Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Η Σταχτοπούτα ...ποντιακά!



Θεσσαλονίκη.-(Κείμενο Εύη Σοφιανού)

Την εκδοχή του παραμυθιού της Σταχτοπούτας στην ποντιακή διάλεκτο, τη "Σαχταρίτζα", μαζί με άλλα παραμύθια από τον Πόντο, αναδεικνύει το ημερολόγιο του 2017 της Ένωσης Ποντίων Νομού Κιλκίς "Οι Αργοναύτες".

   Το παραμύθι της "Σαχταρίτζας" (σ.σ. στα ποντιακά η λέξη σαχτάρ σημαίνει στάχτη) διηγήθηκε η Ελένη Αμοιρίδου, γεννημένη το 1912, στον Καρτσέα Πλατάνων Τραπεζούντας (του ιστορικού Πόντου) και είναι ένα από τα συνολικά δώδεκα που περιλαμβάνονται στο ημερολόγιο της Ένωσης, εξήγησε  η πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ένωσης, Δέσποινα Καραμπίδου.

   Το ημερολόγιο των "Αργοναυτών" άντλησε τη φετινή του θεματολογία από το βιβλίο "Παραμύθια από τον Πόντο" (στη νεοελληνική γλώσσα και την ποντιακή διάλεκτο/εκδόσεις Ιδεογραφίες 2008) που γράφτηκε και εικονογραφήθηκε -με βυζαντινή τεχνοτροπία- από τη Χρυσάνθη Συμεωνίδου - Χείλαρη. Το βιβλίο περιέχει συνολικά 29 παραμύθια, στο τέλος των οποίων η συγγραφέας καταγράφει το πρόσωπο που της το αφηγήθηκε.

   Η "Σαχταρίτζα" πρότυπο καλοσύνης, υπομονής, αγάπης και επικράτησης του καλού έναντι του κακού, διαθέτει- όπως και τα υπόλοιπα παραμύθια από τον Πόντο- στοιχεία του αριστοφανικού λόγου, ο οποίος χαρακτηρίζει την ιδιοσυγκρασία των Ποντίων. Μέσα από τα παραμύθια "μπορεί κάθε αναγνώστης να αντιληφθεί την ψυχοσύνθεση των Ποντίων, το χιουμοριστικό ύφος, το αυθόρμητο, τη βάση και τις αξίες πάνω στις οποίες ήταν δομημένη η κοινωνία", τονίζει η κ. Καραμπίδου.

   Στο ημερολόγιο, όπως διευκρινίζει η κ. Καραμπίδου, τα παραμύθια παρουσιάζονται μόνο στη νεοελληνική γλώσσα κι αυτό έγινε αποκλειστικά για λόγους χώρου. Τα δώδεκα παραμύθια που επιλέχθηκαν, όπως και τα υπόλοιπα που περιλαμβάνονται στο βιβλίο "Παραμύθια από τον Πόντο", έχουν ήρωες (άνθρωπους, ζώα, μαγικά όντα), με τη δική τους προσωπικότητα, τις αρετές και τα ελαττώματά τους, και μέσα από τις ιστορίες τους, τα παιδιά μπορούν να διδαχθούν το σωστό και το λάθος.

   Τα Παραμύθια από τον Πόντο, μπορούν κάλλιστα να παρομοιαστούν με τους Μύθους του Αισώπου, αφού εμπεριέχουν με απλότητα, συμβολικό, αλληγορικό και ηθικοδιδακτικό λόγο. Όπως και οι Μύθοι του Αισώπου έχουν ως βασικό θέμα την ίδια τη ζωή και τη φύση. Και είναι, όπως αναφέρει η κ. Καραμπίδου, ένας εύκολος τρόπος για να διοχετευθούν στις επόμενες γενιές όλα αυτά που περικλείει ο πολιτισμός του ποντιακού ελληνισμού.

   Μέσα απ' αυτό το ημερολόγιο, οι "Αργοναύτες" υλοποιούν μία ακόμα δράση για να φέρουν τα παιδιά σε επαφή με την ποντιακή διάλεκτο (σ.σ. πρόκειται για μία από τις δύο αρχαιότερες ευρωπαϊκές διαλέκτους- η άλλη είναι η τσακωνική όπως αναφέρεται στο ημερολόγιο).

   Τα παιδιά, σημειώνει η κ. Καραμπίδου, έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν την ιστορική πορεία των Ποντίων ανά τους αιώνες και να συνειδητοποιήσουν ποιοι ήταν, ποιοι είναι, τι τους πρέπει και να κρατήσουν στις ψυχές τους ζωντανή τη "φλόγα" του ποντιακού πολιτισμού.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία