Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Νανοτεχνολογία

Άλλη μια διεθνής διάκριση για τον Ελληνοαμερικανό επιστήμονα Παύλο Αλιβιζάτο που πήρε το βραβείο “Nano Research”



Πεκίνο

Ένας διακεκριμένος Ελληνοαμερικανός χημικός και πρωτεργάτης της νανοτεχνολογίας διεθνώς, ο Παύλος Αλιβιζάτος, καθηγητής χημείας-επιστήμης των υλικών και νανοτεχνολογίας-νανοεπιστήμης του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Μπέρκλεϊ και από το 2009 διευθυντής του Εθνικού Εργαστηρίου Λόρενς Μπέρκλεϊ των ΗΠΑ, τιμήθηκε με το διεθνές βραβείο «Tsinghua University Press-Springer Nano Research Award» για τη σημαντική συμβολή του στις νανοεπιστήμες.

   Η απονομή του βραβείου έγινε στην Κίνα, στο πλαίσιο του "Κινεζο-Αμερικανικού Νανο-Φόρουμ 2015". Το βραβείο του περιοδικού "Nano Research", σε συνεργασία με το κινεζικό πανεπιστήμιο Τσινγκχούα και τον μεγάλο επιστημονικό εκδοτικό οίκο Springer, καθιερώθηκε το 2013 και συνοδεύεται από το ποσό των 10.000 δολαρίων. Το πρώτο βραβείο, το 2014, είχε δοθεί στον Τσαρλς Λίμπερ του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ των ΗΠΑ.

   Η βράβευση επιβεβαιώνει ότι ο Αλιβιζάτος, ο οποίος είναι μέλος (αντεπιστέλλον) της Ακαδημίας Αθηνών από το 2014, θεωρείται αυθεντία διεθνώς στον τομέα της νανοτεχνολογίας, της επιστήμης των υλικών και γενικότερα της χημείας. Έχει χαρακτηριστεί ένας από τους «πατέρες της νανοτεχνολογίας», καθώς ήταν από τους πρώτους διεθνώς που έκανε επιστημονικές δημοσιεύσεις σε αυτό το πεδίο, γι' αυτό άλλωστε το υπουργείο Ενέργειας των ΗΠΑ του ανέθεσε να διευθύνει ένα σημαντικό κέντρο νανοεπιστήμης.

   Θεωρείται ότι άλλαξε το πεδίο της νανοεπιστήμης χάρη στη δημιουργία νανο-κρυστάλλων ημιαγωγών σε σχήμα μικροσκοπικής ράβδου, που μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε ηλεκτρονικές συσκευές. Συνέχισε με άλλες τεχνολογικές καινοτομίες, όπως η δημιουργία μιας νέας γενιάς υβριδικών ηλιακών κυψελίδων, που άνοιξαν το δρόμο για νέου τύπου ηλιακά φωτοβολταϊκά πάνελ.

   Γεννήθηκε στο Σικάγο το 1959 και σε ηλικία δέκα ετών μετακόμισε οικογενειακώς στην Αθήνα, όπου τελείωσε το γυμνάσιο και έμαθε καλά τα ελληνικά. Στη συνέχεια επέστρεψε στις ΗΠΑ όπου σπούδασε και έκανε την καριέρα του στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας-Μπέρκλεϊ (έγινε καθηγητής το 1995), ερευνώντας, μεταξύ άλλων, τις δομικές, θερμοδυναμικές, οπτικές, χημικές κ.α. ιδιότητες των νανοκρυστάλλων και τη χρήση τους στην παραγωγή ανανεώσιμης ενέργειας από τον Ήλιο.

   Ο Αλιβιζάτος είναι μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ, της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών, της Αμερικανικής Φυσικής Εταιρείας, της Αμερικανικής Χημικής Εταιρείας, καθώς και άλλων επιστημονικών ενώσεων. Σύμφωνα με έρευνα της Thomson Reuters, θεωρείται πέμπτος στη λίστα των 100 κορυφαίων χημικών διεθνώς κατά την τελευταία δεκαετία.

   Έχει πρόσφατα τιμηθεί με κορυφαία επιστημονικά βραβεία, όπως το «Βραβείο Linus Pauling» (2011) και το «Βραβείο Χημείας Wolf» (2012), ενώ είναι υπεύθυνος -μαζί με τον Τσαρλς Λίμπερ- του κορυφαίου περιοδικού νανοτεχνολογίας "Nano Letters" της Αμερικανικής Χημικής Εταιρείας.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία