Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ στο Σύγχρονο Θέατρο Από 23 Οκτωβρίου



Αθήνα

Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ

Παύλου  Μάτεσι

Από  23 Οκτωβρίου 2015  στο  Σύγχρονο Θέατρο


Η ιερότητα της μυστικής ζωής των ασήμαντων


Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=6Q9FiLAsAic

 

Την Ραραού την γνωρίσαμε μέσα από τις σελίδες του σπουδαίου μυθιστορήματος του Παύλου Μάτεσι «Η Μητέρα του Σκύλου», αλλά και στη Σκηνή του Σύγχρονου Θεάτρου υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Σταύρου Τσακίρη, μέσα από τη συγκλονιστική ερμηνεία της Δήμητρας Χατούπη.

 

Την περασμένη θεατρική σεζόν, η «Η Μητέρα του Σκύλου» ευτύχησε να έχει τη θερμή υποδοχή του κοινού και των κριτικών -έκλεισε τις παραστάσεις της sold out και με λίστα αναμονής.  Έτσι η παράσταση επιστρέφει και τη φετινή σεζόν στο Σύγχρονο Θέατρο (Ευμολπιδών 45, Γκάζι, Τηλ: 210-3464.380), κάθε Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 9:15 και Κυριακή στις 6.00.

 

Το αριστοτεχνικό μυθιστόρημα του Παύλου Μάτεσι, ξεδιπλώνει ένα κομμάτι της πρόσφατης ελληνικής ιστορίας σκιαγραφώντας τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες μιας Ελλάδας, που προσπαθεί να τα «βολέψει» σε συνθήκες ανέχειας.  Είναι η ιστορία όχι από τη μεριά εκείνων που τη διαμορφώνουν, αλλά των «ασήμαντων» που την υφίστανται.

Ο τρόπος του συγγραφέα, κάποιες φορές δηκτικός, άλλες χιουμοριστικός, πότε δραματικός και πότε σουρεαλιστικός, σίγουρα μοναδικός, σ’ ένα μυθιστόρημα με αλλεπάλληλες εκδόσεις και μεταφράσεις σε περισσότερες από τριάντα χώρες.

 

Σύμφωνα με το σκηνοθέτη Σταύρο Τσακίρη, η παράσταση δεν είναι εξομολόγηση, ούτε αφήγηση.  Δεν είναι ένα παιχνίδι-θέατρο, ούτε θέατρο μέσα στο θέατρο.  Είναι μια διαθλασμένη παρακολούθηση της πραγματικότητας, όπως την αντιλαμβάνεται το «ταραγμένο μυαλό» της ηρωίδας.  Η Ραραού, απόμαχη ηθοποιός περιοδευόντων θιάσων, είναι μια γυναίκα - σύμβολο του ανθρώπου που δεν σταματά ποτέ να μάχεται.  «Έπρεπε να κολακεύω για να επιζήσω, και επέζησα», είναι το μότο της, και το σχέδιό της για τη ζωή.  Ο Μέγας χρόνος συναντά το παρόν και το παρελθόν σαν μια ενιαία οντότητα, όπως μπορούν να τη συλλάβουν οι τρελοί και τα παιδιά.  Μέσα σ’ ένα χώρο που μεταμορφώνεται συνεχώς, εκτυλίσσεται ένα λαϊκό παραμύθι που μιλάει για αισθήματα, για απορρίψεις, για άκυρες ζωές.  Μέσα από τη λαϊκή μουσική, τα πολυχρησιμοποιημένα αντικείμενα, το χώμα των δρόμων, προβάλλει η Αγιοσύνη των παρεξηγημένων ανθρώπων και των απόβλητων από την κοινωνική ανοχή.  Η ιερότητα της μυστικής ζωής των ασήμαντων.

 

Αξίζει να σημειωθεί ότι «Η Μητέρα του Σκύλου» συμμετέχει στα φετινά ΔΗΜΗΤΡΙΑ (παρουσιάζεται στις 16, 17, 18 Οκτωβρίου στο θέατρο ΑΥΛΑΙΑ της Θεσσαλονίκης), ενώ, μετά από πρόσκληση του Ιταλικού FONDAZIONE TEATRO DUE της ΠΑΡΜΑΣ, θα παρουσιαστεί στις 5 Νοεμβρίου στη συνάντηση Ευρωπαϊκών Θεάτρων στην Πάρμα.  Η παράσταση αυτή θα είναι η πρώτη από μια σειρά Ευρωπαϊκών παρουσιάσεων που θα πραγματοποιηθούν μέσα στο 2016.

 

Ταυτότητα της παράστασης

Σκηνοθεσία - Διασκευή:  Σταύρος Τσακίρης

Σκηνικά - Κοστούμια:  Άγγελος Αγγελή

Δραματολόγος: Δήμητρα Πετροπούλου

Κινησιολογία: Γιάννης Αντωνίου

Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη

Κινησιολογία:  Γιάννης Αντωνίου

Βοηθός Σκηνοθέτη: Έφη Ρευματά

Παραγωγή: Δημήτρης Οικονομίδης

 

Στο ρόλο της ΡΑΡΑΟΥ: η Δήμητρα Χατούπη

Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί (αλφαβητικά):

Νίκος Γιαλελής, Γιάννης Δρίτσας, Χρήστος Ευθυμίου, Ηλίας Ζερβός, Στεφανία Κριεζή, Μαριλίτα Λαμπροπούλου, Τζίνη Παπαδοπούλου, Έφη Ρευματά, Μαριαλένα Ροζάκη.

 

Παραστάσεις: κάθε Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 9:15 και Κυριακή στις 6.00

Έναρξη: 23 Οκτωβρίου 2015

Διάρκεια παράστασης: 150 λεπτά (με διάλειμμα)

Εισιτήρια: 16 ευρώ (Παρασκευή & Σάββατο), 12 ευρώ (Πέμπτη & Κυριακή), 8 ευρώ μειωμένο (φοιτητικό, νεανικό, άνω των 65 ετών).

Προπώληση Εισιτηρίων: Viva.gr

Σύγχρονο Θέατρο, Ευμολπιδών 45, Γκάζι. Κρατήσεις στο τηλ: 210-3464.380

 

 

Το μυθιστόρημα:  Η Μητέρα του σκύλου

Πρωτοκυκλοφόρησε το 1990. Μέχρι σήμερα έχει κάνει αλλεπάλληλες εκδόσεις και έχει μεταφρασθεί και κυκλοφορήσει σε περισσότερες από τριάντα χώρες. Έχει συζητηθεί η μεταφορά του στη μεγάλη οθόνη από τον Ε. Κουστουρίτσα.  Η εφημερίδα Die Welt αναφερόμενη στη Μητέρα του σκύλου γράφει: «Ο Μάτεσις δεν μας παρουσιάζει ένα ιστορικό μυθιστόρημα. Η αφήγησή του όμως είναι τόσο πλούσια σε πληροφορίες, σε λεπτομέρειες, τόσο ακριβής και ταυτόχρονα ποιητική, που η κάθε του σελίδα μας συγκινεί και μας καθηλώνει».  Υπερβαίνοντας τα σύνορα εθνικότητας και θρησκείας, όπως όλοι οι σημαντικοί συγγραφείς του 20ού αιώνα, Κάφκα, Τζόυς, Μπέκετ, Μπόρχες, και επηρεασμένος από την αρχαία φιλοσοφία, και ιδιαίτερα από τον Αριστοτέλη και τους προσωκρατικούς, τον Ηράκλειτο, τον Πρωταγόρα και τον Δημόκριτο, ο Μάτεσις συγχωνεύει στο έργο του τις θέσεις για τον άνθρωπο, τη φύση, την ψυχή και το σώμα, τον πόνο.  Μακριά από ηθικολογίες και ωφελιμισμούς, που είναι πέρα από το χώρο της αισθητικής, ο Μάτεσις προτείνει με τα μυθιστορήματά του την «έξοδο από την πραγματικότητα που του επιβάλλουν οι άλλοι».

 

Για την παράσταση «Η Μητέρα του Σκύλου»

Από τις κριτικές της περασμένης σεζόν:

«... Από τα επεισόδια ξεχωρίζει αναμφίβολα η σκηνή της διαπόμπευσης της μητέρας: ξεγλιστρώντας μακριά από κάθε ρεαλιστικό ψυχαναγκασμό, ο σκηνοθέτης στήνει τρεις παράλληλες δράσεις, τρεις «μονολόγους», με κίνηση και ήχο, ελάχιστα λόγια, που συνθέτουν ένα συγκινητικό στην αφαίρεσή του παραλήρημα.»

Λουίζα Αρκουμανέα, ΤΟ ΒΗΜΑ, 9/11/14

 

«Η παράσταση είναι καλοστημένη, έχει ρυθμό και δίνει έμφαση σε σημεία που βγάζουν συγκίνηση, προκαλούν τρόμο και γεννούν δέος»

Γρηγόρης Ιωαννίδης, Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ 24/11/14

 

«Ομοιογενής υποκριτική αφήγηση, με σαφήνεια, ειλικρίνεια και πειθώ»

Κώστας Γεωργουσόπουλος, ΤΑ ΝΕΑ, 1/12/14

 

«Αυτό ακριβώς είναι το μεγαλείο του βιβλίου, που διατηρείται αλώβητο στην εντελή θεατρική διασκευή του Τσακίρη και στην παράστασή του: να είναι ένα έργο απολύτως πολιτικό, που κυλάει επάνω στους σιδερένιους τροχούς της Ιστορίας και συγχρόνως να δίνει φωνή στους ταπεινούς και καταφρονεμένους, στα «ορφανά» της»

Λέανδρος  Πολενάκης, Η ΑΥΓΗ,  24/11/14

 

 «Παράσταση μεγάλης εμβέλειας, που μεταπλάθει αποτελεσματικά τη λιτότητα σε σκηνικά μνημειώδες που αρμόζει στο πνεύμα του συγκεκριμένου έργου»

Δημήτρης Τσατσούλης, Ημεροδρόμος 1/1/15

 

«Επίκεντρο της παράστασης είναι η ερμηνεία της Δήμητρας Χατούπη, η οποία αντέχει -και με σημαντικά αποτελέσματα- το «βάρος» του τρομερού, υψηλών υποκριτικών απαιτήσεων - κυρίως «υπογείων - ψυχοδιανοητικών και χαρακτηρολογικών αποχρώσεων του ρόλου της Ραραού»

Θυμέλη, Ριζοσπάστης, 14/12/14

 

«Ο σκηνοθέτης και διασκευαστής επέλεξε με τη δεξιοτεχνία του χειρούργου το μεδούλι του βιβλίου που στην κυριολεξία αναπνέει μέσα στην αφαιρετικότητα του σκηνικού χώρου, υπογραμμίζοντας κομβικά χωρία μέσα από βιντεοπροβολές»

Ιωάννα Κλεφτόγιαννη, in2life, 31/12/14

 

«Για άλλη μια φορά οι δυνατότητες του μαγικού αυτού θεάτρου αξιοποιήθηκαν δημιουργώντας μαζί με την ερμηνεία και την κίνηση των ηθοποιών, τα νοσταλγικά μουσικά θραύσματα, τα κοστούμια και τους φωτισμούς, μικρά σκηνικά θαύματα υψηλής αισθητικής και εικαστικής τελειότητας. Μη χάσετε αυτή την παράσταση.»

Μαρία Κυριάκη, ΕΠΙ ΣΚΗΝΗΣ, 3/11/14

 

«Το αδιαμφισβήτητο γεγονός είναι πως η φύση του ανθρώπου, «οία φύλλων γενεή», αναζητά στην περσόνα της Ραραούς ψήγματα της αλήθειας της. Η δραματουργική επεξεργασία του Σταύρου Τσακίρη παρακολουθεί το κείμενο από τη στιγμή της γένεσής του – κυριολεκτικά- και το μεταπλάθει, σκηνή προς σκηνή, σε επικό ψηφιδωτό χαρακτήρων.»

Νίκος Ξένιος, BOOKPRESS, 1/11/14

 

«Η Δήμητρα Χατούπη θυελλώδης όσο και μετρημένη, σε κάνει να αναρωτιέσαι που σταματά ο ρεαλισμός και που ξεκινά το παράλογο, με ένα βλέμμα που καίει και μια φωνή σταθερή, αλλά ικανή να ξεστομίζει λόγια φοβερά, πετυχαίνει με σεμνότητα και δίχως μελοδραματισμούς μία γερή ερμηνεία στον πρωταγωνιστικό ρόλο.»

Μαρία Κρύου, ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ, 19/3/14



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία