|
| | | |
Οδηγός επιβίωσης για ανέργους
Θεσσαλονίκη - (Ανταπόκριση Πέπη Γιούλτση)
"Όταν κάποιος μείνει άνεργος, η κατάσταση στην οποία εισέρχεται τον ωθεί σε μια αδράνεια. Αρχίζει να λειτουργεί με τη λογική ότι προκειμένου να βρει δουλειά θα πρέπει να ψάξει τον άνθρωπο που θα του τη δώσει. Το ζητούμενο όμως είναι, αντί να αδρανήσει, να κάνει ακριβώς το αντίθετο: να δραστηριοποιηθεί πλήρως. Το πιο ισχυρό πλεονέκτημα που διαθέτει και θα του επιτρέψει αυτή την έντονη δραστηριοποίηση είναι ο χρόνος που πλέον έχει, εφόσον δεν εργάζεται".
Στις παραπάνω φράσεις, ο σύμβουλος επιχειρήσεων Γιάννης Μουρατίδης συμπυκνώνει το πνεύμα με το οποίο κάποιος θα πρέπει να αντιμετωπίζει την αναζήτηση εργασίας, κόντρα στην απογοήτευση και τα αρνητικά δεδομένα που δημιουργούν στην αγορά οι εκάστοτε συνθήκες.
Μιλώντας στο περιθώριο του συνεδρίου δικτύωσης για το "Τοπικό Σχέδιο Στήριξης της Απασχόλησης και της Επιχειρηματικότητας στη Δυτική Θεσσαλονίκη", που πραγματοποιήθηκε στη Μενεμένη, ο κ. Μουρατίδης, ο οποίος έχει βιώσει και ο ίδιος ως εργαζόμενος τις επιπτώσεις της κρίσης, παρουσιάζει ορισμένες βασικές συμβουλές, έναν άτυπο οδηγό επιβίωσης για ανέργους.
"Κατ' αρχήν, το άτομο που μένει άνεργο θα πρέπει να εντοπίσει τις ειδικότητες των επαγγελμάτων που ζητούνται στην αγορά αλλά και τις ικανότητες που απαιτούνται. Βασικά εργαλεία σε αυτή την αναζήτηση είναι οι αγγελίες, οι Συμβουλευτικοί Σταθμοί των Δήμων, τα γραφεία εύρεσης εργασίας. Μια προσεκτική μελέτη και η σωστή συμβουλευτική μπορεί να οδηγήσει κάποιον να αποκτήσει επαγγελματική εξειδίκευση σε κάποιο τομέα, είτε μέσω της συμμετοχής του σε δράσεις κατάρτισης,είτε μέσω σεμιναρίων, εργαστηρίων που διοργανώνουν διάφοροι φορείς, εκδηλώσεων και προγραμμάτων, επιδοτούμενων και μη" σημειώνει.
Θεωρεί, εξάλλου, ως πολύ βασικό στοιχείο το να εντοπίσει κάποιος τα κενά που δεν καλύπτονται στην αγορά, ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να κατευθυνθεί σε μια θέση εργασίας χαμηλότερων προσόντων από αυτά που διαθέτει. Ως χαρακτηριστικό παράδειγμα φέρνει ορισμένες περιπτώσεις τεχνικών επαγγελμάτων που προϋποθέτουν τον χειρισμό εξειδικευμένων μηχανημάτων.
"Είναι σημαντικό να γίνει κάποιος έτοιμος για τη δουλειά του προτού καν την αποκτήσει. Έτσι, θα έχει τη δυνατότητα να προσφέρει στον μελλοντικό εργοδότη από την πρώτη μέρα πρόσληψής του, χωρίς να χρειαστεί περίοδο χάριτος για να μάθει τη δουλειά, κατά την οποία θα πληρώνεται χωρίς να προσφέρει" σχολιάζει και προσθέτει ότι το επόμενο βήμα για όποιον ψάχνει δουλειά είναι να διενεργήσει επαφές με εργοδότες στο αντικείμενο που τον ενδιαφέρει.
Σκιαγραφώντας το προφίλ του Έλληνα ανέργου, ο κ. Μουρατίδης εκτιμά πως διαφέρει από την εικόνα που περιγράφει ο ίδιος καθώς, όπως λέει, είναι λίγοι εκείνοι που κάνουν τα παραπάνω. "Υπάρχουν, αυτή τη στιγμή, άνεργοι χαμηλών προσόντων που δεν έχουν ενημέρωση, διεξόδους πληροφόρησης και πρόσβαση σε κανάλια διοχέτευσης σε θέσεις εργασίας. Υπάρχουν και άνθρωποι υψηλότερων προσόντων με πτυχία και μεταπτυχιακά, για τους οποίους δεν υπάρχουν σήμερα θέσεις εργασίας. Οι τελευταίοι έχουν υψηλές προσδοκίες και δεν είναι διατεθειμένοι να συμβιβαστούν σε θέσεις χαμηλότερων προσόντων" προσθέτει.
Για τα προγράμματα Στήριξης της Απασχόλησης και της Επιχειρηματικότητας υπογραμμίζει την ανάγκη, οι ωφελούμενοι να τα ενδυναμώσουν τόσο με την παρουσία τους όσο και με την άσκηση πίεσης ώστε να έχουν πρόσβαση σε περισσότερη συμβουλευτική. "Πολλοί έρχονται για να απασχολούνται όσο δεν έχουν δουλειά αλλά και για τα χρήματα" λέει και σημειώνει ότι σε κάθε περίπτωση τα όποια σχετικά προγράμματα είναι χρήσιμα για να μειωθεί η απόσταση ανάμεσα στους άνεργους και τις επιχειρήσεις.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|