 |
|
|  |  |  | 
Ομογένεια
Τα 100 χρόνια της γιορτάζει η Ελληνική Κοινότητα Ουρουγουάης
Κείμενο Γεωργία Χατζηγεωργίου
Μοντεβιδέο
Τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα ένα μεγάλο κύμα Ελλήνων μεταναστών προσέγγισε την Ουρουγουάη. Η θάλασσα και πάνω απ' όλα η ύπαρξη του λιμανιού (που έδωσε δουλειά σε πολλούς μετανάστες) πιθανόν τους έκανε να αισθανθούν σαν το σπίτι τους. Όμως, αποφασιστικός παράγοντας για την εγκατάσταση τους είναι η εγκαρδιότητα με την οποία έγιναν δεκτοί.
Η Ελληνική Κοινότητα Ουρουγουάης, που γιορτάζει φέτος τα 100 της χρόνια, ιδρύθηκε τον Ιούνιο του 2016 και ήταν η πρώτη επίσημα αναγνωρισμένη οργανωμένη δομή των Ελλήνων στη Νότια Αμερική. «Ο ελληνισμός βρήκε ένα μέρος φιλόξενο, τους δέχθηκε τους Έλληνες πολύ καλά και τους έδωσε σιγουριά για το μέλλον τους» δήλωσε ο σημερινός πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Δημήτρης Λίνας.
«Οι Ουρουγουανοί όχι μόνο έχουν φιλική στάση απέναντι στην Ελλάδα, αλλά λατρεύουν κάθε τι ελληνικό, είναι μέρος της μόρφωσης που έχουν πάρει, το ζούμε καθημερινά» υπογράμμισε. Περίπου 6.000 Ουρουγουανοί έχουν μάθει ελληνικά.
Χαρακτηριστικό είναι ότι τμήμα της παραλιακής λεωφόρου της πρωτεύουσας της Ουρουγουάης, Μοντεβιδέο, ονομάστηκε "Ελληνική Δημοκρατία" και σε πλατεία δόθηκε το όνομα "Αθήνα".
Οι εκδηλώσεις για τον εορτασμό των 100χρονων της Ελληνικής Κοινότητας έχουν ξεκινήσει τον Ιανουάριο και θα ολοκληρωθούν το καλοκαίρι. Όπως επισήμανε ο κ. Λίμας οι εκδηλώσεις γίνονται με τη συμμετοχή των Ουρουγουανών, δεν είναι "εσωτερική υπόθεση της κοινότητας".
Πρόσφατα παρουσιάστηκε η έκδοση με τίτλο "Πρώτα 100 χρόνια της Ελληνικής Κοινότητας Ουρουγουάης", όπου πρώην πρόεδροι της χώρας και άλλες προσωπικότητες έχουν γράψει άρθρα για τον ελληνικό πολιτισμό, αλλά και την ιστορία της κοινότητας. Στην εκδήλωση, έγιναν τα αποκαλυπτήρια του αναμνηστικού γραμματοσήμου των ουρουγουανικών ταχυδρομείων για τα 100χρονα της ελληνικής κοινότητας. Το "παρών" έδωσαν, μεταξύ άλλων, ο πρώην πρόεδρος της χώρας, Λουίς Χερέρα, η πρέσβειρα της Ελλάδας στην Ουρουγουάη Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου και ο Νίκος Κονιαλίδης, η οικογένεια του οποίου έχει ευεργετήσει σημαντικά την κοινότητα.
Ο κ. Λίνας εκτίμησε ότι οι ελληνικής καταγωγής πολίτες στην Ουρουγουάη, μαζί με τους μετανάστες 2ης και 3ης γενιάς είναι 2.000. Η ελληνική κοινότητα διαθέτει σχολείο, στο οποίο διδάσκουν δύο δάσκαλοι από την Ελλάδα, αίθουσα εκδηλώσεων, εκκλησία αφιερωμένη στον 'Αγιο Νικόλαο, χορευτικό συγκρότημα, ορχήστρα, γήπεδο ποδοσφαίρου και βόλεϊ.
Επιχειρηματίες ελληνικής καταγωγής, που δραστηριοποιήθηκαν μεταξύ άλλων στα ναυτιλιακά, στις εισαγωγές-εξαγωγές, και την υφαντουργία, έχουν αφήσει τη "σφραγίδα" τους στην οικονομική ζωή της Ουρουγουάης. Έλληνες είναι "καπετάνιοι" σε τρεις μεγάλες ναυτιλιακές εταιρίες, τον Όμιλο Τσάκος και τις Navios και Lavinia.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
