|
| | | |
Με "βελόνα και κλωστή", μια ευκαιρία για ευάλωτες ομάδες γυναικών
Αθήνα - (Ανταπόκριση Κάτια Παπαδοπούλου)
Μια δεύτερη ευκαιρία σε γυναίκες που έχουν γνωρίσει την άσχημη πλευρά της ζωής, προσφέρουν δυο νέα κορίτσια από την Θεσσαλονίκη. Η 22χρονη φοιτήτρια Νομικής σχολής του ΑΠΘ Σοφία Καραγιάννη και η συμφοιτήτριά της, η 19χρονη Δέσποινα Σουροβίκη, με οδηγό τη δημιουργικότητα, την έμπνευση και την αλληλεγγύη δημιούργησαν το δίκτυο «Knit2lead». Χρησιμοποιώντας τη μόδα ως εργαλείο, επισκέπτονται ευάλωτες ομάδες γυναικών - όπως κακοποιημένες, θύματα trafficking, φυλακισμένες, γυναίκες που αντιμετωπίζουν διατροφικές διαταραχές - και τις διδάσκουν ράψιμο αλλά και με ποιον τρόπο να δημιουργούν καινούργια πράγματα με χρησιμοποιημένα υλικά.
«Μέσα από αυτή τη δημιουργική απασχόληση πιστεύουμε ότι οι γυναίκες αυτές αποκτούν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους, αναπτύσσουν μια νέα δεξιότητα, ενώ καλλιεργείται και το επιχειρηματικό τους πνεύμα», δήλωσε η Σοφία Καραγιάννη .
Τα εργαστήρια γίνονται κατά τις επισκέψεις των δύο νεαρών κοριτσιών στους χώρους φιλοξενίας των γυναικών, αλλά και μέσω Skype για όσες γυναίκες μένουν σε άλλες πόλεις. Για την κατασκευή των ρούχων στο Knit2Lead, χρησιμοποιούνται υφάσματα που είχαν άλλη χρήση (π.χ. λευκά είδη) αλλά δεν αξιοποιούνται πια. «Αυτό μαθαίνουμε στις γυναίκες. Ότι μπορούν να δούνε ένα υλικό που δεν το έχουν σκεφτεί και να δημιουργήσουν πολλά διαφορετικά πράγματα. Να κάνουν την καθημερινότητά τους λίγο πιο όμορφη», τονίζει η Σοφία Καραγιάννη. Το επόμενο βήμα των δυο φοιτητριών είναι η δημιουργία ενός e-shop μέσω του Knit 2 lead. «Θέλουμε η κάθε γυναίκα που έχει κατασκευάσει κάποιο αντικείμενο να γράφει την ιστορία του και κατόπιν να της δίνονται όλα τα έσοδα από τις πωλήσεις», αναφέρει. Το δίκτυο knit2lead κατάφερε να είναι ανάμεσα σε αυτούς που θα τύχουν οικονομικής ενίσχυσης από το Ίδρυμα Αγγελοπούλου, καθώς το project τους εγκρίθηκε για το φετινό πρόγραμμα υποτροφιών. «Έχουμε ως στόχο μέχρι τον Ιούνιο του 2016 να έχουμε βοηθήσει 30 γυναίκες και έπειτα να δημιουργήσουμε μια μικρή κοινότητα με τις γυναίκες που έχουν συμμετάσχει στο πρόγραμμά μας και να επικοινωνούμε μαζί τους, να μαθαίνουμε την πρόοδο τους, τα νέα τους, ώστε να μην χάσουμε την επαφή μαζί τους», καταλήγουν.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|