Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ανεξάρτητο ενεργειακά και στοχεύοντας σε ένα εναλλακτικό κοινωνικό μοντέλο, λειτουργεί το οικοχωριό «Σκάλα», λίγο έξω από τη Θεσσαλονίκη



Θεσσαλονίκη - (Ανταπόκριση Νατάσα Καραθάνου)

  "Φαντάσου, δεν μπαίνεις στην καθημερινότητα αλλά στη δημιουργία". Μ' αυτή την επιγραφή υποδέχονται τους επισκέπτες οι κάτοικοι του οικοχωριού "Σκάλα", που βρίσκεται περίπου 50 χιλιόμετρα έξω από τη Θεσσαλονίκη, κοντά στο Ζαγκλιβέρι, στις παρυφές ενός δάσους από βελανιδιές.

   Το οικοχωριό "Σκάλα", όπως λένε οι ίδιοι οι δημιουργοί του, είναι μια προσπάθεια διαμόρφωσης και υλοποίησης ενός οικολογικού και κοινοτικού τρόπου ζωής. Αυτή τη στιγμή στον χώρο, έκτασης 20 στρεμμάτων, ζουν μόνιμα, σε δύο σπιτάκια και δύο τροχόσπιτα, 7 ενήλικες και 4 παιδιά, οι οποίοι χρησιμοποιούν για τις ομαδικές συγκεντρώσεις τους, ένα τρίτο σπίτι - πυρήνα, όπου μαγειρεύουν σε κοινή κουζίνα και τρώνε, συνήθως, όλοι μαζί.

   "Με τον σύζυγό μου ήμασταν χρόνια σε αναζήτηση ενός άλλου κοινωνικού μοντέλου, μέχρι να φτάσουμε εδώ και να δημιουργήσουμε το οικοχωριό" εξηγεί μία εκ των δημιουργών του οικοχωριού, η Άννα Φιλίππου, ομοιοπαθητικός - ψυχολόγος, προσθέτοντας ότι κίνητρό τους υπήρξε και το γεγονός ότι "με την ψυχοθεραπεία φτάνεις μέχρι ένα σημείο αλλά μετά, επιστρέφεις και πάλι στο ίδιο κοινωνικό και εργασιακό περιβάλλον".

   "Πιστεύουμε ότι για να φτάσει κάθε άτομο στη θεραπεία, πρέπει να υπάρξει και μια κοινωνική αλλαγή. Γι' αυτό, θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα εναλλακτικό κοινωνικό μοντέλο μέσα από δεσμούς αλληλεγγύης, συντροφικότητας και διαφάνειας. Κάνουμε καθημερινά συναντήσεις και λύνουμε τα προβλήματα μέσα από συζήτηση και επικοινωνία" λέει η κ. Φιλίππου.

   Όσο για τα παιδιά που πηγαίνουν στο γειτονικό δημοτικό σχολείο, "ζουν", όπως τονίζει, "με το βλέμμα στη φύση και όχι σε μια οθόνη".

   "Ο κόσμος τους έχει διευρυνθεί. Τις προάλλες, η κόρη μου με ξύπνησε και μου έδειξε τον ουρανό που ήταν κατακόκκινος ενώ μια άλλη μέρα, εντυπωσιάστηκε από ένα μεγάλο πουλί σε ένα κλαδί".

   Η κ. Φιλίππου επισκέπτεται κάποιες μέρες την εβδομάδα τη Θεσσαλονίκη για τη δουλειά της και αισθάνεται κάθε φορά "εγκλωβισμένη σε κουτιά, από το αυτοκίνητο, στο γραφείο και στο διαμέρισμα, περνώντας μέσα από στενούς διαδρόμους".

   "Ακόμα και όταν πηγαίνουμε πολλές φορές βόλτα στην παραλία, αναρωτιέμαι, κοιτάμε άραγε τη θάλασσα;"

   Βιολογικός καθαρισμός με ...φυτά

   Το οικοχωριό, συνολικής έκτασης 60 στρεμμάτων, είναι ανεξάρτητο ενεργειακά καθώς ηλεκτροδοτείται από φωτοβολταϊκά πάνελς, χρησιμοποιεί πόσιμο νερό από πηγές και βρόχινο για τις αρδεύσεις, έχει δημιουργήσει αγωγούς νερού και φυτά έχουν αναλάβει τον ρόλο του ...βιολογικού καθαρισμού. Οι κατασκευές είναι όλες με υλικά φιλικά στο περιβάλλον και με ελάχιστες ενεργειακές ανάγκες.

   "Είναι χαρακτηριστικό ότι το κεντρικό, διώροφο σπίτι όπου συγκεντρωνόμαστε όλοι, ζεσταίνεται μόνο με μια μικρή σόμπα αφού είναι χτισμένο έτσι, ώστε όλη την μέρα να 'μαζεύει' την ηλιακή ενέργεια" σημειώνει η κ.Φιλίππου, συμπληρώνοντας ότι τον περσινό χειμώνα, για όλο το οικοχωριό, απαιτήθηκαν μόνο 4 τόνοι ξύλα!

   Η προμήθεια των τροφίμων γίνεται μόνο από τοπικούς παραγωγούς, εκτός φυσικά από τα προϊόντα που παράγονται στο οικοχωριό όπως μήλα, φράουλες, κυδώνια, βερίκοκα, ροδάκινα και λαχανικά.

   "Θέλουμε να μειώσουμε όσο γίνεται περισσότερο το οικολογικό μας αποτύπωμα και προς την κατεύθυνση αυτή, έχουμε φτιάξει και μία εγκατάσταση για την παραγωγή βιοαερίου για την κουζίνα μας που θα προέρχεται από τα οργανικά υπολείμματα. Έχουμε δε και ένα αποξηραντήριο που λειτουργεί με ηλιακή ενέργεια όπου αποξηραίνουμε ντομάτες και φρούτα" αναφέρει η κ. Φιλίππου.

   Οι λιγοστοί, μέχρι στιγμής, κάτοικοι του οικοχωριού, οραματίζονται τον τόπο τους ως "μια ζωντανή και ανοιχτή κοινωνική πρόταση, όπου μπορούν να αντικατασταθούν οι συμβατικές δομές του ανταγωνισμού και του φόβου από τις σταθερές της εμπιστοσύνης, της αλληλεγγύης, της συνεργασίας, της υπευθυνότητας απέναντι στον εαυτό μας αλλά και στην ίδια τη ζωή".

   Σαν τη Χριστίνα, που μαζί με την κόρη της, εγκαταστάθηκε πρόσφατα στο οικοχωριό, αναζητώντας έναν άλλο τρόπο συνύπαρξης με το περιβάλλον και τους ανθρώπους.

   "Θέλω την καθαρότητα που σχετίζεται με την ελευθερία και δεν φοβάμαι τίποτα. Δεν ξέρω αν θα πετύχει η μετεγκατάστασή μας αλλά όλοι μας, παντού στον 'δρόμο' μας αντιμετωπίζουμε ψευτοφόβους" περιγράφει, μαγειρεύοντας στη συλλογική κουζίνα, φαγητό για όλους- αγκινάρες με χόρτα.

   Πάντως, στο οικοχωριό "Σκάλα", ως μέλος του Global Eco Village Network, έχουν φιλοξενηθεί δεκάδες εθελοντές απ' όλο τον κόσμο που θέλησαν να μάθουν από κοντά τον τρόπο λειτουργίας του και να βοηθήσουν στη δημιουργία διαφόρων υποδομών.

   "Στόχος μας είναι, στα συνολικά 60 ιδιόκτητα στρέμματα, να μείνουν 30 οικογένειες και να δημιουργήσουμε έναν συνεταιρισμό, όπου ο καθένας αναλαμβάνει την ευθύνη για τη ζωή του αλλά και για την κοινότητα" καταλήγει η κ. Φιλίππου.

  



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία