Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ένα «Καταφύγιο» στην καρδιά του ιστορικού κέντρου της Αθήνας

Κείμενο Νατάσα Δομνάκη



Αθήνα

Στο Λουτρό των Αέρηδων στην Πλάκα, ένα από τα μαγικά παραρτήματα της «Αυλής των Θαυμάτων» ή αλλιώς του πολυαναμενόμενου νέου Μουσείου Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης (ΜΕΛΤ), - του οποίου το κτιριακό συγκρότημα παραδίδεται σύντομα, μέσα στο καλοκαίρι- οι θερινές εκδηλώσεις επικαιροποιούν, περισότερο από ποτέ, έναν ιδανικό χώρο συνύπαρξης με διαφορετικούς πολιτισμούς, διαφορετικές εθνικές ή θρησκευτικές καταβολές.

   Μέσα στις αίθουσες και τα αποδυτήρια του ιστορικού χαμάμ, του μόνου διασωζόμενου δημόσιου Λουτρού της Αθήνας (στην οδό Κυρρήστου 8), οι επισκέπτες θα κοινωνήσουν τον Ιούνιο «Μαζί» (είναι ο τίτλος της σειράς εκδηλώσεων που πραγματοποιούνται αυτό το καλοκαίρι από το ΜΕΛΤ) την τέχνη της πολυπολιτισμικότητας και της ειρηνικής συνύπαρξης. Ξεκινώντας από το Λουτρό των Αέρηδων, ένα ιδανικό καταφύγιο για το σώμα και την ψυχή. Εδώ φιλοξενείται έως τις 4/7 το «Καταφύγιο» της Τίνας Καραγεώργη, μια εγκατάσταση που η εικαστικός δημιούργησε από χάρτινα πανό ενισχυμένα με γάζες και ζωγραφισμένα σαν παλαιά χειρόγραφα, με κείμενα που τα γράμματα θυμίζουν ανατολίτικη καλλιγραφία. Τα κείμενα επαναλαμβάνουν τις λέξεις «Ζω» και «Ανάσα», σε οκτώ γλώσσες εθνοτήτων που κάποτε συμβίωναν στον ίδιο τόπο: ελληνικά, οθωμανικά, τουρκικά, σεφαραδατίκα, εβραϊκά, αρμένικα, ποντιακή διάλεκτο και βλάχικα. Τα χάρτινα τρίπτυχα κρέμονται από ψηλά, γύρω από την παραδοσιακή μαρμάρινη εστία που κάποτε θέρμαινε την αίθουσα με καυσόξυλα, ανάμεσα στις γούρνες με το τρεχούμενο νερό, φωτισμένα από το φυσικό φως που διαχέει ακτινωτά το «μάτι» από τις θολωτές οροφές. Η έκθεση της Τίνας Καραγιώργη είχε παρουσιαστεί στο Αλατζά Ιμαρέτ στη Θεσσαλονίκη. Στο Λουτρό των Αέρηδων θα διαρκέσει έως τις 4 Ιουλίου και θα πλαισιωθεί από μουσικές βραδιές, εκπαιδευτικό πρόγραμμα για παιδιά, αφηγήσεις παραμυθιών, συναυλία με πορτογαλέζικα φάδο, τραγούδια και μουσικές από τη Λατινική Αμερική.

   Το Λουτρό των Αέρηδων χρονολογείται στην πρώτη περίοδο της Τουρκοκρατίας (1430-1669) και λειτουργούσε έως το 1965. Αναπαλαιώθηκε το 1998 και παραδόθηκε στο Μουσείο Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης, που έχει την ευθύνη του για τη χρήση του ως Μουσείο -Κέντρο Τεκμηρίωσης με θέμα την καθαριότητα, φροντίδα και καλλωπισμό του σώματος.

   Μαζί με το Τζαμί Τζισδαράκη, που στεγάζει την έκθεση νεοελληνικής κεραμικής, στο Μοναστηράκι, το Μουσείο Ελληνικών Λαϊκών Οργάνων-Συλλογή Φοίβου Ανωγειανάκη στην Πλάκα, το κτίριο της οδού Πανός 22 με την μόνιμη έκθεση «Ανθρωποι και Εργαλεία» , κι ακόμα είκοσι μνημειακά κτίρια- παραρτήματα του ΜΕΛΤ διάσπαρτα στην Πλάκα, θα υποδεχτούν το νέο Μουσείο Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης, που ετοιμάζεται να γιορτάσει το 2018 τα εκατοστά του γενέθλια, ανοίγοντας τις πύλες του για το κοινό, μετά τις εργασίες διαμόρφωσης που πραγματοποιούνται από το 2011.

   Στα 4000 τ.μ. του νέου Μουσείου, θα στεγαστούν 2.500 αντικείμενα από τις πλούσιες συλλογές του που προβάλλουν τον νεότερο ελληνικό πολιτισμό. Το κτιριακό συγκρότημα περιβάλεται από τις οδούς Αρεως, Βρυσακίου, Κλάδου και Αδριανού, και με τη λειτουργία του θα αποκαλυφθεί στο κοινό μια ολόκληρη γειτονιά της παλιάς Αθήνας,με κατάλοιπα που μαρτυρούν τη μακραίωνη ιστορία της.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία