Με σκοπό μια εκ νέου ανακάλυψη του Άγγελου Σικελιανού (1884- 1951) είναι η μικρή ανθολόγηση «Το κατορθωμένο σώμα - Ο ποιητής Άγγελος Σικελιανός» με σχολιασμό του φιλόλογου- ποιητή Γιώργου Βαρθαλίτη, που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης και το Ίδρυμα Τάκης Σινόπουλος.

   Όπως αναφέρει ο μελετητής στον πρόλογο της έκδοσης των 125 σελίδων, το πιο έντονο στοιχείο της σικελιανής κοσμοθεωρίας είναι ο συγκρητισμός της, δηλαδή η ταύτιση του Χριστού με τον Διόνυσο, της Παναγίας με την Δήμητρα και γενικά της χριστιανικής θεματολογίας με αρχαιοελληνικούς ύμνους.

   Παράλληλο χαρακτηριστικό είναι η αναζήτηση μιας βαθύτερης ενότητας όπου οι συμβατικές αντιθέσεις (ζωής - θάνατος) αίρονται. Επισημαίνει επίσης, ότι έντονο είναι το ενδιαφέρον του ποιητή για προελληνικές μορφές θρησκευτικότητας οι οποίες επιβίωσαν στα Ελευσίνια μυστήρια, όπως, κατά την άποψή του, μαρτυρούν οι ποικιλώνυμες εκφάνσεις της μητέρας - θεάς: Ίσιδα, Κυβέλη, Αστάρτη, Δήμητρα. Βασικό μοτίβο στην κοσμοθεωρία του κατέχει το βίωμα της κοσμογονικής νύχτας («νύχτα μάνα των τιτάνων βρεφών») όπως και το βίωμα του ζόφου με τη φράση που είπε στον Σεφέρη: «Είδα το απόλυτο μαύρο. Ήταν ανέκφραστα ωραίο». Υπογραμμίζοντας την απόρριψη της ασκητικής πλευράς του χριστιανισμού επισημαίνει την ερωτική συνείδηση του ποιητή:

    «Ο Σικελιανός στάθηκε εχθρός της ρομαντικής αντίληψης, και δη της φαιδρής νεοελληνικής εκδοχής της, και τοποθέτησε στο επίκεντρο της ερωτικής του συνείδησης τη σεξουαλική εμπειρία. Μια ερωτική εμπειρία καθαρμένη από τις ενοχές και τις νευρώσεις και ιεροποιημένη εκ νέου. Για τον Σικελιανό ο έρωτας είναι μελέτη θανάτου».