|
| | | |
Αφιέρωμα στην Αρώνια
Κερδίζει συνεχώς έδαφος στην Ελλάδα η καλλιέργεια τού «καρπού της νιότης»
Kείμενο Κυριάκος Παρασίδης
Πολλοί το χαρακτηρίζουν ως τον “καρπό της νιότης”, καθώς αυξάνει τη ζωτικότητα του σώματος, υπερνικά τις νευρικές διαταραχές και την κόπωση. Λέγεται, μάλιστα, ότι λόγω της μεγάλης περιεκτικότητας σε πεκτίνη βοηθά στην απορρόφηση και στην προστασία των οργανισμών από τη ραδιενέργεια. Ο λόγος για την πολύτιμη αρώνια, που ο καρπός της είτε νωπός ή αποξηραμένος, είτε σε μαρμελάδα
μπορεί να επιφέρει θετικά αποτελέσματα στο ανθρώπινο οργανισμό. Έρευνες έχουν δείξει ότι περιέχει υψηλά επίπεδα περιεκτικότητας σε βιταμίνη C (15-30 mg στα 100 γραμμάρια), και άλλες βιταμίνες και ιχνοστοιχεία (Α, Β1, Β2, Β3, Β6, Β9, Ε, Κ, P).
Τα τελευταία χρόνια μεγάλη μερίδα ανθρώπων που ασχολήθηκαν με τη γη, αποφάσισαν να καλλιεργήσουν αρώνια, με αρκετά καλή απόδοση ανά στρέμμα. Όμως, η αυξημένη ζήτηση και αναγνώριση του συγκεκριμένου φυτού, ανάγκασε τις εταιρείες που ασχολούνται με τη συγκέντρωση του προϊόντος να αναζητούν καλλιεργητές με μεγάλες παραγωγές για να μπορέσουν να μειώσουν τις τιμές. «Σήμερα στην Ελλάδα υπάρχουν περίπου 2.000 καλλιεργητές. Η οικονομική κρίση έχει οδηγήσει πολλούς από αυτούς στην καλλιέργεια της αρώνιας. Έτσι, η τάση είναι ανοδική. Αρχικά, ξεκίνησαν δοκιμαστικά εκατοντάδες καλλιεργητές για να δουν τις παραγωγές τους. Όμως, αν αυτές είναι μικρές θα αναγκαστούν σε 2-3 χρόνια να τα παρατήσουν γιατί η παραγωγή τους θα είναι μικρή και δεν θα μπορέσουν να τη διαθέσουν ούτε και μέσω εταιρειών”, αναφέρει η παραγωγός, Αλίκη Δαμιανίδου, που ασχολείται αποκλειστικά με την καλλιέργεια βιολογικής αρώνιας και συνεχίζει: «Αυτό που θα λύσει το μεγάλο πρόβλημα είναι η εξαγωγή του προϊόντος. Μόνον έτσι θα μπορέσει ένας καλλιεργητής να αποκομίσει κάποιο κέρδος. Και προς αυτή την κατεύθυνση στρεφόμαστε και εμείς. Καλλιεργούμε 38 στρέμματα και πέρσι καταφέραμε να πάρουμε 26 τόνους βιολογικής αρώνιας, ενώ φέτος πήραμε μόνο 12 τόνους. Και αυτό γιατί τα δέντρα πέρσι "κουράστηκαν" και δεν είχαν τόση δύναμη να βγάλουν καρπούς».
Τα καταστήματα υγιεινής διατροφής την έχουν εντάξει στην κατηγορία των superfoods και αυτό στρέφει αρκετούς να μάθουν για τις αντιοξειδωτικές ιδιότητες, αλλά και τα οφέλη στον ανθρώπινο οργανισμό. «Ο κόσμος δεν γνωρίζει την αρώνια, σε αντίθεση με το εξωτερικό που όλοι την γνωρίζουν και την έχουν βάλει στην καθημερινή διατροφική τους συνήθεια. Έχει φοβερές αντιοξειδωτικές ιδιότητες και προσφέρει καλή υγεία. Έχει πολλές βιταμίνες και ιχνοστοιχεία», επισήμανε η κ. Δαμιανίδου.
Τέλος, η κ. Δαμιανίδου επισήμανε ότι το συγκεκριμένο φυτό χρειάζεται καθημερινή ενασχόληση. «Στην Ελλάδα ακόμη και οι γεωπόνοι δεν γνωρίζουν τη χρήση του, άρα δεν μπορούν να δώσουν συμβουλές για το πως πρέπει να αντιμετωπίσουμε κάποιες ασθένειες. Για παράδειγμα, υπάρχουν ασθένειες που μεταπηδούν από την υπόλοιπη φύση στα δέντρα. Αν δεν τις προσέξεις τότε μπορεί να χαθεί μεγάλο μέρος παραγωγής. Αυτός είναι και ο λόγος που ο καλλιεργητής είναι μονίμως στα χωράφια και ελέγχει όλα τα δέντρα ξεχωριστά και σχολαστικά».
Μια από τις καλύτερες περιοχές για την καλλιέργεια του καρπού αποτελούν οι Σέρρες, όπου σήμερα καλλιεργούνται περίπου 250 στρέμματα. «Ο Νομός ενδείκνυται για καλλιέργεια της αρώνιας. Ακόμη ο Έλληνας δεν γνωρίζει την αρώνια, όμως όλοι οι παραγωγοί κάνουν μεγάλη προσπάθεια να επικοινωνήσουν τα οφέλη της. Ο καρπός είναι θαυματουργός και δίκαια τον χαρακτηρίζουν ως τον καρπό της ζωής», αναφέρει ο παραγωγός, Γιώργος Βασιλάκος, που έχει 750 δέντρα στο Νεοχώρι Σερρών.
Ο ίδιος, πάντως, επισημαίνει ότι η λύση είναι οι εξαγωγές και η μεταποίηση. «Αν κάποιος παραγωγός θέλει να δώσει την αρώνια σε καλή τιμή, τότε πρέπει να βρει τρόπο να κάνει εξαγωγές. Στην Ελλάδα η ζήτηση είναι μικρή, ενώ στο εξωτερικό ο καρπός είναι γνωστός και τον αναζητούν. Επίσης, στην Ελλάδα μπορεί κάποιος να μπει στην διαδικασία της μεταποίησης. Να κάνει μαρμελάδες, χυμό, γλυκό ώστε να μπορεί να τον διαθέσει και σε άλλες μορφές», αναφέρει ο κ. Βασιλάκος.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|