Για την Ελένη Μίντζη όλα ξεκίνησαν μια ημέρα του 1998. Ή μάλλον τη στιγμή εκείνη που σκέφτηκε ότι χρειαζόταν ένα επαγγελματικό διάλειμμα έπειτα από σχεδόν μια δεκαετία διδασκαλίας της γλώσσας των Ιταλικών.

   Η τύχη τής χαμογέλασε  στο πρόσωπο ενός γνωστού της, που την πληροφόρησε ότι είχε μόλις ιδρυθεί στην Ελλάδα μια σχολή κομμωτικής σκύλων - ήταν η πρώτη και η ιδρύτριά της ήταν η Μάγια Ζαμπίκου. Η Ελένη Μίντζη αποφάσισε να δοκιμάσει και η δοκιμή έγινε ένα πάθος που της χάρισε πολλές διακρίσεις σε διεθνές επίπεδο και τον χαρακτηρισμό του «Mostro Sacro» («Ιερό Τέρας») της Ευρώπης από τους Ιταλούς κριτές της.

   «Δεν είχα καν σκύλο τότε, ήθελα απλώς να κάνω κάτι διαφορετικό. Κατάλαβα πολύ γρήγορα ότι η κομμωτική σκύλων είναι ένα είδος ζωντανής γλυπτικής, ένα κυνήγι της τελειότητας. Αυτό ακριβώς είναι το κίνητρό μου στους διαγωνισμούς που συμμετέχω και το καύσιμο υλικό μου σε αυτή τη δουλειά. Ο πρωταθλητισμός για μένα είναι μια μεγάλη πρόκληση» λέει.

   Η Ελένη άρχισε να συμμετέχει σε διαγωνισμούς εδώ στην Ελλάδα, κατακτώντας στους περισσότερους από αυτούς την πρώτη θέση. Το ντεμπούτο της διεθνούς αναγνώρισης ήρθε το 2007 με την πρόσκληση της προέδρου του γαλλικού διαγωνισμού Ciseaux d' Or, έναν από τους μεγαλύτερους στην Ευρώπη, να δώσει το δικό της αγωνιστικό «παρών». «Ηταν μια πολύ ωραία, αλλά και πολύ τρομακτική εμπειρία για μένα. Εως τότε δεν είχα ιδέα τι είναι ένας διεθνής διαγωνισμός, πόσο απαιτητικός είναι» θυμάται.

   Εννέα χρόνια από τότε, το «ιερό τέρας» αυτής της ζωντανής γλυπτικής μετράει έξι χρυσά και πέντε αργυρά μετάλλια σε διάφορες κατηγορίες, καθώς και πολλές τιμητικές διακρίσεις. Σε αυτά τα εννέα χρόνια έχει συμμετάσχει σε διαγωνισμούς στη Γαλλία, την Ιταλία, το Βέλγιο και τη Δανία. Η τελευταία της συμμετοχή ήταν στον διεθνή διαγωνισμό του Μιλάνου Milangroom που πραγματοποιήθηκε στις αρχές Απριλίου και όπου κατέκτησε τη δεύτερη θέση ανάμεσα σε 19 πρωταθλητές Ευρώπης.

   Τι σημαίνει όμως καλή επίδοση; «Στους διαγωνισμούς κομμωτικής κρίνεσαι σε πολλά επίπεδα. Κρίνεται η πληρότητα του αποτελέσματος, η αρχική και η τελική εικόνα του σκύλου, η τεχνική και η τήρηση των προτύπων κουρέματος της κάθε φυλής. Κρίνεται η ισορροπία σου, η μεθοδικότητά σου, η συνεργασία σου με το ζώο» απαντά.

   Το εγχείρημα μοιάζει ακόμη πιο δύσκολο εάν λάβει υπόψη του κανείς ότι ένας κομμωτής δεν διαγωνίζεται πολλές φορές με τον δικό του σκύλο. «Είναι πολύ σημαντικό - λέει η Ελένη - να κερδίσεις την εμπιστοσύνη του σκύλου. Αν την κερδίσεις, όμως, δεν θα την χάσεις ποτέ. Σημαντικό ρόλο σε αυτό παίζει η ηρεμία των κινήσεών σου, η ασφάλεια που το κάνεις να αισθάνεται. Αν φοβηθείς, θα φοβηθεί και αυτό και θα αντιδράσει. Αλλά εάν κερδίσεις την εμπιστοσύνη του, θα καθίσει για δυο ή τρεις ώρες - όσο διαρκεί το κούρεμα - εντελώς ακίνητο».

   Η ίδια σημειώνει ότι το να βρεις ένα πολύ ωραίο μοντέλο είναι αρκετά δύσκολη υπόθεση και ειδικά στο εξωτερικό όπου πρέπει να απευθυνθείς σε συναδέλφους, εκτροφείς ή και ιδιοκτήτες για να σου εμπιστευτούν τον σκύλο τους. «Σε διαγωνισμούς τέτοιου επιπέδου ο κομμωτής και ο σκύλος γίνονται ένα και δημιουργείται μια σχέση συνεργασίας και τρυφερότητας που δύσκολα περιγράφεται με λόγια» συμπληρώνει.

   Είτε στη δουλειά της είτε στους διαγωνισμούς, η Ελληνίδα που σαρώνει τα βραβεία αυτής «της ζωντανής γλυπτικής», δεν ξεχνάει δύο βασικούς κανόνες: ο ένας είναι ότι μαθαίνει πολλά όχι μόνο για τον χαρακτήρα ενός ζώου αλλά και του ιδιοκτήτη του. Ο άλλος - και πιο σημαντικός - είναι ότι «ένας κομμωτής μπορεί να ξεγελάσει τον ιδιοκτήτη, αλλά ποτέ τον σκύλο».

   Αυτή η παρακαταθήκη της χάρισε όλες αυτές τις διακρίσεις, αλλά και τον τίτλο του Best Greek Groomer στον πρώτο διεθνή διαγωνισμό που πραγματοποιήθηκε επί ελληνικού εδάφους (πέρυσι στη Θεσσαλονίκη). Οι πρωτιές όμως δεν τελειώνουν εδώ. Η Ελένη Μίντζη είναι ιδρύτρια του ελληνικού σωματείου κομμωτών, το οποίο έχει αναγνωρισθεί από την ευρωπαϊκή ομοσπονδία (GEA), ενώ είναι και η μοναδική Ελληνίδα που από φέτος συμμετέχει στο ετήσιο διεθνές τουρνουά του οποίου οι κομμωτές - γλύπτες συμμετέχουν μόνο έπειτα από προσωπική πρόσκληση του προέδρου της GEA.

   Ηταν επίσης η αρχηγός της αποστολής στην πρώτη και μοναδική μέχρι σήμερα συμμετοχή της εθνικής ομάδας σε παγκόσμιο πρωτάθλημα. «Για να το πω με αθλητικούς όρους, βρεθήκαμε απέναντι σε μεγαθήρια. Οι Αμερικανοί, οι Ιταλοί, οι Γάλλοι, οι Ισπανοί έχουν παράδοση στο άθλημα, ενώ τα τελευταία χρόνια έχουν ανεβεί πολύ και οι Ιάπωνες» αναφέρει. Και δεν κρύβει την αισιοδοξία της: «Την επόμενη φορά θα τα πάμε καλύτερα» σημειώνει υπενθυμίζοντας ότι ούτως ή άλλως η χώρα μας βρέθηκε ανάμεσα στις είκοσι καλύτερες του κόσμου.

   Ο χρόνος της Ελένης Μίντζη θα μοιράζεται το επόμενο διάστημα ανάμεσα στο «εργαστήριό» της, που βρίσκεται στην περιοχή της Κηφισιάς, και τους νέους διαγωνισμούς που την περιμένουν: πρώτα στη Θεσσαλονίκη στα μέσα Μαΐου, έπειτα στη Γερμανία τον Ιούνιο, τέλος στην Πολωνία τον Ιούλιο. Με τι στόχο; «Ακόμη ένα χρυσό μετάλλιο που θα μου επιτρέψει να κατακτήσω το ανώτατο αξίωμα, αυτό του κριτή κομμωτικής σκύλων». Δεν χρειάζεται να το πούμε: θα είναι η πρώτη ελληνίδα κριτής…