Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




The Greenhouse Project - Ένα ζευγάρι Ελλήνων δημιουργεί σε χωριό του Νεπάλ, θερμοκήπιο - βιώσιμη επιχείρηση που θα συμβάλει στην ανοικόδομηση της περιοχής



Τακούρε/Νεπάλ/Κείμενο Κατερίνα Γιαννίκη

  Βρίσκονται στο Νεπάλ, στο χωριό Τακούρε, εδώ και ένα μήνα ,σε υψόμετρο περίπου 3.000 μέτρων, σε μία περιοχή που έχει πληγεί από τους καταστροφικούς σεισμούς, τον περασμένο Απρίλιο και Μάιο. Οι συνθήκες διαβίωσης είναι δύσκολες, χωρίς ηλεκτρισμό και νερό. Κοιμούνται σε σκηνή υπό ιδιαίτερα χαμηλές θερμοκρασίες, αλλά γεμάτοι εμπειρίες και θετικά συναισθήματα.

      Ένα ζευγάρι Ελλήνων, ο Έλπις Χρυσοβέργης και η Δώρα Μπίστη ταξίδεψαν στο Τακούρε για να βοηθήσουν στην ανοικοδόμηση της περιοχής και για να στηρίξουν τους κατοίκους να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους. Στο Τακούρε περίπου το 95% των σπιτιών έχει ισοπεδωθεί.

      «Βοηθάμε έναν τοπικό οργανισμό σε δύο μεγάλα project. Το πρώτο είναι η ανέγερση δύο σχολείων από υλικά της γης, άμμο, πηλό, χώμα. Το δεύτερο project, το οποίο έχουμε αναλάβει εμείς, είναι η δημιουργία ενός μεγάλου θερμοκηπίου. Στόχος μας είναι στο θερμοκήπιο να φυτέψουμε χιλιάδες δένδρα αβοκάντο και κακαόδεντρα, τα οποία θα καλλιεργηθούν από τους ντόπιους. Με τον τρόπο αυτό θα βοηθήσουμε την κοινότητα να αναπτύξει μια βιώσιμη επιχείρηση και να εξασφαλίσει χρήματα, έτσι ώστε να χτίσει τα σπίτια της απ' την αρχή», εξηγεί ο Έλπις Χρυσοβέργης.

      Σκοπός της εκστρατείας "Greenhouse Project" είναι αρχικά η κατασκευή του θερμοκηπίου και στη συνέχεια, με την πώληση των προϊόντων που θα παράγονται σε αυτό, να μπορεί η κοινότητα να συντηρηθεί τουλάχιστον για τα επόμενα 15 με 20 χρόνια.

      «Έχουμε υλοποιήσει και άλλα project στο παρελθόν σε διάφορα μέρη, στην Ευρώπη και στην Αφρική. Όταν πέρσι ακούσαμε στις ειδήσεις για τον καταστροφικό σεισμό στο Νεπάλ και τις συνέπειές του το θεωρήσαμε δεδομένο ότι πρέπει οπωσδήποτε να έρθουμε και να βοηθήσουμε», υπογραμμίζει ο Έλπις Χρυσοβέργης.

      «Οι κάτοικοι εδώ από τη μια στιγμή στην άλλη έχασαν τα πάντα, δεν έχουν στέγη, και αυτή την περίοδο η θερμοκρασία είναι πολύ χαμηλή. Θέλαμε να το τολμήσουμε. Αφήσαμε τη δική μας ζωή πίσω και ήρθαμε να βοηθήσουμε όσο μπορούμε» προσθέτει.

      Αναφερόμενος στους κατοίκους του Τακούρε, ο Έλπις Χρυσοβέργης σημείωσε ότι είναι άνθρωποι χαμογελαστοί με καλή διάθεση και ότι τους έχουν υποδεχθεί εγκάρδια. «Μέσα σε λίγο χρόνο είδαν όλη τους τη ζωή να καταστρέφεται. Ό,τι είχαν δημιουργήσει με τόσο κόπο, χάθηκε. Αλλά παρ' όλα αυτά είναι χαμογελαστοί, μας ευχαριστούν από την καρδιά τους που είμαστε εδώ για να συνεισφέρουμε στην ανοικοδόμηση. Όλοι μαζί εργαζόμαστε εθελοντικά, και εμείς και οι άνθρωποι της περιοχής για να χτίσουμε κάτι πολύ όμορφο» αναφέρει.

      Η διαδικτυακή καμπάνια "The Greenhouse Project" έχει στόχο τη συγκέντρωση πόρων για να καλυφθεί το κόστος του θερμοκηπίου, που είναι 65.000 ευρώ. Όποιος δωρίζει ένα ποσό ανταμείβεται με μια φωτογραφία στην οποία παιδιά τής κοινότητας τον ευχαριστούν και με ένα δικό του δέντρο που φέρει το όνομά του.

      «Δουλεύουμε ασταμάτητα σε βάρδιες, μπορεί να μην έχουμε όλες τις γνώσεις για να φτιάξουμε το θερμοκήπιο, αλλά προσπαθούμε, μαθαίνουμε και χτίζουμε όλοι μαζί. Όσα περισσότερα χρήματα συγκεντρώσουμε, θα μπορέσουμε να αγοράσουμε σπόρους και δενδρύλλια καφέ και αβοκάντο για να τα καλλιεργήσουν οι κάτοικοι», αναφέρει ο Έλπις Χρυσοβέργης και επισηημαίνει: «Δεν είμαστε οργανισμός, δεν έχουμε άλλα έξοδα, οπότε όλα τα χρήματα από την καμπάνια δίνονται στους ντόπιους και σε αυτή την προσπάθεια που θα έχει θετικό αντίκτυπο στη ζωή των ανθρώπων». «Δεν μπορούν όλοι να αφήσουν τις δουλειές τους και να έρθουν εδώ να βοηθήσουν, έτσι με διάφορους άλλους τρόπους προσπαθούν να προσφέρουν», προσθέτει.

      Σε πόλεις της Ελλάδας διοργανώνονται εκδηλώσεις με στόχο τη συγκέντρωση χρημάτων για το Greenhouse Project. Στη Λαμία, πόλη στην οποία γεννήθηκε ο Έλπις Χρυσοβέργης έχει διοργανωθεί μία εκδήλωση και σχεδιάζεται αντίστοιχη εκδήλωση και στην Αθήνα.

      Ο Έλπις και η Δώρα συναντήθηκαν πριν από τρία χρόνια στο Κέιπ Τάουν, στη Νότια Αφρική, όπου βρίσκονταν για δουλειά και ξεκίνησαν ένα μεγάλο οδοιπορικό μέχρι το Κάιρο, το οποίο διήρκεσε έξι μήνες. Ταξίδευαν με μέσα μαζικής μεταφοράς με τη σκηνή τους και με δύο σακίδια.

      «Υλοποιήσαμε πέντε φιλανθρωπικά project μέσω εκστρατειών crowdfunding, συγκεντρώνοντας χρήματα από φίλους και γνωστούς. Χτίσαμε σχολείο στο Σουδάν και ένα πηγάδι το οποίο παρέχει πρόσβαση σε πόσιμο νερό, βοηθήσαμε ορφανοτροφεία», αναφέρει ο Έλπις Χρυσοβέργης. Αισθανθήκαμε πάρα πολύ ωραία, πήραμε μαθήματα ζωής από το οδοιπορικό στην Αφρική, το Africaquest, το οποίο έχει καταγραφεί σε ντοκιμαντέρ.

      Στο επόμενό project, το Wheeling2help οι δύο νέοι διένυσαν την Ευρώπη με ποδήλατο, από το Λονδίνο ως την Αθήνα, για να συγκεντρώσουν χρήματα για τα παιδιά με καρκίνο του συλλόγου Φλόγα. «Δεν μπορείς να σταματήσεις, θέλεις να συνεχίσεις, όσο μπορείς, να προσφέρεις. Αφήνεις στην άκρη τις δικές σου ανάγκες, τα δικά σου θέλω είναι πολύ σημαντικό να βοηθάς. Όταν χτίζεις κάτι πολύ όμορφο, όταν προσφέρεις βοήθεια σε κάποιον που δεν μπορεί να τα καταφέρει μόνος του και αντικρίζεις το χαμόγελό του το συναίσθημα είναι ανεπανάληπτο. Μόνο με το βλέμμα του τα λέει όλα, καθώς πολλές φορές δεν μιλάμε καν την ίδια γλώσσα» λέει ο Έλπις Χρυσοβέργης, αναφερόμενος στη δύναμη που τον ωθεί να ταξιδεύει σε άλλες χώρες και να συμβάλει σε θετικές αλλαγές.

      «Συνδυάζουμε βέβαια και το ταξίδι, γνωρίζουμε διαφορετικές κουλτούρες, διαφορετικά ήθη και έθιμα, είναι εμπειρίες πολύτιμες. Είναι σημαντικό να ανοιγόμαστε, να βγαίνουμε εκτός συνόρων, να εξευρευνούμε και να μαθαίνουμε πράγματα για τους άλλους ανθρώπους. Έτσι γνωρίζουμε καλύτερα και τον εαυτό μας», υπογραμμίζει.
 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία