|
| | | |
Αμερικάνικης παραγωγής ντοκιμαντέρ - με συντονίστρια Ομογενή δημοσιογράφο και σκηνοθέτιδα-αφιερωμένο στους διασώστες τού Ολύμπου
Κείμενο Νικόλ Καζαντζίδου
"Μια χούφτα άνθρωποι που στην Ελλάδα της κρίσης καταφέρνουν να γίνονται υπεράνθρωποι όταν χρειάζεται να βοηθήσουν το συνάνθρωπό τους": σε αυτήν τη φράση η Ομογενής δημοσιογράφος και σκηνοθέτης Αθηνά Κρικέλη, η οποία ζει στη Νέα Υόρκη, συνοψίζει την εικόνα που σχημάτισε για τους διασώστες των Ειδικών Μονάδων Αντιμετώπισης Καταστροφών και το έργο τους.
«Τη στιγμή που χτυπά το κουδούνι όλα αλλάζουν. Όλοι γίνονται "ένας" και τρέχουν οποιαδήποτε ώρα της ημέρας ή της νύχτας, όταν κάποιος άνθρωπος, ζώο ή περιουσία βρίσκονται σε κίνδυν» σημειώνει η σκηνοθέτης προσθέτοντας χαρακτηριστικά: "Πηγαίνουν εκεί που όλοι οι άλλοι φεύγουν τρέχοντας..."
Όσα έζησε τα περιγράφει στο νέο της ντοκιμαντέρ με τίτλο "Κλήση ζωής", που ολοκληρώθηκε πρόσφατα στις εγκαταστάσεις της ελληνοαμερικανικής εταιρείας παραγωγής "Ellopia films USA" στη Νέα Υόρκη.
Η κ.Κρικέλη βρισκόταν στον Όλυμπο για τα γυρίσματα σειράς ντοκιμαντέρ αφιερωμένων στο βουνό των Θεών, όταν είδε για πρώτη φορά από κοντά τη δράση των ανθρώπων των ΕΜΑΚ, η οποία τη γοήτευσε και την ενέπνευσε.
"Η πρώτη επαφή έγινε με τον διοικητή της 8ης ΕΜΑΚ, Λάμπρο Κίτσιο. Μετά την άδεια που λάβαμε από το Αρχηγείο της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας στην Αθήνα, πήγαμε στους χώρους τους, με σεβασμό και διακριτικότητα και τους ακολουθήσαμε σε διάφορες εκπαιδεύσεις και συμβάντα, σε ήσυχες υπηρεσίες αλλά και σε δύσκολες μέρες και νύχτες" αναφέρει η κ.Κρικέλη.
Για τη δημιουργία του ντοκιμαντέρ συνεργάστηκε επίσης με την 1η ΕΜΑΚ (Αθήνα) και την 2η ΕΜΑΚ (Θεσσαλονίκη).
Για μήνες, όπως περιγράφει ο Λάμπρος Κίτσιος, διοικητής της 8ης ΕΜΑΚ, η οποία ελέγχει τα 2/3 του Όλυμπου, η κ.Κρικέλη και η ομάδα της ήταν δίπλα στους διασώστες μέρα νύχτα και παρακολουθούσαν τη δράση τους.
"Φύγαμε από κοντά τους αφού ολοκληρώσαμε τα γυρίσματα μας και επιστρέψαμε στην Αμερική με βαρειά καρδιά γιατί αφήναμε πίσω φίλους" υπογραμμίζει η κ.Κρικέλη.
Τους περιγράφει ως ανθρώπους απλούς. Κάποιοι είναι φωνακλάδες και άλλοι λιγομίλητοι. Άνθρωποι με χιούμορ αλλά και πολύ θάρρος αφού άλλες φορές τους "συναντάς να μπαινοβγαίνουν σε πηγάδια και υπονόμους για εκπαίδευση κι άλλες να σκίζουν αυτοκίνητα για απεγκλωβισμό και να σκαρφαλώνουν σαν τα κατσίκια τον Όλυμπο νύχτα για να σώσουν συνανθρώπους τους" περιγράφει η κ.Κρικέλη.
Υπενθυμίζεται ότι η θεσσαλικής καταγωγής σκηνοθέτης έχει προγραμματίσει τη δημιουργία συνολικά 12 ντοκιμαντέρ (όσοι και οι θεοί του Ολύμπου) αφιερωμένων στον Όλυμπο.
Τα δύο πρώτα ντοκιμαντέρ, με τίτλους "Elassona: The secret path to mount Olympus" (Ελασσόνα: Το μυστικό μονοπάτι για το βουνό του Ολύμπου) και "Mount Olympus, the creation" (Όρος Όλυμπος, η δημιουργία), έχουν ήδη αποσπάσει σημαντικά βραβεία και διακρίσεις.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|