με την εμπειρία του όποιον προτίθεται να ασχοληθεί με την καλλιέργεια.

   Και παρ' όλο που, όπως λέει, "μάλλον θα την παρατούσα τη δουλειά στα χωράφια για μια καλή θέση επάνω στον τομέα που σπούδασα", σπεύδει να προσθέσει: "δεν θα δούλευα τόσο αφοσιωμένα στα χωράφια, αλλά δεν θα την έδινα ποτέ τη γη μου, που αποτελεί και το πάθος μου".

   Νέα προϊόντα ετοιμάζει ο συνεταιρισμός

   "Ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος και δεν μπορώ να σας πω τι ετοιμάζουμε" απαντά ο πρόεδρος του Αναγκαστικού Συνεταιρισμού Κροκοπαραγωγών Κοζάνης Νίκος Πατσιούρας στην ερώτηση  για τα σχέδιά τους. Σημειώνει, ωστόσο, ότι εντός διμήνου "ενδεχομένως να είμαστε έτοιμοι να προχωρήσουμε σε ανακοινώσεις".

   Υπενθυμίζεται ότι, πρόσφατα, ο συνεταιρισμός έβγαλε στην αγορά νέα ροφήματα με κύριο συστατικό τον κρόκο Κοζάνης, που είναι τα εξής: τσάι, ρόφημα με γάλα και κρόκο Κοζάνης αρωματικός καφές με μπαχαρικά, λικέρ με μέλι και κρόκο Κοζάνης, λεμονάδα με κρόκο Κοζάνης και αναψυκτικό με μέλι.

   Όπως εξηγεί ο κ. Πατσιούρας, ποσοστό 50% των προϊόντων του συνεταιρισμού διοχετεύεται στην ελληνική αγορά και το υπόλοιπο εφοδιάζει την Αμερική, αλλά και πολλές χώρες της Γηραιάς Ηπείρου.

   Μάλιστα, όπως μας αποκάλυψε, "εάν είχαμε μεγαλύτερη παραγωγή -η οποία αυξάνεται διαρκώς- θα μπορούσαμε να διεισδύσουμε και στην αγορά της Κίνας, που μας εξέφρασαν το ενδιαφέρον τους, αλλά δυστυχώς οι ποσότητες που ζητούν δεν είναι δυνατόν να καλυφθούν στην παρούσα φάση"".

   Πάντως, το "χρυσάφι" της ελληνικής γης, όπως αποκαλείται ο κρόκος, είναι σημαντικά δημοφιλής στο εξωτερικό και μόλις πρόσφατα -τις προηγούμενες ημέρες- βρέθηκαν στον συνεταιρισμό διεθνή μέσα ενημέρωσης που έκαναν ρεπορτάζ για μοναδικά προϊόντα της Ελλάδας.

   Μεταξύ άλλων ο κ. Πατσιούρας αναφέρει ότι σήμερα ανέρχονται σε 6000 τα στρέμματα στα οποία καλλιεργείται κρόκος, με την παραγωγή να κυμαίνεται στους 2,5-3 τόνους. Υπενθύμισε δε, ότι το κιλό κρόκου πωλείται από 1.350 έως και 1.500 ευρώ και ότι το ένα στρέμμα αποδίδει συνήθως ένα κιλό.

    Ο κρόκος συγκαταλέγεται στα πιο προσφιλή και πολύτιμα μπαχαρικά των αρχαίων πολιτισμών, για το άρωμα, το χρώμα, τις φαρμακευτικές και αφροδισιακές του ιδιότητες.

   Η Κλεοπάτρα το χρησιμοποιούσε στα καλλυντικά της, οι αρχαίοι Φοίνικες στις προσφορές τους στη θεά Αστάρτη, ο Όμηρος το αναφέρει στα κείμενά του ενώ το συναντάμε ακόμη και στην Παλαιά Διαθήκη. Οι κάτοικοι της περιοχής φυτεύουν τον κρόκο κάθε καλοκαίρι και όταν φθάσει το φθινόπωρο αφαιρούν με το χέρι τα πολύτιμα στίγματα του πανέμορφου λουλουδιού και τα αποξηραίνουν προσεκτικά για να γίνουν τα βαθυκόκκινα λεπτά νήματα. Χρειάζονται 50.000 περίπου στίγματα για να προκύψουν 100 γραμμ. κόκκινου κρόκου.

   Ο κρόκος ή η ελληνική ζαφορά (saffron) όπως συνήθως λέγεται, ανήκει στην καλύτερη ποιότητα σαφράν στον κόσμο.

 
 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία