Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Η ελιά μπορεί να ανοίξει τον δρόμο προς τις διεθνείς αγορές



Κείμενο Κάτια Παπαδοπούλου

Με ένα κλαδί ελιάς η Ελλάδα προσδοκά να κερδίσει την παγκόσμια αγορά. Αυτό είναι το όραμα του Ολυμπιακού Ινστιτούτου Ελιάς, το οποίο ιδρύθηκε από μια ομάδα περίπου 20 επιστημόνων πριν από τέσσερις μήνες. Πρωταρχικός στόχος του, η ανάδειξη και προβολή του ιστορικού και πολιτισμικού πλούτου της Ελλάδας, αλλά και της ποιότητας των προϊόντων της.

Η ενδογενής ανάπτυξη, η μεταποίηση, αλλά και η σταθερή παρουσία της χώρας μας στις διεθνείς αγορές είναι οι τρεις βασικοί άξονες πάνω στους οποίους κινείται το Ολυμπιακό Ινστιτούτο Ελιάς, το οποίο οφείλει το όνομά του στο γεγονός ότι «η λέξη "ολυμπιακό" είναι γνωστή παγκοσμίως, ενώ ταυτόχρονα η εξαιρετική ποιότητα της ελιάς εδράζεται στην περιοχή της Πελοποννήσου, από την Ηλεία και κάτω», διευκρινίζει ο πρόεδρος, Ευστάθιος Κουτσερής.

Στις προτάσεις του Ολυμπιακού Ινστιτούτου Ελιάς στα πρότυπα μιας αυτοδύναμης τοπικής θεματικής ανάπτυξης, εντάσσεται κι η δημιουργία θεματικών πάρκων αρχίζοντας από την Ηλεία, τη Χαλκιδική και την ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλίας. «Σε αυτά τα πάρκα θα μπορούν να εκθέτουν και να παρουσιάζουν οι μεταποιητές τα προϊόντα τους, αλλά θα έχουν και την ευκαιρία να συνεργαστούν μεταξύ τους. Θέλουμε να ενώσουμε όλους τους μικρούς τυποποιητές/ παραγωγούς και να τους βοηθήσουμε να προωθήσουν τα προϊόντα τους στην εγχώρια αγορά, αλλά παράλληλα να τους συνδέσουμε με τις αγορές του εξωτερικού», τονίζει ο κ. Κουτσερής, ο οποίος συμπληρώνει ότι ήδη το Ινστιτούτο βρίσκεται σε διαδικασία δημιουργίας μιας τράπεζας δεδομένων των τυποποιητών που δραστηριοποιούνται σε όλες τις περιοχές της Ελλάδας. Μάλιστα, το πρώτο θεματικό πάρκο πρόκειται να δημιουργηθεί προς το τέλος του Αυγούστου.

Το μεγαλύτερο «στοίχημα» όμως του Ολυμπιακού Ινστιτούτου Ελιάς είναι η σύνδεση πολιτισμού και διατροφικής παράδοσης κάθε τόπου κι η προώθηση αυτής της ιδέας σε άλλες χώρες, που θα οδηγήσει στη δημιουργία εμπορικών δεσμών και συνεργασιών. «Τα χιλιάδες χιλιόμετρα ακτής που υπάρχουν στη χώρα μας δημιουργούν μια διαφοροποίηση του τοπίου, η οποία παράγει ενδημικά είδη. Ήδη, συγκεντρώνουμε όσο το δυνατόν περισσότερα πολιτιστικά, ιστορικά στοιχεία που υπάρχουν γύρω από την ελιά, ενώ παράλληλα συγκεντρώνουμε και υλικό από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, προκειμένου να το αξιοποιήσουμε. Για παράδειγμα, υπάρχουν περίπου 60 παραδοσιακά ελαιοτριβεία διάσπαρτα σε ελληνικές πόλεις, τα οποία λειτουργούν ως μουσεία. Εκεί με πρωταγωνιστή πάντα την ελιά, θα μπορούν να εκτεθούν διάφορες καλλιτεχνικές δημιουργίες κι έργα μαζί με τα προϊόντα», εξηγεί ο κ. Κουτσερής.

Όπως τονίζεται, η επανεκκίνηση της οικονομίας πρέπει να βασίζεται στα συγκριτικά πλεονεκτήματα που διαθέτει η Ελλάδα. Ένα από αυτά είναι ο πρωτογενής της τομέας και ιδιαίτερα προϊόντα που λόγω και του κλίματός της έχουν μια ξεχωριστή θέση στην παγκόσμια αγορά, όπως είναι η ελιά και κάθε είδους προϊόντα που συνδέονται με αυτήν. 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία