Το θέατρο αγαπάει τη διαφορετικότητα, η διαφορετικότητα αναζητά το θέατρο; Για να λάβει κάποιος τις απαντήσεις στο ερώτημα αυτό δεν έχει παρά να επισκεφθεί το κτίριο που στεγάζει το ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης. Στους διαδρόμους του Θεάτρου, περί τα 50 παιδιά, έφηβοι, ενήλικες, με αναπηρία, με νοητικές, κινητικές και άλλες δυσκολίες συμμετέχουν ενεργά στο εργαστήριο που έχει συστήσει η καλλιτεχνική διευθύντρια του Θεάτρου Ελένη Δημοπούλου.
Η Ελένη Δημοπούλου είναι βασική δημιουργός και καλλιτεχνική διευθύντρια της ομάδας "Εν δυνάμει", μιας μεικτής θεατρικής ομάδας παιδιών στη Θεσσαλονίκη -με αναπηρία και χωρίς- που την περσινή περίοδο, ύστερα από μια πανελλήνια περιοδεία, κατέληξαν να παρουσιάζουν την δουλειά τους στο φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου.
Όταν ανέλαβε την καλλιτεχνική διεύθυνση του ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης, από τις πρώτες προτεραιότητές της ήταν να προσφέρει χώρο και ανοικτό γήπεδο στους ανθρώπους με αναπηρία και τους συγγενείς τους. Οργανώθηκε το artcamp, όπου τα παιδιά με αναπηρία και οι φίλοι τους, για μία εβδομάδα, έζησαν στην ύπαιθρο, συμμετέχοντας σε διάφορες δραστηριότητες κι ερχόμενοι κοντά, δημιουργώντας δεσμούς στην κοινότητα.
Ακολούθησε το εργαστήριο του ΔΗΠΕΘΕ "το θέατρο αγαπά την διαφορετικότητα", όπου ο αριθμός των συμμετεχόντων διπλασιάστηκε. Πενήντα νέοι και νέες με κινητικές ή άλλες δυσκολίες συμμετέχουν στο θεατρικό παιχνίδι. Αρχικά λειτούργησε μόνο ένα τμήμα αλλά το ενδιαφέρον για συμμετοχή ήταν τόσο μεγάλο, που σήμερα λειτουργούν τρία τμήματα με 50 άτομα, ενώ το τελευταίο διάστημα το εργαστήριο επεκτάθηκε έως και τη γειτονική πόλη της Πτολεμαΐδας. Στην κεντρική αίθουσα του θεάτρου έκαναν τις τελευταίες τους πρόβες, πριν από την πρεμιέρα, οι ηθοποιοί της παράστασης ενός ωραίου Σκυριανού παραμυθιού, "Τα σαράντα κλειδιά", που έχει προγραμματιστεί να την παρακολουθήσουν όλα τα σχολεία της Δυτικής Μακεδονίας. Έξω, οι διάδρομοι ήταν γεμάτοι από τους νέους και τους εφήβους του εργαστηρίου της διαφορετικότητας.
Ποιο ήταν το στοιχείο που επηρέασε θετικά και εκτίναξε στα ύψη τη συμμετοχή των νέων παιδιών με αναπηρία; "Στην τέχνη δεν υπάρχει σωστό και λάθος" εξήγησε η Ε. Δημοπούλου. "Το εργαστήρι -πρόσθεσε- γίνεται τόπος συνάντησης και γιορτής της διαφορετικότητας. Η τέχνη έχει τη δύναμη να μειώνει την απόσταση του μεταξύ μας χώρου και πολύ περισσότερο η τέχνη βοηθά όλους μας να είμαστε ίσοι".
Παρατηρώντας κανείς τα πρόσωπα των νέων και των εφήβων που συμμετέχουν στο εργαστήριο και κοιτώντας τη 15χρονη Βασιλική στο αμαξιδιό της να χορεύει ένα αισθαντικό βαλς με παρτενέρ την ηθοποιό και εμψυχώτρια της ομάδας Άννα Καλίντσεβα, καταλαβαίνεις την δύναμη που έχει η τέχνη. Να απελευθερώνει τη γλώσσα, να ξεκλειδώνει το σώμα, ακόμη και ενός κινητικά ανάπηρου και να τον τοποθετεί στο επίκεντρο της παρέας στο κέντρο του κόσμου.
"Τα παιδιά νοιώθουν ότι είναι ξεχωριστά από όσα γεγονότα δημιουργούν εδώ στην ομάδα και αυτό το κλίμα χαράς και ενθουσιασμού δεν κρύβεται, το βλέπουμε, αλλά μας το μεταφέρουν οι γονείς και τα συγγενικά τους πρόσωπα" σημειώνει η κοινωνική λειτουργός της ομάδας Τάσα Βαβλιάρα.
Κι εάν οι έντονοι και γεμάτοι στρες ρυθμοί ζωής μας έχουν κάνει να μην έχουμε την υπομονή και τον χρόνο που χρειάζεται ώστε να ακουστούν οι ανησυχίες ενός νέου με αναπηρία, εδώ στο ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης έχουν διαπιστώσει ότι το μυστικό της επιτυχίας βρίσκεται σε αυτή την λεπτομέρεια. Χρειάζεται χρόνος, εμείς τον προσφέρουμε έτσι ανοίγουμε τα αυτιά μας και ακούμε μια άλλη γλώσσα και μια άλλη σκέψη, μας λέει η Ελένη Δημοπούλου, σημειώνοντας πως τελικά το Θέατρο είναι αυτό που ωφελείται.
Βραχυπρόθεσμος στόχος για την καλλιτεχνική διευθύντρια του ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης είναι τα εργαστήρια να εμπλουτιστούν από εθελοντές ώστε, στη συνέχεια, να προχωρήσουν στη δημιουργία μια μικτής ομάδας θεάτρου που θα δίνει τις δικές της παραστάσεις.
Την προσπάθεια που κάνει το ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης, ανοίγοντας τις πόρτες του στα άτομα με διάφορες αναπηρίες ή δυσκολίες, πλαισιώνουν και πολλοί νέοι επιστήμονες της πόλης· ειδικοί παιδαγωγοί, εκπαιδευτικοί που δοκιμάζουν και οι ίδιοι τις δεξιότητές τους και βοηθούν εθελοντικά με τη δουλειά τους να στηριχθεί η λειτουργία του εργαστηρίου.
