 |
|  |  |  | 
Ομογένεια
Έλληνας, χωρίς γερμανική υπηκοότητα, αρχιφύλακας στην Bundespolizei!!
Πηγή Deutsche Welle
O Χαρίλαος Κυριακίδης, ο πρώτος αστυνομικός της Ομοσπονδιακής Αστυνομίας τής Γερμανίας,στο αεροδρόμιο της Φραγκφούρτης,και μάλιστα χωρίς να εχει γερμανική υπηκοότητα, είναι ο «πρωταγωνιστής» δημοσιεύματος της «Deutsche Welle».
Ο 28χρονος αστυνομικός δεν είναι απλά ο πρώτος Έλληνας, αλλά ο πρώτος ξένος από χώρα της ΕΕ χωρίς γερμανική υπηκοότητα που προσλαμβάνεται στη συγκεκριμένη υπηρεσία και μόλις τέταρτος συνολικά στη γερμανική Ομοσπονδιακή Αστυνομία, όπως δήλωσε στην DW ο Μίχαελ Μόζερ, εκπρόσωπος της Διεύθυνσης Ομοσπονδιακής Αστυνομίας του αεροδρομίου της Φραγκφούρτης. Σημειώνουμε ότι η γερμανική Bundespolizei, η οποία διαφοροποιείται από την αστυνομία πόλεων, δραστηριοποιείται σε πύλες εισόδου της χώρας, σύνορα, αεροδρόμια και σταθμούς αλλά και στην προστασία των ομοσπονδιακών υπουργείων της Γερμανίας.
Ο Χαρίλαος Κυριακίδης είναι πολύ «φρέσκος», μόλις δύο εβδομάδες στην υπηρεσία. Ωστόσο, φαίνεται να νιώθει ήδη άνετα στο νέο του περιβάλλον. «Από αυτά που έχω ζήσει τις δύο εβδομάδες είμαι πολύ θετικός, εντυπωσιασμένος θα έλεγα. Με υποδέχθηκαν πολύ θερμά. Μου εξηγούν τα πάντα, με πολύ καλή διάθεση και όρεξη να μου τα εξηγήσουν με λεπτομέρεια. Νιώθω ότι θέλουν να γίνω ένα κομμάτι δικό τους και να γνωρίζω καλά το αντικείμενο της εργασίας μου. Μου δίνουν τον χρόνο, δείχνουν κατανόηση ότι είμαι εντελώς καινούριος», είπε στην DW.
Ενίσχυση του ευρωπαϊκού προφίλ της Bundespolizei
Η παρουσία του Χαρίλαου Κυριακίδη ενισχύει το ευρωπαϊκό προφίλ της γερμανικής Ομοσπονδιακής Αστυνομίας, ένα στοιχείο που η διεύθυνση της υπηρεσίας αντιλαμβάνεται σαφώς ως πλεονέκτημα, διευκρινίζει ο Μίχαελ Μόζερ. «Ως Ομοσπονδιακή Αστυνομία χαιρετίζουμε βεβαίως ρητά τις αιτήσεις για εργασία εκ μέρους αστυνομικών από άλλες χώρες της ΕΕ. Το αεροδρόμιο εδώ στη Φραγκφούρτη είναι πύλη προς τον κόσμο. Αυτός ο διεθνής χαρακτήρας συνιστά για μας κατά κάποιον τρόπο υποχρέωση. Ένας ομοσπονδιακός αστυνομικός που κάνει την υπηρεσία του εδώ, στο μεγαλύτερο αεροδρόμιο της Γερμανίας, χρειάζεται από τη μία υψηλού επιπέδου επαγγελματική κατάρτιση αλλά και διαπολιτισμική επάρκεια. Οι γλωσσικές ικανότητες αλλά βεβαίως και η πολιτισμική ποικιλία που προσφέρουν οι συνάδελφοι από το εξωτερικό είναι πολύ μεγάλο συν για εμάς», σχολιάζει ο εκπρόσωπος της Ομοσπονδιακής Αστυνομίας.
Ο Χαρίλαος Κυριακίδης έζησε μέχρι τα 16 του χρόνια στην Έδεσσα. Το 2004 μετακόμισε στη Γερμανία μαζί με την οικογένειά του και φοίτησε στο Ελληνικό Λύκειο Φραγκφούρτης. Αφού πήρε το απολυτήριό του επέστρεψε στην Ελλάδα για να φοιτήσει στη Σχολή Αστυφυλάκων Διδυμοτείχου. Το 2007 ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του στην Ελληνική Αστυνομία (ΕΛ.ΑΣ), όπου παρέμεινε έως τον περασμένο Ιανουάριο – μάλιστα υπηρέτησε για σχεδόν 6,5 χρόνια στα ΜΑΤ, σε σκληρές και ενίοτε επικίνδυνες συνθήκες εργασίας, όπως λέει. Μετά από 10 χρόνια έμελλε να κλείσει ο επαγγελματικός του κύκλος στην Ελλάδα. Με πολύ καλή γνώση Γερμανικών παρά τη σύντομη διαμονή του στη χώρα και έχοντας τη δυνατότητα να αναγνωρίσει το πτυχίο του ως πολίτης της ΕΕ, πέρασε με επιτυχία τη διαδικασία εισαγωγικών εξετάσεων που προβλεπόταν, για να προσληφθεί τελικά με τον βαθμό του αρχιφύλακα (τον οποίο διέθετε στην Ελλάδα) στην Ομοσπονδιακή Αστυνομία.
Γερμανία, για επαγγελματική ασφάλεια και οικογένεια
Η επαγγελματική ασφάλεια για τον ίδιο και τη σύζυγό του έπαιξε καθοριστικό ρόλο για την απόφασή του. «Η γυναίκα μου γεννήθηκε και μεγάλωσε εδώ. Έχει σίγουρη εργασία στην εφορία της Φρανκφούρτης. Επιλέξαμε να ζήσουμε στη Φραγκφούρτη επειδή και στους δυο μας δόθηκε η ευκαιρία να έχουμε ταυτόχρονα δύο σίγουρες και καλές δουλειές, ενώ σε αντίθετη περίπτωση ίσως να μην ήταν εύκολο να εργαστεί η γυναίκα μου στην Ελλάδα σαν εφοριακός όπως εγώ εδώ ως αστυνομικός. Η Ομοσπονδιακή Αστυνομία μου έδωσε αυτή την ευκαιρία και πιστεύω ότι μπορούμε οργανωμένα και δυναμικά να ξεκινήσουμε την οικογένειά μας».
Τα καθήκοντά του είναι ο έλεγχος διαβατηρίων και οι περιπολίες εντός του αεροδρόμιου. Όπως λέει, οι διαδικασίες είναι διαφορετικές και παραδέχεται ότι έχει πολλά να μάθει. Του ζητήσαμε να συγκρίνει τις συνθήκες εργασίας στη Γερμανία με αυτές στην Ελλάδα. Μετά από αρχικό δισταγμό, απάντησε άκρως διπλωματικά: «Θα μπορούσα να πω με λίγα λόγια ότι είναι εμφανέστατη η διαφορά στην οργάνωση. Μόνο αυτό. Όχι ότι νιώθω καλύτερα ή χειρότερα. Κάθε χώρα, κάθε τόπος, κάθε υπηρεσία έχει τα καλά και τα κακά της. Δεν θέλω να μπω σε διαδικασία να συγκρίνω τις δύο υπηρεσίες και πόσο μάλλον τις δύο χώρες. Γιατί η μία είναι η πατρίδα που μεγάλωσα και η άλλη είναι αυτή που σκοπεύω να ζήσω τα υπόλοιπά μου χρόνια».
Ο Χαρίλαος Κυριακίδης δεν νιώθει ότι του λείπει κάτι στη Γερμανία. «Σίγουρα έχουμε λιγότερο ήλιο εδώ», σχολιάζει με χιούμορ και αυτοπαρηγορείται λέγοντας ότι η Ελλάδα απέχει μόλις 2,5 ώρες από το αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|