 |
|  |  |  | 
Ένωση Ευρωπαϊκών Συνδικάτων
«Απαράδεκτη επίθεση» του ΔΝΤ στα δικαιώματα των Ελλήνων εργαζομένων
Βρυξέλλες - Μαρία Αρώνη
Για «απαράδεκτη επίθεση» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) στα δικαιώματα των Ελλήνων εργαζομένων, κάνει λόγο σε ανακοίνωσή της η Ένωση Ευρωπαϊκών Συνδικάτων (ETUC). Η ETUC καλεί το ΔΝΤ να πάψει να επιμένει στην περαιτέρω περικοπή συντάξεων και την απελευθέρωση της αγοράς εργασίας στην Ελλάδα, ως αντάλλαγμα για τη συμμετοχή του Ταμείου στο ελληνικό πρόγραμμα, επισημαίνοντας πως «οι Έλληνες εργαζόμενοι έχουν ήδη υποστεί σημαντική μείωση του βιοτικού επιπέδου τους».
Ο Γενικός Γραμματέας της ETUC, Λούκα Βιζεντίνι, δήλωσε ότι η τελευταία απόπειρα του ΔΝΤ να περιορίσει περισσότερο τα δικαιώματα των εργαζομένων στην Ελλάδα συνιστά «επίθεση στο ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο». Ο ίδιος επισημαίνει τα εξής: «Οι εργαζόμενοι και οι εργοδότες, εκ των οποίων το 95% είναι πολύ μικρές επιχειρήσεις, χρειάζονται συλλογικές διαπραγματεύσεις σε κλαδικό επίπεδο και δεν χρειάζονται ομαδικές απολύσεις. Ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ έχει ήδη στείλει επιστολή στον πρωθυπουργό Τσίπρα, δηλώνοντας σαφώς ότι οι συλλογικές διαπραγματεύσεις και το δικαίωμα στην απεργία είναι εθνικά θέματα, που πρόκειται να διακανονιστούν με τους κοινωνικούς εταίρους με κυβερνητική υποστήριξη και ότι η Επιτροπή δεν θα παρέμβει για τα θέματα αυτά στην Ελλάδα. Θέλουμε το ΔΝΤ να δείξει τον ίδιο σεβασμό για τους Έλληνες εργαζόμενους και τις επιχειρήσεις, αντί να επιβάλει μεταρρυθμίσεις που θα βλάψουν περαιτέρω την οικονομία και την κοινωνική συνοχή στην Ελλάδα».
H ETUC αναφέρει ακόμα ότι σύμφωνα με στοιχεία του ΟΟΣΑ, μετά την απελευθέρωση που πραγματοποιήθηκε υπό την προηγούμενη κυβέρνηση, οι κανόνες προστασίας της απασχόλησης στην Ελλάδα είναι ήδη πιο αδύναμοι από ό, τι στις τέσσερις σκανδιναβικές χώρες, τη Γερμανία, την Ολλανδία και πολλές άλλες χώρες της ΕΕ. Η ETUC εκφράζει την αλληλεγγύη της με την ελληνική συνδικαλιστική συνομοσπονδία ΓΣΕΕ και καλεί την ελληνική κυβέρνηση και τους Ευρωπαίους να υπερασπιστούν τα δικαιώματα των Ελλήνων εργαζομένων ενάντια στις τελευταίες απαιτήσεις του ΔΝΤ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|