|
| | | |
Το πρώτο πανελλαδικά με οικοδομική άδεια
Σπίτι από αχυροπηλό
Αθήνα - (Ανταπόκριση)
Το πρώτο σπίτι από αχυροπηλό, το οποίο κατασκευάζεται σε πολεοδομικό ιστό πόλης σε πανελλαδικό επίπεδο, ανεγείρεται αυτή την περίοδο, στην συνοικία των Παλαιών στον Βόλο.
Οι εργασίες ξεκίνησαν πρόσφατα και σύντομα θα ολοκληρωθούν, ενώ μέσα στο φθινόπωρο αναμένεται να κατοικηθεί. Πρόκειται για διώροφη οικοδομή αποτελούμενη από δύο διαφορετικές κατοικίες συνολικού εμβαδού 131 τετραγωνικών μέτρων, που θα διαθέτει όλα τα σύγχρονα φιλοπεριβαλλοντικά χαρακτηριστικά, ώστε να επιτυγχάνει χαμηλή ενεργειακή κατανάλωση.
Το όλο εγχείρημα έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον πολλών Βολιωτών, αλλά και αρχιτεκτόνων από διάφορα μέρη της Ελλάδας, που επισκέπτονται την οικοδομή.
Αρχιτέκτων μηχανικός είναι η κ. Βάνα Γεωργαλά η οποία και θα διαμένει στο σπίτι που ανεγείρεται. Το πρώτο μέλημα για την ίδια ήταν η επιλογή του οικοπέδου και ακολούθως να διαλέξει τα υλικά κατασκευής που όλα είναι φιλικά προς το περιβάλλον, όπως άχυρο, λάσπη και ξύλινος σκελετός. "Δεν έχω βάλει μπετόν και σίδερα, παρά μόνο σε μικρές ποσότητες καταναγκασμού στη θεμελιακή του βάση, και αυτό γιατί στη συνοικία Παλαιά δεν υφίσταται πραγματικός λόφος, αλλά προήλθε από μπαζώματα αρχαιοτήτων, αφού ο οικισμός κατοικείται εδώ και πολλά χρόνια", λέει η ιδια.
Όλο το σπίτι έχει ξύλινες κολόνες και η στέγη λόγω του κανονισμού της περιοχής είναι από κεραμίδι ρωμαϊκού τύπου. Επίσης χρησιμοποιήθηκαν στη βάση του κτίσματος τούβλα από ανακυκλώσιμα υλικά, προκειμένου τα «πόδια» του σπιτιού να είναι στεγνά.
Οι εργασίες ανέγερσης ξεκίνησαν με εντατικούς ρυθμούς με τους συμμετέχοντες να ανεγείρουν βήμα-βήμα την οικοδομή χρησιμοποιώντας λάσπη, άχυρο και ξύλινα υλικά.
Το σπίτι θα αξιοποιήσει και την ενέργεια του ηλίου, αφού στην ανατολική και δυτική όψη του κτιρίου θα τοποθετηθούν φωτοβολταϊκά.
Η οικοδομή περιλαμβάνει δύο κατοικίες που είναι ανεξάρτητες μεταξύ τους. Επίσης η κολόνα της καμινάδας θα φυτευτεί με τη μέθοδο της υδροπονίας, ώστε να φυτευτούν φράουλες, ενώ και ο φράκτης θα είναι επίσης φυτεμένος με προϊόντα προς κατανάλωση.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|