Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Συνέντευξη τού διάσημου Ομογενή σκηνοθέτη Κώστα Γαβρά
 

"Ολα είναι πολιτική"



Παρίσι

Είναι γνωστός για τις πολιτικές του ταινίες, από το "Ζ" μέχρι το "Ο Αγνοούμενος". Στα 82 του χρόνια ο Ελληνο-γάλλος σκηνοθέτης Κώστας Γαβράς βεβαιώνει ότι "όλα είναι πολιτική" και παραμένει πολύ μαχητικός.

"Πιστεύω ότι από τη στιγμή που κάποιος κάνει ταινίες, αυτό ήδη αποτελεί πολιτική δέσμευση", εξηγεί ο Κώστας Γαβράς σε συνέντευξή του στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων κατά τη διάρκεια του Festival Lumiere της Λυών, όπου παρουσιάζει την αποκατεστημένη κόπια της ταινίας του "Section Speciale" (Ειδικό Δικαστήριο, 1975).

Αναφερόμενος στην πληθώρα των βραβείων και των τιμητικών διακρίσεων που έχουν λάβει οι ταινίες του, ο Κώστας Γαβράς λεέι: "Τα βραβεία είναι πολύ σημαντικά όταν δεν τα έχεις. Οταν τα έχεις πάρει, δεν τα σκέφτεσαι πια".

Επειτα από μία σειρά πολιτικών ταινιών, "Ζ", "Η Ομολογία", "Ο Αγνοούμενος", ο Κώστας Γαβράς στράφηκε τα τελευταία χρόνια σε ταινίες περισσότερο κοινωνικής θεματολογίας, όπως "Le Couperet" (Το Τσεκούρι, 2005), "Le Capital" (Το Κεφάλαιο, 2012), που τοποθετούνται επικριτικά απέναντι στην καπιταλιστική κοινωνία.

Ομως για τον ίδιο, "όλα είναι συνδεδεμένα". "Δεν μπορούμε να διαχωρίσουμε το κοινωνικό, το οικονομικό από το πολιτικό. Πιστεύω ότι όλα είναι πολιτικά. Η οικονομία είναι και αυτή πολιτική. Αλλωστε, σήμερα δεν μιλούμε παρά για την οικονομία".

Για τον Γαβρά, "η εξουσία και ο τρόπος με τον οποίο την ασκούμε στα παιδιά μας, στη γυναίκα μας, είναι επίσης πολιτική. Πολιτική δεν είναι μόνο για ποιον θα ψηφίσουμε κάθε πέντε χρόνια!".

 

Ο Κώστας Γαβράς δίνει μάχη και για τον κινηματογράφο. "Η πολιτική μου μάχη είναι η Cinematheque, για τη διαφύλαξη του σινεμά και για την προβολή ταινιών, εξηγεί ο άνθρωπος που προεδρεύει από το 2007 του γαλλικού αυτού κινηματογραφικού θεσμού, που αποτελεί μία από τις κύριες βάσεις δεδομένων για το σινεμά παγκοσμίως.

Υπερασπιστής της κινηματογραφικής κληρονομιάς και της κληρονομιάς του γαλλικού σινεμά, εννοεί να διαφυλάξει το σύστημα χρηματοδότησης "για το οποίο μας ζηλεύει όλος ο κόσμος".

Το 2013 τάχθηκε μαζί με άλλους σκηνοθέτες υπέρ της υπεράσπισης της "πολιτιστικής εξαίρεσης", την οποία καλλιτέχνες και πολιτικοί θεωρούσαν ότι δέχεται απειλή από την πρόθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να περιλάβει τον οπτικοακουστικό τομέα στις εμπορικές διαπραγματεύσεις με τις ΗΠΑ.

"Η Ευρώπη, με τον τρόπο που ενεργεί εδώ και κάποιο διάστημα, είναι υπέρ μιας ελευθερίας -λένε- η οποία στην πράξη είναι η ελευθερία του ισχυρότερου απέναντι στους ασθενέστερους", λέει.

Παράλληλα με τις πολιτικές μάχες, ο Κώστας Γαβράς δεν ξεχνά τη σκηνοθεσία. Τρία χρόνια μετά την τελευταία του ταινία, λέει ότι "δουλεύει ένα σενάριο".

Αλλά "δεν είναι εύκολο...Υπάρχουν πολλοί νέοι που έχουν εκπληκτικές ιδέες , που μας δείχνουν τον δρόμο, και μερικές φορές είναι δύσκολο να ακολουθήσουμε".



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία