Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Αυστριακός φιλέλληνας παραδίδει "μαθήματα" ανθρωπισμού και προσφοράς αγάπης



Kαβάλα - (Κείμενο Βασίλης Λωλίδης)

Στη μικρή κοινωνία της Χρυσούπολης, στον Δήμο Νέστου, ανατολικά της Περιφερειακής Ενότητας Καβάλας, αποτελούσε "κοινό μυστικό", χρόνια τώρα, η προσφορά αγάπης ενός Αυστριακού φιλέλληνα, του Γεωργίου-Θεοδόσιου Τρόμπητερ, ο οποίος πριν από λίγες ημέρες, μαζί με τη σύζυγό του Ελένη και δύο συμπατριώτες του, έφεραν 3,5 τόνους ανθρωπιστική βοήθεια για τις ανάγκες της Φιλοπτώχου Αδελφότητας Χρυσούπολης.Ο κ. Τρόμπητερ έγινε, μάλιστα, και νονός δύο παιδιών νεαρών οικογενειών του Δήμου Νέστου που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα.

   Η αγάπη του συνταξιούχου Αυστριακού για την Ελλάδα, τον πολιτισμό και τους κατοίκους της "μετρά" ήδη 35 χρόνια, όταν μαζί με τη σύζυγό του Ελένη και τις δυο κόρες τους, την Εύα - Μαρία και την Μπιάνκα επισκέφθηκαν για πρώτη φορά την Ελλάδα. Στη διάρκεια αυτής της πρώτης επίσκεψης, στο καφενείο κάποιου ορεινού χωριού, ένας παππούς άρχισε να παίζει με τα δύο μικρά κορίτσια και κάποια στιγμή σηκώθηκε από το καφενείο και πήγε στο περίπτερο για να αγοράσει σοκολάτες. Η τόσο απλή αυτή χειρονομία συγκίνησε πολύ τον κ. Τρόμπητερ και, όπως εξομολογήθηκε χρόνια αργότερα, ήταν μια κίνηση, που όχι μόνο τον ξάφνιασε αλλά ήταν και πρωτόγνωρη για τον ίδιο.

   Φωτορεπόρτερ στο επάγγελμα, στο τμήμα μάρκετινγκ της εφημερίδας "Στάιερ" της ομώνυμης αυστριακής πόλης, ο κ. Τρόμπητερ έμεινε χωρίς δουλειά, όταν η εφημερίδα αγοράστηκε από εταιρεία αμερικανικών συμφερόντων. Η ανεργία ήταν μια δύσκολη κατάσταση, που τον στεναχώρησε αφάνταστα. Τότε, η σύζυγός του Ελένη τον παρακίνησε να επισκεφθεί και πάλι το Άγιο Όρος. Θα ήταν η δεύτερη επίσκεψή του στη μοναστική πολιτεία. Η πρώτη τον σημάδεψε και επέστρεψε στην πατρίδα του πραγματικά αναγεννημένος. Έτσι, συνδέθηκε πνευματικά με την Ιερά Μονή του Αγίου Παύλου και τον ηγούμενό της, γέροντα Παρθένιο, ο οποίος στη συνέχεια έγινε και πνευματικός του πατέρας. Μετά και τη δεύτερη αυτή επίσκεψη, ο Αυστριακός φιλέλληνας και η σύζυγός του βαφτίστηκαν Χριστιανοί Ορθόδοξοι και παντρεύτηκαν στην Ουρανούπολη με ορθόδοξο γάμο. Για γαμήλιο ταξίδι ήρθαν για πρώτη φορά στη Χρυσούπολη και στη Θάσο.

   Ο Γεώργιος - Θεοδόσιος Τρόμπητερ έγραψε και βιβλία που αναφέρονται στην Ελλάδα και τους Έλληνες και τα έσοδα από τα δύο πρώτα τα διέθεσε στα άρρωστα παιδιά της Αυστρίας. Ενώ για να γράψει ένα βιβλίο θα πρέπει να βρίσκεται στην Ελλάδα, καθώς, όπως λέει, οπουδήποτε αλλού σταματάει η έμπνευσή του.

   Ύστερα από ένα σοβαρό ατύχημα, συνταξιοδοτήθηκε, και τα χρήματα της σύνταξής του αποδείχτηκαν αρκετά για τη λιτή ζωή της οικογένειάς του. Από εκείνη τη στιγμή και μετά, η βοήθεια προς τον πλησίον έγινε για τον ίδιο φιλοσοφία και στάση ζωής. Όταν η αγαπημένη του χώρα, η Ελλάδα, μπήκε σε κρίση, δεν ήταν δυνατόν να μην αναλάβει δράση κι έτσι τα έσοδα από τα βιβλία του δόθηκαν για τη στήριξη των παιδιών στην Ελλάδα.

   Ανθρωπιστική βοήθεια από τη βόρεια Αυστρία

   Πριν από μία εβδομάδα, ο Γεώργιος - Θεοδόσιος Τρόμπητερ ήρθε για ακόμη μια φορά στην Ελλάδα κι αυτή τη φορά συνοδευόταν από δύο συμπατριώτες του, τον Βόλφγκανγκ Μανγκ και τον Κριστόφ Στίπσιτς, με τους οποίους δεν γνωρίστηκε σε κάποια πόλή της Αυστρίας, αλλά στη ...Θάσο. Μαζί τους έφεραν και την πολύτιμη βοήθεια για τις απόρες οικογένειες της Χρυσούπολης, που έχουν παιδιά.

   Παιδικές τροφές, παπούτσια, ρούχα, χριστουγεννιάτικα δώρα, φίλτρα νερού, σχολικά είδη, παιχνίδια, φάρμακα για τους ηλικιωμένους του γηροκομείου και πολλά άλλα αγαθά ήταν η βοήθεια που παρέδωσαν στις αποθήκες της Φιλοπτώχου Αδελφότητος Χρυσούπολης, μαζί με ένα μεγάλο χρηματικό ποσό, προσφορά όλα των ανθρώπων της περιοχής τους.

   Και μπορεί η σύνταξη του κ. Τρόμπητερ να μην ξεπερνά τα 700 ευρώ τον μήνα, ωστόσο η αγάπη του για την Ελλάδα είναι τόσο μεγάλη που παρακινεί ευαισθητοποιημένους ανθρώπους της περιοχής, όπου ζει, προκειμένου να βοηθήσουν οικογένειες με μικρά παιδιά που δοκιμάζονται από την οικονομική κρίση στην Ελλάδα.

   Οι τρεις Αυστριακοί ήρθαν στη Χρυσούπολη αθόρυβα και το ίδιο αθόρυβα αποχώρησαν, χωρίς να επιζητούν την προβολή. Ήταν οι μαρτυρίες των ιερέων που παρέλαβαν την ανθρωπιστική βοήθεια αυτές που έκαναν γνωστό το μεγαλείο της ψυχής αυτών των ανθρώπων και ιδιαιτέρως του κ. Τρόμπητερ, ενός ευτυχισμένου παππού πέντε εγγονιών, που στις 3 Δεκεμβρίου, έκλεισε έξι δεκαετίες ζωής.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία